Η περιοδεία Μπάιντεν στην Ευρώπη έρχεται να επιβεβαιώσει την διόρθωση της γραμμής πλεύσης την οποία ο ένοικος του Λευκού Οίκου είχε χαράξει την επόμενη της ανάληψης των καθηκόντων του.
Η αρχική γραμμή, τουλάχιστον στο επίπεδο της ρητορικής και της επικοινωνίας, ήταν η ταυτόχρονη διπλή ανάσχεση της προβολής ισχύος της Μόσχας και του Πεκίνου.
Μια επιλογή η οποία στα πρώτα βήματα της προκάλεσε την δυσαρέσκεια έως την εναντίωση κυρίως της Γερμανίας αλλά και πολλών άλλων ευρωπαίων εταίρων για το δυσθεώρητο οικονομικό κόστος της παραπάνω πολιτικής.
Έτσι τις πρώτες βδομάδες της θητείας του ο Μπάιντεν και οι συνεργάτες του κατανόησαν ότι η διπλή ανάσχεση θα προκαλούσε σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον συνολική στρατηγική γεωπολιτική σύγκλιση Ρωσίας και Κίνας μια δυναμική που με τα σημερινά δεδομένα κάθε άλλο παρά αυτονόητη είναι.
Έτσι πολύ γρήγορα ο Λευκός Οίκος συμφώνησε με το Κρεμλίνο την αποκλιμάκωση της έντασης στην Ουκρανία αλλά και ήταν η επισπεύδουσα πλευρά για τον καθορισμό συνάντησης κορυφής Μπάιντεν-Πούτιν.
Ακολούθησε η άρση των κυρώσεων για γερμανικές εταιρείες που συμμετέχουν στα έργα ολοκλήρωσης της κατασκευής του υποθαλάσσιου Αγωγού Nord Stream -2.
Τέλος ο Μπάιντεν δεν υπέκυψε στις πιέσεις του Προέδρου της Ουκρανίας Ζελένσκι που ζητούσε συνάντηση πριν από το ραντεβού του Προέδρου των ΗΠΑ με τον Πούτιν στη Γενεύη.
Ένα σαφές και ευανάγνωστο μήνυμα ότι οι σχέσεις της Ουάσιγκτον με το Κίεβο ορίζονται από τις σχέσεις Λευκού Οίκου με το Κρεμλίνο.
Έτσι ο Μπάιντεν ζητά την συσπείρωση της Ομάδας G-7 και του ΝΑΤΟ απέναντι στην Κίνα ενώ σε ότι αφορά τις σχέσεις με την Ρωσία του Πούτιν είναι φανερό ότι η Γενεύη δεν είναι παρά η αφετηρία μιας μακράς και δύσκολης διαπραγμάτευσης για την οριοθέτηση και την πλαισίωση ενός Modus Vivendi.
Συσπείρωση της Δύσης ,οριοθέτηση με την Ρωσία είναι οι προϋποθέσεις εκ των ων ουκ άνευ για την ανάσχεση των περιφερειακών και παγκόσμιων φιλοδοξιών της Κίνας από την Νότια Σινική Θάλασσα και την Ταιβάν μέχρι και την Αφρική.
Έτσι η Ρωσία και η πρώην ΕΣΣΔ , όπως το Ιράν και το Αφγανιστάν έχουν η για να είμαστε πιο ακριβείς θα έχουν ως κοινό παρονομαστή την βούληση της Ουάσιγκτον στην καλύτερη περίπτωση να εξομαλύνει τις διμερείς σχέσεις και στην χειρότερη να αποτρέψει επιδείνωση του σημερινού Στάτους Κβο.
Τα παραπάνω έχουν αυξημένο γεωπολιτικό ενδιαφέρον καθώς ο Ερντογάν στην προσπάθεια του να αναδείξει την γεωπολιτική χρησιμότητα της Τουρκίας έχει τους τελευταίους μήνες αναβαθμίσει της διμερείς σχέσεις με την Πολωνία , την Γεωργία και την Ουκρανία μια σαφής δηλαδή επένδυση σε ανεξέλεγκτη αντιπαράθεση ΗΠΑ –Ρωσίας από την Βαλτική μέχρι την Μαύρη Θάλασσα.
Ένα είναι βέβαιο ότι η Γενεύη είναι η πρώτη μιας σειράς διμερών συναντήσεων Πούτιν – Μπάιντεν ενώ αντίθετα δεν υπάρχει καμιά ένδειξη για διάλογο κορυφής Ουάσιγκτον –Πεκίνου.
Αν η παραπάνω διαφαινόμενη δυναμική επιβεβαιωθεί και σταθεροποιηθεί τότε ο Μπάιντεν θα υλοποιήσει τον αντίστροφο ελιγμό των Κίσινγκερ και Νίξον το 1971-2 που προσέγγισαν την Κίνα του Μάο για να διαπραγματευθούν στην συνέχεια από θέση ισχύος με την ΕΣΣΔ του Μπρέζνιεφ.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος