Αποστάσεις και κυρώσεις στην Σαουδική Αραβία, αμηχανία στις σχέσεις με το Ισραήλ, ελεγχόμενη πίεση στο Ιράν και σκληρή στάση απέναντι στην Τουρκία.
Όλα τα παραπάνω αποτυπώνουν μια πυρετώδη υπερδραστηριοποίηση της κυβέρνησης Μπάιντεν στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή, έναν συνολικό επαναπροσδιορισμό των σχέσεων τις Ουάσιγκτον με τις Περιφερειακές δυνάμεις που προβάλλει ήδη ως ξαναμοίρασμα της τράπουλας.
Πρόκειται για μια συνολική επαναφορά στην στρατηγική που χάραξε η κυβέρνηση Ομπάμα στις αρχές του 2013 όταν άρχισαν οι μυστικές διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Ιράν στο Ομάν.
Μια δύσκολη διαπραγμάτευση γιατί πέραν της συμφωνίας του 2015 ανάμεσα στο Ιράν από την μια μεριά και στα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας συν την Γερμανία από την άλλη για τον διεθνή έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης ένα άλλο σημαντικό ζητούμενο ήταν μια συνολική εξομάλυνση των διμερών αμερικανοιρανικών σχέσεων.
Από τότε το 2013 αλλά κυρίως μετά την εντυπωσιακή προέλαση των Τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους το καλοκαίρι του 2014 στην Ουάσιγκτον πρόβαλλαν ως συμπληρωματικά κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως ανταγωνιστικά τα συμφέροντα των ΗΠΑ με αυτά του Ιράν στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή και την Νοτιοδυτική Ασία.
Το Ιράν και οι φιλοϊρανικές οργανώσεις στο Ιράκ , στην Συρία και στον Νότιο Λίβανο συνέβαλαν αποφασιστικά μαζί με τους Συροκούρδους των οργανώσεων PYD-YPG στην ήττα των Τζιχαντιστών.
Ίδια εικόνα και στο Αφγανιστάν όπου μετά την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων οι Ταλιμπάν θα έχουν ως μοναδικό αντίπαλο δέος τις φιλοϊρανικές δυνάμεις που αποτέλεσαν στο παρελθόν τον σκληρό πυρήνα της Βόρειας Συμμαχίας.
Δεν είναι άλλωστε ούτε τυχαίο ούτε συμπτωματικό το στίγμα των πρόσφατων αμερικανικών πυραυλικών επιθέσεων κατά βάσεων φιλοϊρανικής οργάνωσης στην Βορειοανατολική Συρία ως αντίποινα για επιθέσεις της ίδιας οργάνωσης σε αμερικανικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται στην Πράσινη Ζώνη της Βαγδάτης.
Η Ουάσιγκτον με δηλώσεις, κυρώσεις και χειρουργικά πλήγματα δηλώνει ότι τερματίζεται η στήριξη της στην Αντιϊρανική Συμμαχία Ισραήλ, Σαουδικής Αραβίας και κρατών του Κόλπου, και αρχίζει η αναζήτηση μιας οριοθετημένης μεν αλλά ταυτόχρονα βαρύνουσας αποδοχής των περιφερειακών φιλοδοξιών της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος