Το 2003 αποχώρησε από το Συνασπισμό και από τότε ουσιαστικά δεν ενεργοποιήθηκε κομματικά, υπερασπιζόμενος όμως την άποψή του: την ανάγκη συνεργασίας των δυνάμεων της κεντροαριστεράς γιατί πίστευε ότι η Αριστερά πρέπει να μην είναι «αντί», αλλά να προσφέρει στα στρώματα που υποφέρουν μέσα από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση
Ο Πέτρος, από νέος φοιτητής στη Γερμανία, εντάχθηκε στο κίνημα σε μια περίοδο που δεν ήταν περίπατος. Ήταν δύσκολος, πολύ δύσκολος, με σκληρή δεξιά και μηχανισμούς επιβολής (Αστυνομία, χωροφυλακή, στρατός, παρακρατικοί, κλπ).
Ο Πέτρος τα αψήφησε όλα αυτά, εντάχθηκε χωρίς ενδοιασμούς και αμφιβολίες κι έτσι πορεύθηκε μέχρι το τέλος.
Στέλεχος στη Δυτική Ευρώπη, του ενιαίου τότε ΚΚΕ, έζησε την ανώμαλη περίοδο 1967-68, διαφώνησε με την καθοδήγηση της 12ης ολομέλειας κα εκδιώχθηκε από το 5μελές γραφείο της Ευρώπης.
Έκτοτε, αφότου γύρισε στην Ελλάδα, συνέχισε την αγωνιστική του παρουσία στην κοινωνία μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ Εσωτερικού. Καθ’ όλη την περίοδο 1975 -1985, από ηγετικές θέσεις συνέβαλε καθοριστικά στην καθιέρωση των ιδεολογικών και πολιτικών χαρακτηριστικών της Ανανεωτικής Αριστεράς, με κύριο εκφραστή το ΚΚΕ Εσωτερικού. Η προσπάθεια για την ανανέωση του κομμουνισμού ήρθε σε αντίθεση και συχνά σε μεγάλη κόντρα με το «ορθόδοξο» ΚΚΕ, παρόλα αυτά κατορθώθηκε να υπάρξει συνεργασία με κόμματα της Ευρώπης, όπως το Ιταλικό, το Ισπανικό και άλλα, και η συμβολή του Πέτρου σ’ αυτό ήταν πολύ ουσιαστική.
Από το 1985 και μετά διαφώνησε με τη γραμμή του ΚΚΕ Εσωτερικού, που επέμενε στη διατήρηση του Κομμουνιστικού χαρακτήρα του κόμματος και μαζί με πολλούς άλλους συντρόφους και συντρόφισσες δημιούργησαν την Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ).
Στη συνέχεια μετά από επίπονες προσπάθειες διαλόγου των δυνάμεων της Αριστεράς, συγκροτήθηκε ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, στον οποίο συμμετείχε ενεργά ο Πέτρος και εξελέγη βουλευτής το 1996.
Το 2003 αποχώρησε από το Συνασπισμό και από τότε ουσιαστικά δεν ενεργοποιήθηκε κομματικά, υπερασπιζόμενος όμως την άποψή του: την ανάγκη συνεργασίας των δυνάμεων της κεντροαριστεράς γιατί πίστευε ότι η Αριστερά πρέπει να μην είναι «αντί», αλλά να προσφέρει στα στρώματα που υποφέρουν μέσα από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση.
Υ.Γ. Με τον Πέτρο είμαστε φίλοι, κάναμε πολύ και καλή παρέα για πάρα πολλά χρόνια. Θα μου μείνει αξέχαστος σαν ένας τίμιος, ανιδιοτελής αγωνιστής και ανεκτίμητος φίλος.
Ο Αλέκος Φλαμπουράρης είναι πρώην υπουργός, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία