Τις δικές του απαντήσεις έδωσε σε όλα όσα ακούγονται ο Μάνος Δασκαλάκης, εν διαστάσει σύζυγος της Ρούλας Πισπιρίγκου και πατέρας των τριών κοριτσιών που έχασαν τη ζωή τους. Ο Μάνος Δασκαλάκης, μιλώντας στην εφημερίδα «Μπαμ», ανέφερε πως μόλις έγινε γνωστό πως βρέθηκε κεταμίνη στον οργανισμό της Τζωρτζίνας, μίλησε με τη Ρούλα. «Μιλάγαμε εκείνη την ώρα. Όταν βγήκε κεταμίνη ως ουσία, με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει, “βγάλανε αυτό τώρα, άλλο αυτό”. Δεν μπορούσε να πάει το μυαλό μου. Ποτέ!».
Ο ίδιος μάλιστα ανέφερε πως αρνήθηκε να πάει να δει τη Ρούλα στα κρατητήρια λέγοντάς της πως «αυτή τη στιγμή τα πράγματα είναι δύσκολα. Ήταν μια λογική απάντηση που μπορούσα να της δώσω γιατί μέσα μου δεν αισθάνομαι καλά, όχι να τη δω. Δεν γίνεται, απλά δεν γίνεται. Τους είπα από την αρχή ότι είναι πολύ δύσκολη η θέση μου. Είμαι πολύ ξεκάθαρος. Πάντα έχω μπροστά μου την αλήθεια. Ποτέ δεν έχω πει το παραμικρό ψέμα. Τους είπα ότι αδυνατώ να πιστέψω πως έχει κάνει η Ρούλα αυτό ακόμα και τώρα. Θα προσπαθήσω να βρω την αλήθεια. Πάντα ήθελα την αλήθεια για τα παιδιά μου».
Ο Μάνος Δασκαλάκης απάντησε και σε όσα έχουν ακουστεί για τον ίδιο και τον πατέρα του και για το γεγονός ότι δουλεύουν σε φαρμακαποθήκη. «Μπορούν να ψαχτούν όλα. Ο πατέρας μου δουλέυει σε φαρμακαποθήκη και εγώ μεταφέρω πράγματα από φαρμακευτικές εταιρείες, από μια συγκεκριμένη εγώ. Δεν έχουμε να κρύψουμε κάτι».
Όσα είπε για τον θάνατο της σπιτονοικοκυράς
Σχετικά με το θάνατο της σπιτονοικοκυράς, ο Μάνος Δασκαλάκης σημείωσε: «Τη σπιτονοικοκυρά καταρχήν δεν τη φύλαγε η Ρούλα. Η Ρούλα τη φύλαγε στις αρχές. Μετά μπήκε άλλη γυναίκα, αλλάξανε τρεις γυναίκες μέχρι να «φύγει» η σπιτονοικοκυρά. Τη σπιτονοικοκυρά την πήγαμε εμείς την πρώτη φορά στο νοσοκομείο».
«Την επαναφέραμε γιατί είχε χάσει τα λογικά της. Τη βγάλαμε από το νοσοκομείο, της πήραμε ορθοπεδικά κρεβάτια, τα πάντα. Η γυναίκα καταρχήν έπαιρνε μια σύνταξη. Ούτε λεφτά είχε, ούτε τίποτα. Εμείς της δίναμε τα ενοίκια κανονικά, με αποδείξεις, μπορεί να φανεί, υπάρχουν τα πάντα και στις φορολογικές δηλώσεις. Δεν υπήρχε κανένα όφελος. Καταρχήν για να σκοτώσεις μια γυναίκα από τη στιγμή που δε σου έχει γράψει το σπίτι, δεν έχεις όφελος. Όχι επειδή δεν σου έχει γράψει το σπίτι, δεν έχεις όφελος να τη σκοτώσεις», υπογράμμισε.
{ }
«Παρακάλαγα να πάρει ο Θεός εμένα και να γυρίσει το παιδί πίσω»
Για τον θάνατο της 3,5 ετών Μαλένας ανέφερε πως ένα πρωί το παιδί ξύπνησε με πρησμένους λεμφαδένες, πήρε αντιβίωση και ύστερα από δική του παραίνεση πήγαν στην Αθήνα για περαιτέρω εξετάσεις. Φτάσανε στο νοσοκομείο «Ελπίδα», όπου έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις και το παιδί διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία.
«Ενα μεσημέρι έφυγα να πάω να ξυριστώ γιατί δεν είχα πράγματα εκεί. Μόλις φτάνω σπίτι, δεν πρόλαβα να ξυριστώ. Κάνω ένα μπάνιο να ξαπλώσω για μια ώρα και με παίρνει τηλέφωνο η Ρούλα και μου λέει κάτι έπαθε το παιδί. Έκανα Ολυμπιακό χωριό – «Ελπίδα» σε 13 λεπτά. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή. Παρακάλαγα να πάρει ο Θεός εμένα και να γυρίσει το παιδί πίσω», είπε ο Μάνος Δασκαλάκης.
