Καθόλου απλή δεν είναι η υπόθεση της παρέμβασης του Αντώνη Σαμαρά με τα «όχι» στις διερευνητικές και την προσφυγή στη Χάγη.
Ο πρώην πρωθυπουργός έχει, άλλωστε, τη δύναμη -απομένει να δούμε εάν διαθέτει και τη βούληση- να μην επιτρέψει στην παρούσα κυβέρνηση να προσφύγει στη Χάγη, εάν υποθέσουμε ότι στις διερευνητικές επαφές γινόταν μια ουσιαστική συζήτηση και με ειλικρίνεια αναζητούνταν λύση στα προβλήματα των δυο χωρών.
Στον Αντώνη Σαμαρά πρόσκειται ένας κρίσιμος αριθμός βουλευτών, αν και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα τον ακολουθούσαν όλοι σε κάθε του επιλογή. Μεταξύ αυτών οι Δημήτρης Βαρτζόπουλος, Διονύσης Σταμενίτης, Περικλής Μαντάς, Μίλτος Χρυσομάλλης, Ανδρέας Κατσανιώτης. Στον ευρύτερο κύκλο επιρροής του θεωρείται ότι ανήκουν οι Κώστας Καραγκούνης, Κώστας Κυρανάκης, Φώντας Μπαραλιάκος, ίσως και οι Κωνσταντίνος Μπογδάνος και Γιάννης Παππάς. Συνομιλητές του, επίσης, από το υπουργικό συμβούλιο είναι ο Νότης Μηταράκης, η Νίκη Κεραμέως, η Σοφία Βούλτεψη, ο Νίκος Ταγαράς, αλλά και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Γιάννης Βρούτσης, ο αντιπρόεδρος της Βουλής Χαράλαμπος Αθανασίου και η ευρωβουλευτής Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου.
Στον κατάλογο, μάλιστα, δεν συμπεριλαμβάνουμε σειρά ακόμα βουλευτών, με τους οποίους συνομιλεί ο πρώην πρωθυπουργός, αλλά δεν θεωρούνται πρωτίστως «σαμαρικοί».
Το ερώτημα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σε έναν ουσιαστικό διάλογο με την Τουρκία, καθώς σε μια τέτοια επιλογή θα βρει απέναντί του τον Αντώνη Σαμαρά και τους υποστηρικτές του εντός και εκτός της ΚΟ της ΝΔ, αλλά και άλλα στελέχη και τάσεις του κόμματός του.(Προσοχή: Τα περί ανατροπής της κυβέρνησης ή δημιουργίας νέου κόμματος από τον Αντώνη Σαμαρά δεν έχουν καμία απολύτως βάση, τα αναφέρουν μόνο …μυαλοφυγόδικοι!).
Οι έως τώρα πληροφορίες επιμένουν πως ενόψει των διερευνητικών επαφών έχει επικρατήσει η γραμμή του Νίκου Δένδια και πως η Αθήνα θα επιδιώξει να κερδίσει χρόνο, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Αν, όμως, δεν προχωρήσει σε ουσιαστικές συζητήσεις και χρησιμοποιήσει τις διερευνητικές για κέρδισμα χρόνου, καιροφυλακτεί ο κίνδυνος να τον κατηγορήσει ο Ερντογάν ότι δεν θέλει τον διάλογο και να προκληθούν πιέσεις από Ουάσιγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες για αλλαγή στάσης.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή. Για αυτό και δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν πως μόνο εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέξει ή οδηγηθεί σε έναν ουσιαστικό διάλογο με την Τουρκία, οι πρόωρες κάλπες θα είναι μια –κάποια- λύση…
