Θ ανοίξουμε; ρωτάει ο ένας τον άλλον από χθες το πρωί, που άκουσαν ότι επίκειται ο σταδιακός απεγκλωβισμός από τα αυστηρά και αυστηρότερα και ακόμα πιο αυστηρά μέτρα του τελευταίου, ατέλειωτου lockdown. Πιθανότατα, λένε, θα ανοίξουν πρώτα τα κομμωτήρια και τα γενικώς οι κλάδοι που φροντίζουν επαγγελματικά την εμφάνισή μας. Τα καταστήματα θα σηκώσουν ρολά είτε την ίδια μέρα, είτε μια εβδομάδα αργότερα ( δεν είναι να παίρνεις όρκο για τίποτα, όπως έχει αποδειχθεί ).
Θα χαλαρώσουν, πιθανόν και οι μετακινήσεις τα Σαββατοκύριακα, αλλά το SMS ως φιλοσοφία, θα μείνει στη ζωή μας, γιατί προφανώς κρίνεται επιτυχημένο. Κι ας γνωρίζουν όλοι ότι τουλάχιστον τους τελευταίους μήνες, όσο παίρνουν πρόστιμα, είναι απλώς πιο άτυχοι από τους υπόλοιπους, γιατί βρέθηκαν τη λάθος ώρα στο λάθος μέρος! ΄Η γιατί τους έλαχε, όπως μου έλεγε ένας ταξιτζής μια μέρα, να περνούν από τα (σταθερά ) σημεία των αστυνομικών μπλόκων, την ώρα που τα δελτία ειδήσεων κάνουν "ζωντανές συνδέσεις".
Το ότι δεν δουλεύουν κάποια από τα μέτρα, το έχουν καταλάβει και τα μικρά παιδιά. Το ότι ο κόσμος κουράστηκε, είναι ηλίου φαεινότερο. Για την ακρίβεια μπούχτισε. Και κυρίως μπερδεύτηκε. Η πρώτη καραντίνα προκάλεσε δέος. Ο Σωτήρης Τσιόδρας, σεβασμό. Η επιστήμη μπήκε στα σπίτια μας και θεοποιήθηκαν, σαν το καντήλι που ανάβουν οι παλιές νοικοκυρές για να κοιμηθούν ήσυχες ότι κάποιος άλλος φροντίζει να ξημερώσει η μέρα με ασφάλεια.
Ο λαός ( όπως τον αποκαλούν οι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων ) άναβε ευλαβικά κάθε απόγευμα στις έξι το τηλεοπτικό "καντήλι", όχι τόσο για να ενημερωθεί, όσο για να πάρει δύναμη να αντέξει το κακό που τον βρήκε ξαφνικά. Έμπαινε στο δράμα των Ιταλών γειτόνων και μοιραζόταν την οδύνη του, ευχόμενος να μην περάσει στην άλλη πλευρά η συμφορά.
Όταν ήρθε το καλοκαίρι, όρθωσε με περηφάνεια το ανάστημα που όλη η υφήλιος τον είχε ως παράδειγμα προς μίμηση. Τόσο μικρή χώρα, τόσο λαβωμένη από τα μνημόνια, κι όμως... Πέτυχε όσα χώρες θεριά δεν κατόρθωσαν καν να πλησιάσουν. Ξεφύσηξε με ανακούφιση. Χαλάρωσε να πιει το ουζάκι του, με μία ανομολόγητη βεβαιότητα ότι ο Θεός της Ελλάδας έκανε και πάλι την εμφάνισή του, όπως στις αρχαίες τραγωδίες.
Και μετά ήρθε ο χειμώνας. Και μαζί του το δεύτερο lockdown. Και φτου κι απ την αρχή, είπαν όλοι. Αλλά ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή σε ολόιδια κατάσταση. Το έχει αποδείξει η ζωή. Ο χειμώνας βαραίνει τη διάθεση των ανθρώπων, σε αντίθεση με την άνοιξη που είναι γεμάτη υποσχέσεις. Ο ορίζοντας γκρίζαρε. Και στη θέση του καθημερινού τηλεοπτικού "καντηλιού" γέμισαν τα παράθυρα "ψαλμούς". Διαφορετικοί ψαλμοί. Αντικρουόμενοι ψαλμοί. Συχνά φάλτσοι.
Σήμερα, ετοιμαζόμαστε να ανοίξουμε. Όχι γιατί η επιδημιολογική κατάσταση το επιτρέπει. Γιατί η ψυχή ( και κυρίως η τσέπη ) δεν αντέχουν άλλο. Ακούμε ότι θα ανοίξουμε προσεκτικά και με ασφάλεια. Με διορθωτικές κινήσεις στα μέτρα που δεν έχουν αποδώσει. Σωστό. Άλλο πράγμα η κριτική για μέτρα που ήταν προφανές ότι δεν θα αποδώσουν, κι άλλο η διόρθωση μέτρων που μέχρι τώρα δεν απέδωσαν. Αυτό πρέπει να γίνει. Και να γίνει με όσο το δυνατόν περισσότερη ψυχραιμία και ωριμότητα. Το καλοκαίρι πιστέψαμε ότι νικήσαμε το θηρίο. Δεν είναι αλήθεια. Εξακολουθεί να καραδοκεί στους δρόμους, στα στενά, στα σπίτια μας, στις οικογένειές μας. Ανέβηκε ακόμα και στο κρεβάτι μας.
Να διορθώσουμε, λοιπόν, πορεία. Αλλά να μην φτάσουμε στο άλλο άκρο. Και κυρίως μη δοθεί άλλο ένα λάθος μήνυμα. Απλώς διορθώνουμε. Δεν χαλαρώνουμε...
(Η Έλλη Τριανταφύλλου είναι δημοσιογράφος)