Ένα κοπάδι άγριων ελεφάντων έφυγε εδώ και μήνες από την ζούγκλα της Ινδοκίνας και κινείται Βόρεια στην ενδοχώρα της Κίνας προκαλώντας καταστροφές σε καλλιέργειες και αποθήκες. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι η αφύσικη μετακίνηση οφείλεται στην αποψίλωση των δασών από τους καλλιεργητές, κάτι που τους στερεί τον αναγκαίο χώρο προκειμένου να ζώσουν και να τραφούν, καθώς και στην κλιματική αλλαγή. Ανατροπές που έχουν τρελάνει την αγέλη…
Βλέπεται, δεν είναι μόνο οι νομάδες εργαζόμενοι που μετακινούνται (σαν μετανάστες, επιστήμονες, στελέχη που διευκολύνονται από την ψηφιακή έκρηξη, συνταξιούχοι που αναζητούν πιο ζεστά κλίματα και φθηνότερη κατοικία κ.α.) προκειμένου να επιβιώσουν στο σύγχρονο κόσμο. Είναι και τα παχύδερμα-νομάδες που δείχνουν πιο ευαίσθητα στην κλιματική αλλαγή και την καταστροφή του περιβάλλοντος…
Στην άλλη πλευρά του Ειρηνικού και στην άλλη υπερδύναμη, στις ΗΠΑ, ο ολιγάρχης Μπιλ Γκέιτς καλλιεργεί πάνω από 270.000 στρέμματα με πατάτες, κρεμμύδια, σόγια, καλαμπόκι, βαμβάκι, ρύζι και πολλά ακόμη προϊόντα. Προμηθεύοντας κυρίως, τι άλλο, τα αμερικάνικα φαστ φουντ.
Από τη Microsoft στις πατάτες
Αν από την Microsoft είδε το μέλλον (και το κέρδος) στις πατάτες, θα έρθει μεγάλη σιτοδεία.
Το βλέπουμε ήδη στα (ελληνικά κυρίως) Σούπερ Μάρκετ που εν μέσω πανδημίας έγινε η μεγαλύτερη αφαίμαξη στο πορτοφόλι του καταναλωτή. Κατακόρυφη αύξηση τόσο της κατανάλωσης όσο και των τιμών, ταυτόχρονα με χαμηλές επενδύσεις, υποαμειβόμενο προσωπικό και τεράστια κερδοφορία. Στην λιανική δουλεύουν 3-4 μεγάλα μπακάλικα, ενώ η τροφοδοσία ελέγχεται από όλο και λιγότερα πορτοφόλια. Το απόλυτο ολιγοπώλιο.
Ο Γκέιτς επενδύει στον αγροτικό τομέα προφανώς για να έχει υπερκέρδη. Βεβαίως ισχυρίζεται πως πρόκειται για φιλανθρωπία. Υπό μια έννοια μοιάζει να μην ψεύδεται. Αλλά ιστορία την δική του οπτική και προοπτική.
Αρκεί να δούμε ποιοί θα κερδίσουν και τι (θα) μας ταΐζουν. Ο Γκέιτς ισχυρίζεται ότι μόνο με τα μεταλλαγμένα θα τραφεί ο κόσμος. Και επειδή οι αγελάδες… μηρυκάζουν και δημιουργούν αέρια του θερμοκηπίου, πρέπει να τρώμε τεχνικό κρέας…
Το δίλλημα μοιάζει ως ακολούθως, και είναι σκληρό: «Είτε θα δεχθείτε, εκόντες-άκοντες, τα μεταλλαγμένα (κυρίως των αμερικάνικων κολοσσών, αλλά και της Bayer, εταιρείες που ελέγχουν φάρμακα και σπόρους) στο τραπέζι σας, είτε θα πεινάσετε. Το τελευταίο δεν το επιτρέπουν οι λοιπές (καπιταλιστικές) προτεραιότητες (πωλήσεις) για την έλεγχο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής μέσω της τεχνολογίας και του 5G…»
Είναι προφανές ότι πάμε σε ένα κόσμο χωρίς υδρογονάνθρακες, αλλά με μεταλλαγμένα τρόφιμα στο τραπέζι μας. Πρώτα ακριβαίνει το «καλάθι της νοικοκυράς» γιατί εγκαταλείφθηκε η αειφορία στις καλλιέργειες και μετά μεταλλάσσεται το πάτο του καταναλωτή…
Σταδιακά οι αγροτικές εκτάσεις συγκεντρώνονται και πάλι στους σύγχρονους φεουδάρχες, ενώ η αξία της γης ανεβαίνει. Οι φυσικές καταστροφές (σ.σ. πρόσφατα ο «Ιανός» στην Καρδίτσα), οι τιμές κάτω του κόστους σε πολλά γεωργικά προϊόντα τα προηγούμενα χρόνια, ο εμπορικός έλεγχος των παραγωγών (μεσάζοντες) έχουν εξοντώσει τους αγρότες. Εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα δεν συμφέρει να καλλιεργεί κανείς σιτάρι, κριθάρι, τεύτλα, καλαμπόκι, βαμβάκι. Οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις γέμισαν βάτα ή φωτοβολταϊκά πάνελ. Και όταν ξεπηδούν νέες-δυναμικές καλλιέργειες, όπως το ακτινίδιο, τα κτήματα τα «μαζεύουν» όσοι έχουν τα κεφάλαια, πρόσβαση σε τραπεζικό δανεισμό, την εξειδικευμένη γνώση, την οικονομική άνεση να επενδύσουν και να περιμένουν 3-5 χρόνια να αρχίσει η απόσβεση και το κέρδος.
Οι κίνδυνοι που προκύπτουν είναι πολλοί: μετανάστευση, Δημογραφικό, ανεπάρκεια σε όλα τα προϊόντα, εξάρτηση.
Είναι τα μεταλλαγμένα το νέο «πετρέλαιο»;
Η 4η βιομηχανική επανάσταση, η ρομποτική, οι αυτοματισμοί αναμείνετε να αυξήσουν τη βιομηχανική παραγωγή. Ο ρόλος του πετρελαίου καθημερινά (θα) υποχωρεί. Υπάρχει κίνδυνος (σ.σ. ναι, καλά διαβάσατε, κίνδυνος) τα βιομηχανικά προϊόντα να γίνονται όλο και πιο φτηνά. Και χωρίς τον (λελογισμένο) πληθωρισμό, χωρίς την αίσθηση (ψυχολογία) ότι «αύριο» ένα αγαθό θα είναι ακριβότερο, δεν υπάρχει κατανάλωση, η οικονομική δραστηριότητα περιορίζεται, τα κέρδη μειώνονται, το υψηλό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος δεν εξυπηρετείται... Η «λύση» που προωθείται στη Λουϊζιάνα, τη Νεμπράσκα αλλά και την Ουάσιγκτον είναι η μαζική και χωρίς (ηθικά, περιβαλλοντικά) όρια παραγωγή μεταλλαγμένων τροφών, κρέατος χωρίς ζώο και ζωή. Και αυτά με τον μανδύα της φιλανθρωπίας…
Μετά τον έλεγχο των συμπεριφορών μέσω των κοινωνικών δικτύων, την ανακατεύθυνση των πολιτών, τον έλεγχος των επιλογών, έρχεται ο διατροφικός έλεγχος. Γιατί η πείνα είναι το μόνο ένστικτο που κάνει ανεξέλεγκτο κάθε άνθρωπο…
(Ο Χρήστος Μέγας είναι δημοσιογράφος)