Τι συμβαίνει πραγματικά με την κυβέρνηση; Είναι τόσο εκτός πραγματικότητας ή επιχειρούν συνειδητά, με παραποίηση γεγονότων και προπαγάνδας, να εξαπατήσουν τους πολίτες;
Όποιο κι από τα δύο αν ισχύει, το συμπέρασμα είναι ένα: συνεχίζουν να πορεύονται χωρίς σχέδιο και ετοιμότητα είτε μιλάμε για τη διαχείριση της πανδημίας, είτε για τη «Μήδεια» είτε για την Ικαρία, είτε για το θέμα του Λιγνάδη.
Ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Όσο ζούμε τη μέρα της μαρμότας με τα απανωτά lockdown-ακορντεόν και έχουν απαγορευτεί σχεδόν τα πάντα στους πολίτες για την προστασία της δημόσιας υγείας, ο ίδιος ο πρωθυπουργός και η κουστωδία του συνεχίζει να καταπατά τα μέτρα που η κυβέρνησή του θεσπίζει: βλέπε Πάρνηθα, Καρδίτσα και τη «σύναξη» της Ικαρίας.
Πόσες νουθεσίες για την ατομική ευθύνη; Πόση αλαζονεία; Όλη αυτή η συμπεριφορά ακυρώνει την προσπάθεια όλων μας, κυρίως των ηρωικών γιατρών και νοσηλευτών που δίνουν καθημερνή μάχη, των πολιτών που κλείνονται στα σπίτια τους απο τις 6μμ , όσων έχουν κλείσει την οικονομική τους δραστηριότητα για την προστασία της υγείας μας.
Το ίδιο συνέβη με τον χιονιά και τη διαχείριση της «Μήδεια». Ανεπάρκεια και έλλειψη σχεδίου. Δήθεν Επιτελικό κράτος γίγαντας με πήλινα πόδια, που βούλιαξε στο χιόνι. Και πάλι, παρα την ταλαιπωρία χιλιάδων πολιτών για 5 ημέρες, Ο κ. Μητσοτάκης νίπτει τας χείρας του για την χρεωκοπία του κρατικού μηχανισμού. Δεν τόλμησε να αναλάβει τις ευθύνες που του ανήκουν και παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο για το πινγκ-πονγκ ευθυνών που εκπορεύεται από τους Υπουργούς του.
Σαν να μην έφταναν αυτά, με αφορμή την υπόθεση Λιγνάδη, ο κ. Μητσοτάκης προκάλεσε την προηγούμενη πέμπτη στη βουλή συζήτηση για τη δημοκρατία. Και αντί μιας συζήτησης για τους θεσμούς, τις ευκαιρίες που δίνει το σπάσιμο του αποστήματος για την εξέλιξη της κοινωνίας, την αλλαγή νόμων και του εκπαιδευτικού συστήματος, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψαν τη συζήτηση σ ένα θέατρο του παραλόγου, αφιερωμένο σε άθλια hashtag και ανόητες χυδαιότητες.
Αντι της συζήτησης για τη λογοδοσία και την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης που δίνει η θέση την οποία κατέχει στα πολιτικά πρόσωπα, αναλώθηκαν σε λασπομαχια για ησσονος σημασίας θέματα.
Η συζήτηση για τη δημοκρατία δεν μπορεί να έχει αναφορά μόνο στα σοσιαλ μίντια, χωρίς να αναλύει τις ανισότητες, τις αδικίες, τις ανάγκες της νέας γενιάς, την αναξιοκρατία, την αδιαφάνεια, τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες εργασίας της εποχής μας και τις προκλήσεις του αύριο.
Δυστυχώς, για τους επιτελείς του Μαξίμου όλα, ακόμα και το #metoo, πρέπει να παράξουν μικροκομματικά οφέλη. Αυτό, όμως, πληγώνει τη Δημοκρατία μας, την αξιοπιστία της και τους θεσμούς της.
Τι θα έπρεπε δηλαδή να κάνει το ΠΑΣΟΚ το 2010, όταν άκουγε απο το αντιμνημονιακό μπλοκ για : «προδότες» «γερμανοτσολιάδες», «μερκελιστές», «πινοσέτ»;
Οχι μόνο δεν ίδρωνε το αυτί τους, αλλά επένδυσαν σε εκείνο το κλίμα. Υποκρισία και μικροπρέπεια στο μεγαλείο της.
Η θέση του κινήματος μας είναι ξεκάθαρη: Το κίνημα #metoo δεν έχει ούτε χρώματα ούτε κόμματα. Γιατί απ’ ότι φαίνεται ο κ. Μητσοτάκης υποτιμά την πραγματική έκταση του ζητήματος. Προσπάθησε να καπελώσει το κίνημα #MeToo , και να κρύψει την ευθύνη του, πίσω απο επιθέσεις στο κινημα αλλαγης.
Η κ. Γεννηματά και το Κίνημα Αλλαγής είχαν νηφάλια φωνή, οκτώ πολύ συγκεκριμένες προτάσεις. Τους προτείνουμε να τις υιοθετήσουν, ώστε να έχουμε πραγματικά αποτελέσματα.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα ιδιαίτερο περιβάλλον, στο οποίο η εικόνα της ΝΔ δεν έχει καμία σχέση με εκείνη του καλοκαιριού. Είναι εμφανές, πως οι τελευταίες παλινωδίες έχουν αποκαλύψει τις αδυναμίες της και όσο ο καιρός περνάει, οι πολίτες θα αναζητούν μια ασφαλή επιλογή για να εξελίξουν την ζωή τους.
Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, κάτω από τις μάσκες διαμορφώνεται ένα νέο ορμητικό ρεύμα που αντιδρά σε όσα παρουσιάζονται επιτηδευμένα. Η δικιά μας πρόκληση είναι να φτάσουμε έγκαιρα στους πολίτες , να συζητήσουμε ειλικρινά μαζί τους και να διαμορφώσουμε την ατζέντα της επόμενης μέρας.
(Ο Παύλος Χρηστίδης είναι εκπρόσωπος Τύπου του Κινήματος Αλλαγής)