Αντιγράφοντας τον τίτλο του έργου του σημαντικ0ύ πεζογράφου Αντώνη Σαμαράκη, «Ζητείται Ελπίς», θα μπορούσαμε να τον χρησιμοποιήσουμε για την αναζήτηση της ελπίδας από την νέα γενιά στη χώρα μας, ειδικά μετά από την εκδήλωση της κρίσης της πανδημίας.
Μιας πρωτόγνωρης κατάστασης που διέκοψε απότομα τη ζωτικότητα, την κοινωνικότητα, έθεσε υπό αμφισβήτηση την ίδια την ανθρώπινη ζωή, ενώ οι επιπτώσεις της καθιστούν το μέλλον αβέβαιο.
Οι νέοι αδιαμφισβήτητα όπως σε κάθε περιοχή του πλανήτη, έτσι και εδώ αποτελούν την ελπίδα αυτού του τόπου. Η ελληνική περίπτωση έχει την ιδιαιτερότητα ότι η πανδημία ήρθε ως συνέχεια της κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας, τη στιγμή που διαφαίνονταν ότι η κατάσταση θα μπορούσε να αλλάξει προς το θετικότερο.
Ωστόσο αν χωρίς ελπίδα τα οράματα πεθαίνουν, χωρίς αγωνιστικότητα, διάθεση και συμμετοχή η ελπίδα κινδυνεύει.
Αδιαμφισβήτητα η σημερινή νέα γενιά είναι διαφορετική από την προηγούμενη αλλά και τις αντίστοιχες προηγούμενων δεκαετιών.
Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας όπου οι νέοι άνθρωποι όντας εξοικειωμένοι με το διαδίκτυο δεν αρκούνται σε αυτά που βλέπουν και ακούν από τον μικρόκοσμο της οικογένειας, του σχολείου, των πανεπιστημίων, των κοινωνικών συναναστροφών αλλά ενημερώνονται, μαθαίνουν, προβληματίζονται από τις εξελίξεις, τις τάσεις, τους προβληματισμούς της παγκόσμιας κοινότητας.
Επιθυμούν, παρά τα εκπαιδευτικά και κοινωνικά στερεότυπα που τους επιβάλλουν να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο. Πιστεύουν ότι ο κόσμος πρέπει να έρθει στα μέτρα τους και όχι αυτοί στα δικά του.
Μια γενιά που συνεχώς εξελίσσεται, επιμορφώνεται και διεκδικεί να διευρύνει τον δικό της ρόλο στα κοινωνικά δρώμενα. Ταυτόχρονα είναι πιο επιλεκτική, πιο απαιτητική από την πολιτική και στους πολιτικούς.
Η αποστασιοποίηση και η απαισιοδοξία των νέων σε ζητήματα πολιτικής φύσεως είναι πλέον καθιερωμένη πραγματικότητα στην χώρα μας.
Κοινή διαπίστωση ότι το ενδιαφέρον των νέων προς την πολιτική έχει χαθεί. Σε προσωπικό επίπεδο συχνά ακούω από συνομήλικους μου την φράση «Όλοι είναι ίδιοι».
Είναι όμως όλοι ίδιοι; Ιδού η απορία!
Χωρίς αμφιβολία μεγαλώσαμε σε μια εποχή όπου η παραπολιτική και το lifestyle είχε επικρατήσει της πολιτικής.
Η εικόνα πολιτικών που κραυγάζουν διαπληκτιζόμενοι στα τηλεοπτικά παράθυρα κάνοντας σημαία το κοινό «καλό» σε καιρούς όπου η διαφθορά, η σκανδαλοθηρία, ο εύκολος εντυπωσιασμός περιορίζουν τον χώρο του διαλόγου, της αναζήτησης λύσεων στα κρίσιμα επίδικα του σήμερα και του αύριο.
Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, το 2010, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την χρεοκοπία, την φτωχοποίηση, την περιθωριοποίηση. Έχουμε άραγε σήμερα συνειδητοποιήσει τι χρειάζεται να αλλάξουμε, πως θα ενσωματώσουμε προτάσεις, ιδέες, από τα διδάγματα αυτής της περιόδου αλλά και της πρόσφατης περιπέτειας προκειμένου να αποφύγουμε επανάληψη αυτού του τραγικού φαινομένου;
Αν ανατρέξουμε στην έρευνα της Κάπα Research του 2010 για το ΒΗΜΑ όπου αποτυπώθηκε η δυσαρέσκεια των νέων προς το ευρωπαϊκό και ελληνικό πολιτικό σύστημα, το 74% δήλωνε ότι επιθυμούσε να αναζητήσει ένα καλύτερο βιοτικό και επαγγελματικό επίπεδο εκτός Ελλάδος ενώ το 45% είχε ήδη υλοποιήσει.
