Σοκ. Δέος. Αίσχος. Αυτές είναι οι λέξεις, οι προσδιορισμοί, μιας νέας κατάστασης που όμοια της η ελληνική κοινωνία δεν έχει γνωρίσει. Αναφερόμαστε προφανώς στην υπόθεση Λιγνάδη.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ αρχικά έδειξε να ισχύει το μαοϊκό «μεγάλη αναστάτωση, υπέροχη κατάσταση». Αφού σε επίπεδο προτάσεων και συνολικής πολιτικής έχει απομακρυνθεί από τον μέσο πολίτη, αφού εγκλωβίστηκε στα δάκρυα για τον serial killer Κουφοντίνα, ξαφνικά σε μια αποκρατιακή περίοδο αποφάσισε να ντυθεί σε κόμμα της «τάξης και της ηθικής». Σαν τον Βασίλη Αυλωνίτη ένα πράγμα. «Πνεύμα και ηθική» κι από πίσω υποκρισία.
Ο Αλέξης Τσίπρας φόρεσε το μικροαστικό κοστούμι του (προς Θεού, χωρίς γραβάτα) και άρχισε να κουνάει το δάκτυλο. Για τη βρώμικη δουλειά φυσικά, έβαλε τον γνωστό δημοσιογραφικό υπόνομο να γράφει. Τα trolls των 0,60 λεπτών την ανάρτηση.
Προσωπικά «μύρισα» τον υπόνομο αυτό κι εγώ όταν τη φράση μου «δημιουργεί ο ΣΥΡΙΖΑ θέμα εκ του μη όντως για την υπουργό Μενδώνη για να επιτύχει την αποπομπή της ως υπουργού» επέλεξαν να τη παραχαράξουν και να υποστηρίξουν πως είπα πως υπάρχει «θέμα εκ του μη όντως για τον Λιγνάδη». Πως δήθεν δικαίωσα τον κατηγορούμενο για βιασμούς κι όχι - όπως πραγματικά συνέβη - υποστήριξα πως η υπουργός δεν πρέπει να παραιτηθεί καθώς οι συμπεριφορές και τα ενδεχόμενα εγκλήματα Λιγνάδη δεν ήταν σε γνώση της. Βέβαια κανείς δεν τους πήρε στα σοβαρά γιατί όλοι ξέρουν πως η σχέση Τσίπρα – αλήθειας δεν είναι και ό,τι καλύτερο.
Αναμφίβολα, η υπόθεση Λιγνάδη μονοπωλεί την ειδησεογραφία. Η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή στάθηκε αταλάντευτα στο πλευρό των θυμάτων καλώντας ταυτόχρονα όποιον έχει να καταγγείλει κάτι μεμπτό να μη φοβηθεί και να το πράξει δίχως δισταγμό, ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε πως είναι αποφασισμένος να κάνει ό,τι απαιτείται προκειμένου να ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του αποδείχθηκαν για πολλοστή φορά κατώτεροι των περιστάσεων και πολιτικά ενδεείς. Για να καλύψει τη μόνιμη πια πολιτική του ανεπάρκεια και την διαρκώς αυξανόμενη δημοσκοπική του κατρακύλα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιχείρησε να μετατρέψει αυτή την σοβαρότατη υπόθεση σε βούρκο, έτσι ώστε να επιδοθεί στο αγαπημένο του σπορ της λασπομαχίας. Διαδίδοντας τα πατροπαράδοτα fake news και φτάνοντας στο έσχατο σημείο εξαχρείωσης, να χαρακτηρίζουν τη Νέα Δημοκρατία ως κόμμα παιδεραστών και να διακινούν άθλια σενάρια εμπλέκοντας προσωπικά τον Πρωθυπουργό. Μάλιστα, δεν περιορίστηκαν σε αυτό αλλά τόλμησαν να κατηγορήσουν την κυβέρνηση ακόμα και για συγκάλυψη, ξεχνώντας ότι η μόνη κραυγαλέα υπόθεση συγκάλυψης που έχει δει το φως είναι αυτή στην πρεσβεία της Βενεζουέλας, όπου ο κ. Τσίπρας, όταν άρχισαν οι αποκαλύψεις για τον Πρέσβη της Βενεζουέλας στην Αθήνα, έστειλε προσωπική επιστολή προς τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας, στην οποία μεταξύ άλλων έγραφε: «Τέλος, εφιστώ την προσοχή σου σε ένα ευαίσθητο θέμα, στο οποίο περιμένω την συμβολή σου και την παρέμβαση σου με τον καλύτερο τρόπο, το ήδη γνωστό σε εσάς ζήτημα που έχει προκύψει με τον νέο πρέσβη στην Αθήνα».
Δυστυχώς, αυτή την στιγμή, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης συντονίζει την πιο σκοτεινή και χυδαία επίθεση λασπολογίας που έχουμε δει εδώ και δεκαετίες και ξεπερνά ακόμα και την πιο νοσηρή φαντασία. Μία προπαγάνδα γκεμπελικού τύπου. Μία συστηματική παραπληροφόρηση.
Δεν θα σταθώ στις σχέσεις Λιγνάδη με τους συριζαίους Αλέξη Γεωργούλη και Λυδία Κονιόρδου. Δεν θα τοποθετηθώ για την τοποθέτηση σε θέση υφυπουργού του «αρσενικού παλαιάς κοπής» Χαϊκάλη από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος καταγγέλλεται για βιασμό. Ούτε θα σταθώ στα κολλητιλίκια Τσίπρα – Κιμούλη.
Σε αυτό όμως που θα μείνω είναι στη διασύνδεση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τη λάσπη. Τον βούρκο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που τώρα εμφανίζεται ως όψιμος τιμητής των πάντων, λίγο πριν τις εκλογές του 2019, άλλαξε τον Ποινικό Κώδικα και μείωσε τις ποινές σε όλα τα αδικήματα που στρέφονται κατά της γενετήσιας ελευθερίας.
Αντιλαμβάνομαι ότι την υπόθεση Λιγνάδη ο κ. Τσίπρας την εξέλαβε ως το «θείο δώρο» για να αναπαραγάγει το νοσηρό κλίμα της περιόδου 2011 - 2015 και να επιδοθεί σε ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών, όμως καταγγελίες που αφορούν τέτοιας φύσης και απαξίας αδικήματα δεν προσφέρονται για την άσκηση μικροκομματικής πολιτικής.
Εάν τότε η διαχωριστική γραμμή που είχε χαράξει ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μεταξύ γερμανοτσολιάδων και πατριωτών, σήμερα ο εξ ευωνύμων προερχόμενος πολιτικός μανιχαϊσμός διακρίνει μεταξύ ανήθικων και ηθικών. Η Νέα Δημοκρατία έχει επιλέξει να αντιτάξει την πολιτική ευθύνη απέναντι στην πολιτική χυδαιότητα. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι τέτοια σκάνδαλα υπερβαίνουν κατά πολύ τα στενά κομματικά όρια και επιχειρεί να μετατρέψει τον δημόσιο διάλογο σε βούρκο και να διχάσει για ακόμα μία φορά την κοινωνία θα το μετανιώσει πολύ σκληρά. Οι πολίτες τείνουν να τιμωρούν πολύ αυστηρά τέτοιες μικροκομματικές προσεγγίσεις και η μνήμη της κοινωνίας δεν υποκύπτει σε καμία παραγραφή.
Ο Δημήτρης Μαρκόπουλος είναι βουλευτής Β Πειραιώς με τη Νέα Δημοκρατία