Καθημερινά στην Ελλάδα
διακινούνται
μεγάλες ποσότητες κακίας
Νάσος Αθανασίου, Το έγκλημα που αρέσει
Θα ήμουνα ο τελευταίος που θα υπερασπιζόταν την ιδεολογία και τις πρακτικές της Συντηρητικής παράταξης και της Κυβέρνησης. Δεν ανήκω σ’αυτό τον πολιτικό χώρο, γι’αυτό όπως έχω πολλές φορές δηλώσει, εκείνο που με κάνει να πονάω είναι τα λάθη της Αριστεράς κι όχι τα όποια success stories της Δεξιάς.
Τον τελευταίο όμως καιρό αναρωτιέμαι με ποιόν τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ απαντάει πολιτικά, ίσως και κοινωνικά, στον «φιλελευθερίζοντα εκσυγχρονισμό» της Κυβέρνησης. Από την ισότητα των ΛΟΑΤκι και την πράσινη ανάπτυξη μέχρι τα αδέσποτα και τη διαγραφή των ακραίων κομματικών στελεχών, ο Πρωθυπουργός δίνει την εντύπωση ότι έχει αποδεχτεί (προσωπικά; ως αρχηγός του κόμματος της ΝΔ;) την ανάγκη να ξεσκουριάσει η Δεξιά από κάποιες προκαταλήψεις της (όχι βέβαια από όλες αφού το δόγμα «Νόμος και Τάξη» επιβιώνει). Σε αυτές τις κινήσεις η Αριστερά μοιάζει ν΄ αντιδρά με στερεότυπα ιδεολογήματα και άψυχο λόγο.
Ο ΠΘ έχει σχέδιο και κακώς λέγεται ότι «δεν ξέρει που πατάει και που πηγαίνει». Μέρος του σχεδίου του είναι η υπεξαίρεση/οικειοποίηση όλων των συμβόλων της ευρύτερης Αριστεράς (από τον Γλέζο μέχρι τον Λεντάκη).
Επειδή, κατά τη γνώμη μου, δεν περνάει στην κοινή γνώμη η προβολή μιάς καρικατουρέ εικόνα, εν είδει «Μπαμπούλα», επειδή η καταστροφολογική ρητορική μάλλον οδηγεί τους έμφοβους πολίτες σε ακροδεξιές αγκαλιές, νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει ν΄ αλλάξει τακτική. Είναι π.χ. μέγα λάθος το να πολεμάνε ορισμένοι πολιτικοί την ανάγκη για κοινωνική αυτοπεποίθηση ενός λαού που υποφέρει, προωθώντας συνεχώς ένα λόγο ηττοπάθειας στο όνομα της επερχόμενης οικονομικής κρίσης. Με αυτοσχεδιασμούς κομματικών επιτελείων ,με αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις προβεβλημένων στελεχών, δια της δοκιμής και πλάνης, δεν δια-μορφώνεται το νέο πειστικό αφήγημα της Αριστεράς. Με την (αυτο)παγίδευση στην αποτελεσματικότητα (;) των fake news συνήθως βάζουν αυτογκόλ.
Άλλοι πάλι βιώνουνε για χρόνια το παρελθόν σαν παρόν και δεν μπορούν να δια-κρίνουν το μέλλον, με συνέπεια να υπονομεύουν όποιον εκφέρει σύγχρονο λόγο («καρφώνοντάς τον» στα φίλια έντυπα). Χωρίς ίχνος ντροπής οι διπρόσωποι «μπαμπέσηδες» της Αριστεράς, οι οποίοι όπως γίνεται πάντοτε από τους μη-έχοντες μπέσα και φιλότιμο, πυροβολούν πισώπλατα και, κινούμενοι σαν σκιές στο σκοτάδι των βαθειών μηχανισμών, ακυρώνουν το όποιο (έστω συντροφικό) ηθικό ανάστημα των αριστερών.
Ας ξεκαθαρίσει τη θέση της η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η ισορροπία συσχετισμών έχει ένα όριο, πέραν του οποίου αρχίζει να λειτουργεί σαν μπούμερανγκ.
Έχουν κουράσει οι «δισσοί λόγοι»,τα αντιθετικά ζεύγη (εμείς/οι άλλοι, δίκαιο/άδικο κλπ), καθώς και τα επιχειρήματα/μηνύματα διπλής όψεως των σοφιστών-διανοούμενων του χώρου (sic).
Καθαρός λόγος - καθαροί άνθρωποι - καθαρό σχέδιο: αυτή είναι η βάση για τη Νέα Ελπίδα.
Όλα τα υπόλοιπα συνιστούν παιχνίδια ενδοεξουσιών για τα οποία μόνον «οι πονηροί πολιτευτές» ενδιαφέρονται.
ΥΓ: «Η παλιννόστηση της ελπίδας αναβλήθηκε» (Σπ. Ζαχαράτος, Καταφύγιο).