Η Τζωρτζίνα και η κεταμίνη
Σχετικά με τη συμπεριφορά της Ρούλας ο Μάνος Δασκαλάκης ανέφερε: «Ηταν ταραγμένη πολύ. Ούρλιαζε. Ήταν μια αντίδραση μάνας που έχανε το παιδί της. Για αυτό το ξαναλέω: δεν υπάρχει η παραμικρή υποψία που να μας είχε δώσει. Ψάχνω την απάντηση για τα παιδιά μου και ακόμα δεν την έχω πάρει ούτε για την Τζωρτζίνα. Λένε ότι είναι κεταμίνη για την Τζωρτζίνα. Θέλω να μαθευτεί η αλήθεια».
Σε άλλο σημείο ο Μάνος Δασκαλάκης αναφέρεται στην κεταμίνη που βρέθηκε στις εξετάσεις της Τζωρτζίνας: «Δεν υπήρχε η ουσία στο νοσοκομείο… Και είναι κάτι που το έμαθα εγώ σήμερα… Ότι αυτή η ουσία στο «Αγλαΐα Κυριακού» δεν υπήρχε! Και δεν είναι τσεκαρισμένο μόνο από εμένα και από εσένα… Τσεκαρισμένο από οργανισμό φαρμάκων και από αυτούς που προμηθεύουν τα φάρμακα στο «Αγλαΐα». Και κανένας δεν μπήκε σε αυτό το δωμάτιο… Ήταν μόνη της! Και δεν θεωρώ ότι υπήρχε κάποια νοσηλεύτρια ή κάποιος γιατρός που θα μπορούσε να τη βάλει… Θα έλεγα μέχρι και τώρα ότι αν υπήρχε σε αυτό το νοσοκομείο το φάρμακο αυτό, ότι έχει γίνει λάθος από τους γιατρούς. Ότι αντί να δώσουν κάτι άλλο έχουν δώσει αυτό. Και θα έλεγα… ακόμη ένα λάθος σε εμένα. Ακόμη ένα λάθος στην οικογένειά μου. Και θα κινούμουν και εκεί διαφορετικά γιατί μέχρι σήμερα που σου μιλάω… Αρνούμαι να το πιστέψω. Δεν μπορώ να το πιστέψω».
«Η Τζωρτζίνα ήταν ο έρωτας της ζωής μου»
Ο Μάνος Δασκαλάκης αναφέρθηκε και στα προβλήματα στη σχέση του με τη Ρούλα Πισπιρίγκου λέγοντας πως η Τζωρτζίνα που έμεινε πίσω ήταν τα πάντα για αυτούς: «Είχαμε την Τζωρτζίνα και για την Τζωρτζίνα δίναμε τα πάντα. Και για να μη βάλω πληθυντικό, έδινα τα πάντα». Για τη Τζωρτζίνα είπε: «Ήταν ο έρωτας της ζωής μου. Ήταν το παιδί μου. Κυρίως αυτό το παιδί. Γιατί αυτό το παιδί το μεγάλωσα από μωρό. Έγινα πατέρας με αυτό το παιδί. Με έκανε άντρα αυτό το παιδί. Δεν περίμενα ότι θα το φτάσω εννέα χρονών και να μάθω ότι έπαθε κάτι τέτοιο.
Ήταν ένα παιδί που έκανε ό,τι έκανε και ο πατέρας της. Ποδόσφαιρο, τραγούδια, μαζί όλη την ώρα. Όχι ότι δεν αγαπούσα τα άλλα μου παιδιά αλλά το συγκεκριμένο παιδί με μεγάλωσε, όχι το μεγάλωσα. Με μεγάλωσε, με έκανε άντρα».
Ο θάνατος της Ιριδας
Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας πως η γέννηση της Ιριδας ήταν ένα δώρο για την Τζωρτζίνα: «Και ξαφνικά στους έξι μήνες ένα πρωί μαθαίνω ότι το παιδί έμεινε. Είχα φύγει από το σπίτι. Είχαμε χωρίσει. Είχαμε χωρίσει στα λόγια».
Και συνέχισε περιγράφοντας όλα όσα συνέβησαν: «Με παίρνει η αδερφή της Ρούλας και μου λέει “το παιδί”. Έφτασα τρία λεπτά πριν το ασθενοφόρο. Πάω μέσα και βλέπω τη Ρούλα να κάνει ΚΑΡΠΑ στο παιδί. Αυτό που αντίκρισα ήταν λες και έβλεπα τη Μαλένα πάλι. Τα έχασα. Προσπαθούσα να δω τι θα κάνω. Πιάνω τα πόδια του μωρού και ήταν παγωμένα. Και εκεί καταλαβαίνω ότι το παιδί έχει «φύγει». Ξαναγύρισα σπίτι μετά την Ιριδα και έμεινα για τρεις ή τέσσερις μέρες. Ηθελα να είμαι δίπλα στο παιδί γιατί ήταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Για να στηρίξω και τη Ρούλα».
Πρόσθεσε πως: «Η Ρούλα ποτέ δε μου ζήτησε να γυρίσω πίσω. Ποτέ. Να πεις ότι το έκανε δηλαδή για να με κρατήσει να έχει ένα κίνητρο για αυτό το λόγο. Γύρισα εγώ πίσω τότε παρ’όλο που εγώ είχα πει να χωρίσουμε, γιατί έβλεπα ένα παιδί που είχε χάσει το καλύτερο δώρο του και μια μάνα, τότε, να σπαράζει μέρα νύχτα. Ούτε τότε μου φάνηκε περίεργο».