Πώς μπορούν να εξομαλυνθούν οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ με την Ευρώπη, αλλά και με τις χώρες της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής, χωρίς ταυτόχρονα να ακυρωθεί το εθνικό ισλαμικό αφήγημα του Ερντογάν με το οποίο θα επιχειρήσει να συσπειρώσει την εκλογική του βάση εν όψει της εκλογικής αναμέτρησης του 2023;
Το ερώτημα είναι υπαρξιακό για τον Ερντογάν και το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ καθώς με τα δεδομένα που διαμορφώθηκαν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 η ήττα είναι αδιανόητη.
Αδιανόητη, καθώς την τελευταία πενταετία έχουν εγκαταλειφθεί ακόμη και τα προσχήματα δημοκρατικής πολιτικής κοινοβουλευτικής ορθότητας.
Αν η ήττα είναι αδιανόητη τότε το καθεστώς Ερντογάν θα επιχειρήσει να την αποτρέψει προληπτικά και κατασταλτικά.
Έτσι εξηγούνται οι κραυγαλέες αντιφάσεις της πολιτικής Ερντογάν που από την μια μεριά προαναγγέλλει πρωτοβουλίες για την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και από την άλλη αποσύρει την χώρα του από την σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για τα δικαιώματα των Γυναικών.
Αν η πρώτη κίνηση απευθυνόταν σε ευρωπαϊκό ακροατήριο, η δεύτερη προορίζεται για την σκληρή ισλαμική συντηρητική συνιστώσα της εκλογικής του βάσης.
Τους συντηρητικούς μουσουλμάνους ψηφοφόρους στόχευε και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε Τζαμί .
Πώς άραγε μπορεί να εξισορροπηθούν οι προσπάθειες εξομάλυνσης των σχέσεων της Τουρκίας με την Αίγυπτο και το Ισραήλ με τις ευαισθησίες της εκλογικής βάσης του Ερντογάν;
Στον ορίζοντα του 2023 οι αντιφάσεις που καταγράφονται σήμερα θα πάρουν παροξυσμικό χαρακτήρα.
Στο όνομα των εκλογικών σκοπιμοτήτων προωθείται και η απαγόρευση του φιλοκουρδικού κόμματος ΗDP με την προσδοκία ότι μια πλειοψηφική μερίδα των κούρδων ψηφοφόρων θα προτιμήσει το Ισλαμικό ΑΚΡ από το κοσμικό εθνικό κεμαλικό CHP.
Όμως η συμμαχία με το ακροδεξιό εθνικιστικό ΜΗΡ έχει από ότι φαίνεται συρρικνώσει δραματικά την επιρροή του ΑΚΡ στην Νοτιοανατολική Τουρκία.
Η μεγάλη και μη διαχειρίσιμη στρατηγική αντίφαση του Ερντογάν είναι ότι οι εσωτερικές εκλογικές σκοπιμότητες υπονομεύουν την προσπάθειά του για εξομάλυνση των σχέσεων με την Δύση και τους συμμάχους της στην περιοχή με την παραπάνω διαπίστωση να ισχύει και αντίστροφα.
Ο Ερντογάν δεν μπορεί να διανοηθεί, να σχεδιάσει την διαχείριση μιας ολοένα και πιο πιθανής ήττας του στις Κάλπες του 2023.
Μέχρι να ξεκαθαρίσει το σκηνικό τέλους εποχής στην Τουρκία, η εσωτερική αβεβαιότητα θα εξακολουθήσει να υπαγορεύει την εξωτερική πολιτική του ανατολικού μας γείτονα.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος- συγγραφέας