Ο Στέφανος Τσιτσιπάς μιλάει για τη συνεργασία του με τον πατέρα του και τη σημαντική τους σχέση, μετά την πρόκριση στον τρίτο γύρο του τουρνουά στο Σινσινάτι.
Όπως ανέφερε, στην αρχή του αγώνα οι επιστροφές του δεν ήταν όσο αποτελεσματικές χρειαζόταν, με τον αντίπαλο να κερδίζει συχνά με 40-0.
Η κύρια προτεραιότητά του ήταν να μπει σε περισσότερες επιστροφές και να ελέγξει τον ρυθμό του παιχνιδιού.
Με τη σταθερότητα στο σερβίς και τη βελτίωση στις επιστροφές, κατάφερε να κερδίσει το πρώτο σετ και να βρει ψυχολογική ώθηση.
Επιπλέον ο Στέφανος παραδέχτηκε ότι ο χρόνος που πέρασε μακριά από τον πατέρα του τον έκανε να συνειδητοποιήσει πόσο του είχε λείψει η παρουσία του.
«Δεν θα το κρύψω, μου είχε λείψει. Το καταλαβαίνω ακόμα περισσότερο όσο περνάμε χρόνο μαζί στο γήπεδο», είπε.
Αναλυτικά τι είπε: «Είναι υπέροχο που τον έχω ξανά στην ομάδα. Είναι από αυτά τα πράγματα που τίποτα δεν μπορεί να τα ξεπεράσει. Έχουμε δουλέψει μαζί για τόσα χρόνια. Έχουμε δημιουργήσει τόσες υπέροχες αναμνήσεις.
»Φυσικά, η σχέση πατέρα-γιου μπορεί να είναι και περίπλοκη κάποιες φορές, δεν το αρνούμαι. Είχαμε καλές στιγμές, είχαμε και κακές στιγμές, παρεξηγήσεις, δυσκολίες στην επικοινωνία σε κάποια θέματα ή τρόπους. Αλλά δεν είμαστε τέλειοι. Προσπαθούμε να το βρούμε. Έχω υπάρξει πολύ ανοιχτός μαζί του, ποτέ δεν είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να είναι τόσο ανοιχτός και τόσο ειλικρινής μαζί του.
»Οπότε είναι σημαντικό για μένα να αρχίσω να αναπτύσσω αυτή τη συνήθεια και αυτό το είδος “τελετουργίας” του να είμαι καλύτερος στην επικοινωνία, ειδικά όταν είμαι γύρω του. Αυτά είναι σημαντικά πράγματα που πρέπει να λύσουμε μαζί. Είναι σπουδαίος άνθρωπος. Μου επέτρεψε να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα.
»Όχι μόνο ο τενίστας, αλλά ο Στέφανος που είμαι σήμερα. Υπάρχουν πολλά που του οφείλω. Θέλω πραγματικά να χτίσουμε κάτι ξεχωριστό, κάτι διαχρονικό, κάτι που να είναι αξέχαστο στην καριέρα μου και στις στιγμές μας έξω από το γήπεδο.
»Έχουμε ρίξει πολλή δουλειά. Περάσαμε τουλάχιστον τρεις με τέσσερις μέρες προπονώντας στο Τορόντο μετά την ήττα μου, κάτι που δεν είναι συνηθισμένο. Συνήθως προσπαθούμε να βρούμε την πρώτη πτήση για τον επόμενο προορισμό, αλλά απολαύσαμε τον χρόνο μας εκεί.
»Νιώθω ότι υπήρξε πολύ δέσιμο ανάμεσά μας, ανεξάρτητα από το αν κέρδισα ή όχι. Νιώθω ότι καταφέραμε να έχουμε μερικές στιγμές στο γήπεδο μαζί, όπου μπορούμε να επικοινωνήσουμε για το τι νιώθουμε άβολο, τι μπορούμε να βελτιώσουμε. Η αφοσίωση και η αποφασιστικότητα του πατέρα μου… Δεν νομίζω ότι έχω δουλέψει ποτέ με άνθρωπο που να είναι τόσο αποφασισμένος και τόσο πρόθυμος να περάσει αμέτρητες ώρες στο γήπεδο για να έχουμε το σωστό αποτέλεσμα.
»Και αυτό με εμπνέει γιατί μου δείχνει ότι θα κάνει τα πάντα για μένα, είτε για να πετύχω είτε για να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Και αυτό με γεμίζει. Όταν βλέπω έναν άνθρωπο σαν κι αυτόν που κυριολεκτικά δίνει την ψυχή και όλη του την ενέργεια για να πάρω το μέγιστο από αυτό, πραγματικά με αγγίζει βαθιά. Το θεωρώ πολύ σημαντικό.
»Δεν έχουμε περάσει πολύ χρόνο στο γήπεδο τον τελευταίο χρόνο. Ήταν κυρίως ο πατέρας μου, κυρίως ως πατρική φιγούρα. Και δεν θα το κρύψω, μου είχε λείψει. Μου είχε λείψει και το συνειδητοποιώ όσο περισσότερο χρόνο περνάμε στο γήπεδο κάθε φορά καταλαβαίνω και περισσότερο ότι το χρειαζόμουν εδώ και πολύ καιρό».
