Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον την πρόσφατη συνέντευξη του καθηγητή Νίκου Μαραντζίδη στον Βασίλη Σκουρή και το ieidiseis.gr.
Ομολογώ πως το συμπέρασμα του περί απομάκρυνσης της νέας γενιάς από τη Νέα Δημοκρατία δεν είναι κάτι που με άφησε αδιάφορο.
Με μερικές όμως -σημαντικές εκτιμώ- υποσημειώσεις και αντιρρήσεις.
Πρώτον, είναι γνωστό πλέον πως ο Νίκος Μαραντζίδης σε σειρά δημοσίων παρεμβάσεων και τοποθετήσεων του έχει ανοικτά επιλέξει να απολέσει το στοιχείο της τήρησης ίσων αποστάσεων, άρα και της αμεροληψίας, μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Έγκριτος ομολογώ επιστήμονας τον οποίο χρόνια παρακολουθώ, εδώ και καιρό στηρίζει συγκεκριμένες απόψεις, θέσεις, προτάσεις και στρατηγικές. Δεν «αναλύει» δηλαδή. Παίρνει «θέση».
Η τοποθέτηση του, πως δηλαδή στη νεολαία συντελείται μια σημαντική διεργασία η οποία θα φανεί στο μέλλον, θυμίζει ανάλυση του 2008. Όντως, τότε κομμάτι της νεολαίας συσπειρώθηκε προς τα αριστερά με αποτέλεσμα επτά χρόνια μετά να κατακτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία. Και είναι αλήθεια πως ένα μέρος της νεολαίας κινήθηκε και προς τον ακροδεξιό ριζοσπαστισμό. Όμως ακόμα και τότε οι νέοι δεν στρατεύτηκαν. Δεν υπήρξε ένα «καθολικό ρεύμα». Πολλοί από αυτούς αδιαφόρησαν για την πολιτική και απείχαν, άλλοι στήριξαν αριστερά/ κεντροαριστερά κι άλλοι στήριξαν ΝΔ.
Δεν είναι δυνατό σε ένα κόμμα που στα τελευταία δέκα χρόνια έχει κυβερνήσει περίπου τα μισά να λες έτσι απλά «η νεολαία δεν σε στηρίζει». Κρύβει ρηχότητα η ανάλυση αυτή και υποκρύπτει πολιτικό μάρκετινγκ με στόχο την κατάταξη των νέων σε συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Παράλληλα ο Νίκος Μαραντζίδης παραβλέπει κάτι σημαντικό. Τις μετατοπίσεις της νεολαίας. Οι νέοι δεν είναι κάτι το στατικό. Δεν είναι καν κάτι το πολιτικά δεδομένο όπως επιδιώκει να το παρουσιάσει. Για παράδειγμα οι εικοσάρηδες- εικοσιπεντάρηδες του 2008, 13 χρόνια μετά όντας στην ηλικιακή ομάδα 30- 40 στήριξαν τη Νέα Δημοκρατία. Την κράτησαν ζωντανή (μαζί και με τις μεγαλύτερες ηλικιακά ομάδες) την περίοδο 2010-2019 και πριν από ενάμιση χρόνο της έδωσαν με μεγάλη πλειοψηφία την εξουσία.
Αυτές οι γενιές δεν σημαίνει πως επειδή χαρακτηρίζονταν από τις ακτιβιστικές ενέργειες κάποιων ισχυρών μειοψηφιών όπως ήταν αυτές του 2008 (μαθητικό κίνημα) ή του 2015 (αγανακτισμένοι) οπωσδήποτε ομογενοποιούνται. Υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε νέοι που μπορεί να μην αντιδρούν, όμως διαφωνούν με τις καταλήψεις, το κάψιμο των πόλεων ή έστω τις ισχυρές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις. Νέοι που στην πολιτική - εκλογική διαδικασία παρουσιάζονται περισσότερο ενεργοί και συμμετοχικοί από όλους εκείνους που λειτουργούν ως επαγγελματίες ακτιβιστές.
Επίσης ο επιστήμονας και συγγραφέας επηρεασμένος από την αριστεροσύνη των νιάτων του, άρα από τις προσωπικές του παραστάσεις, δείχνει παντελή αδιαφορία για αλλά, μετριοπαθή κινήματα που ήδη εξελίσσονται στους κόλπους των νέων και τα οποία πατούν στις ανάγκες του 21ου αιώνα οι όχι του 20ου. Οι νέοι σε μεγαλύτερο βαθμό είναι υποψιασμένοι για τις ευκαιρίες που φέρνει η τεχνολογική επανάσταση. Οι νέοι ιδρύουν πλήθος start up επιχειρήσεων. Οι νέοι σε μεγάλο βαθμό (όχι απόλυτα) σνομπάρουν τις νόρμες για «βόλεμα στο Κράτος». Οι νέοι, όσο κι αν έχουν ταλαιπωρηθεί από τις απανωτές κρίσεις, πάντοτε θα λειτουργούν αισιόδοξα και καινοτόμα. Πάντοτε θα επιζητούν τη βελτίωση της ζωής τους.
Πάντοτε φυσικά θα υπάρχουν και οι αμφισβητίες. Οι κάθε λογής επαγγελματίες ακτιβιστές. Αυτοί που έχουν κάνει το κάθε είδους «μαύρο» τρόπο ζωής, πουλώντας πολιτική και κοινωνική δυστυχία για να «υπάρξουν». Όμως υπάρχει και μια άλλη νεολαία. Εκείνη που αναζητά και δημιουργεί ευκαιρίες. Εκείνη που την κρίση την αντιμετωπίζει ως ευκαιρία. Μια νεολαία που ζητά πρόταση. Τα παιδιά που στα σημερινά δύσκολα και «σκούρα» χρόνια επενδύουν στη μόρφωση και την τεχνολογική τους πρόοδο.
Από την άλλη πλευρά, δεν θα παραγνωρίσουμε την ανάγκη και το πολιτικό μας σύστημα να είναι σε εγρήγορση ώστε να επαληθεύσει τις προσδοκίες εκείνων που εξακολουθούν να παλεύουν, να προσπαθούν και να ονειρεύονται. Την ανάγκη κατάθεσης προτάσεων. Βιώσιμων και σύγχρονων. Πρόταση όμως δεν μπορεί να είναι η συνέχιση των καταλήψεων στο ΑΠΘ, οι πορείες εν μέσω Covid και η στήριξη δολοφόνων.
Ο Δημήτρης Μαρκόπουλος είναι βουλευτής Β΄ Πειραιώς της Νέας Δημοκρατίας