Έντεκα χρόνια μετά, έρευνα της ίδιας εταιρείας δείχνει μια νέα γενιά πιο ώριμη και αποφασιστική. Μια γενιά που επιθυμεί να παραμείνει στην χώρα, με αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της, παρά τα προβλήματα και την αγωνία για το αύριο.
Ταυτόχρονα η έρευνα αποκαλύπτει το εξής οξύμωρο. Ενώ τα πολιτικά κόμματα προβληματίζονται για το τι θα ψηφίσουν οι νέοι, οι νέοι είναι αρνητικοί απέναντι στους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς και τη δομή τους.
Είναι αποδεκτό ότι για να υπάρξει ενασχόληση των νέων με τα κοινά δεν χρειάζεται ούτε χειραγώγηση ούτε πατερναλισμός.
Χρειάζεται όραμα και ελπίδα, αλλά ταυτόχρονα ένα σχέδιο πολιτικών με στόχους και μέσα.
Η επιδίωξη ενός καλύτερου βιοτικού επιπέδου προϋποθέτει την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, την διασφάλιση και ενίσχυση των εργασιακών δικαιωμάτων, την παροχή κινήτρων για την νέα επιχειρηματικότητα, την έρευνα και την καινοτομία, την ενασχόληση με τον πολιτισμό και τις τέχνες, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και πολλά άλλα.
Η «αιμορραγία» του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας, με το brain drain δεν αντιμετωπίζεται με καταστολή, περιορισμό και πλήρη ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας.
Είναι αξιοσημείωτο πως ενώ σε διεθνή κλίμακα το ενδιαφέρον των νέων σχετικά με τα οικολογικά ζητήματα συνεχώς εντείνεται, στην Ελλάδα ο δημόσιος διάλογος είναι άτονος, ρηχός και την ίδια στιγμή απουσιάζει παντελώς από το εκπαιδευτικό σύστημα.
Όπως επίσης σε θέματα που σχετίζονται με την ασφάλεια, την βία και τον σχολικό εκφοβισμό. Η νέα γενιά αναζητά και εκεί απαντήσεις δίχως να βρίσκει την επιθυμητή ανταπόκριση από το πολιτικό σύστημα..
Είναι ξεκάθαρο και πρόδηλο πως οι σημερινοί νέοι επιζητούν ένα πολιτικό προσωπικό με όραμα, θέληση, ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα, το οποίο θα τους αντιπροσωπεύει και θα διακρίνεται από εντιμότητα, ικανότητα, ήθος και θα έχει ως σημαία του το τρίπτυχο: δικαιοσύνη, δημοκρατία, ισότητα.
Είναι επιτακτική ανάγκη η ηγεσία της χώρας να αλλάξει την στάση της απέναντι στην νέα γενιά και να ξεκινήσει να βλέπει τα πράγματα με διαφορετική σκοπιά χρησιμοποιώντας σύγχρονες μεθόδους και ιδέες, να ξεπεράσει αναχρονιστικές αντιλήψεις και ιδεοληψίες .
Προσωπικά θεωρώ πώς αυτοί οι στόχοι και τα όνειρα της γενιάς μου θα υλοποιηθούν μέσα από προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις που θα πρεσβεύουν τα σημαντικότερα αιτήματα μας, που θα μπορούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες μας, που θα βρίσκονται δίπλα μας ουσιαστικά μακριά από κάμερες και φώτα δημοσιότητας και που θα μπορούν να μας παρέχουν τις εγγυήσεις για ένα διαφορετικό, ένα καλύτερο μέλλον.
Πολιτικές προοδευτικές δυνάμεις όπου θα μας ωθήσουν να δούμε με άλλη οπτική την πολιτική σκηνή του τόπου μας και θα μας προτρέψουν μέσω των καίριων θέσεων τους να ασχοληθούμε ενεργά.
Καθετί αναχρονιστικό, αντιδημοκρατικό δεν έχει θέσει στα όνειρα τους, δεν έχει θέση στα όνειρα μας.
Καθετί που πρεσβεύει το παλιό, το παρωχημένο είναι ανίκανο να διαμορφώσει το μέλλον μας και συνάμα τις ζωές μας.
Με πίστη, θέληση και τόλμη μπορούμε να δημιουργήσουμε την Ελλάδα των ονείρων μας, των προσδοκιών μας, να μετατρέψουμε την ελπίδα σε πράξη και να δούμε το μέλλον μας σε αυτόν τον τόπο.
(Η Σοφία Κολοβέντζου είναι Μέλος Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Δυτικής Αττικής, Τοπική Σύμβουλος Δήμου Μάνδρας – Ειδυλλίας)