Προσοχή σύντροφοι. Δεν υπάρχει μόνο το αυγό του φιδιού. Επικίνδυνο είναι και να πιστεύει κανείς ότι ο «κόκορας κάνει αυγά».
Στο κόκκινο πουκάμισο
δεν φαίνεται το αίμα
Κώστας Μαρδάς,Και τι είν’ωρέ ο θάνατος μπρος στην ασυμμετρία;
Τα συνέδρια τις περισσότερες φορές υπο-κρύπτουν αρχηγικό πρόσχημα, κομματικό άλλοθι, ιδεολογική αμηχανία, στελεχιακή αριθμολαγνεία. Ιδίως σε περιόδους κρίσης ενός κόμματος το συνέδριο περισσότερο επιβραβεύει την αδράνεια παρά τολμάει το επικίνδυνο άλμα.
Τα συνέδρια παγιώνουν το χθες. Σπάνια ανοίγονται στο αύριο. Τα συνέδρια της Αριστεράς συνήθως «θάβουν» τους ιδεολογικούς τους νεκρούς (συχνά και τους εσωτερικούς τους αντιπάλους).
Στο όνομα της Δημοκρατίας μετράνε «κουκιά» και στο όνομα της Καθαρότητας μετράνε «προδότες». Τα «συνέδρια» δικάζουν, διχάζουν και ουδέποτε συν-ενώνουν πραγματικά (και όχι απλώς διακηρυκτικά).
Ο ΣΥΡΙΖΑ προχωράει σε ένα εσωστρεφές συνέδριο μετα-ήττας, όχι για να αναδείξει και να καταλογίσει ευθύνες, αλλά για να τις κρύψει μέσα από άγονες ψηφοφορίες και εύθραυστες συμμαχίες. Το εκλογικό αποτέλεσμα ούτε τεμαχίζεται, ούτε διανέμεται, ούτε αντέχει πλειοψηφίες και μειοψηφίες. Και κυρίως δεν μπορεί να αντέξει – για μια ακόμα φορά – υποκριτικές κορώνες ενότητας από τους διπρόσωπους, αρχηγικές κολακείες από τους Βρούτους και ιδεολογικά μπλα-μπλα-μπλα από τους παληομοδίτες που τρέφονται με τις ήττες.
Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ή θάναι συνέδριο επανίδρυσης, ανοικτό και πολιτικά ξεκάθαρο (κι όχι τα γνωστά ισορροπιστικά τεχνάσματα) ή θα καταγραφεί ως μια ακόμα «αριστερή φάρσα» στο όνομα της «δημοκρατικής ισόβιας εξουσίας» κάποιου [μυστικού;] Ιερατείου.
Υπάρχουν άραγε μοντέρνοι αριστεροί οι οποίοι θα ‘εκτοπίσουν’ τις παλιοσειρές και θα πάρουν τα ηνία του κόμματος;
Αριστεροί ξενοσπουδαγμένοι αλλά όχι «καβαλημένοι», διαβασμένοι αλλά όχι επηρμένοι, φτασμένοι αλλά όχι φαντασμένοι. Κάποιοι που δεν εμφανίζονται από το πουθενά για να σώσουν την Ελλάδα, που δεν είναι «κλειστοί» και συνωμοτούντες, ιλουστρασιόν και σνομπ.
Τί πρέπει να είναι; Πρώτα-πρώτα να είναι ως άνθρωποι συνεπείς και ως πολίτες αριστεροί. Να μην προβάλλουν τον τεχνοκρατισμό τους για να κρύψουν την συντηρητική τους καταγωγή και ιδεολογία.
Δεν είναι ανεκτό στην κουλτούρα της Αριστεράς μια παρέα με πολλά διαπιστευτήρια του ευρέος φάσματος του παλαιού κατεστημένου να παρουσιάζεται ως η μόνη ρεαλιστική μεταρρυθμιστική κίνηση, ως η μόνη συνετή[αριστερή;] λύση, ως το μέλλον της χώρας[και της Αιστεράς;]
Πολλοί – μέσα στην απόγνωσή τους και την αποστροφή τους στο λαϊκισμό – «τσιμπάνε». Ακόμα και ‘ψημένοι’αριστεροί.
Προσοχή σύντροφοι. Δεν υπάρχει μόνο το αυγό του φιδιού. Επικίνδυνο είναι και να πιστεύει κανείς ότι ο «κόκορας κάνει αυγά».
(Ο Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής εγκληματολογίας, πρώην υπουργός)