Στην παλαιά Εθνική Οδό της Ξάνθης ότι ώρα και εάν περάσεις υπάρχει μια ασυνήθιστη κίνηση από μεγάλα φορτηγά και νταλίκες με τουρκικές και βουλγάρικες πινακίδες που κατευθύνονται προς την Θεσσαλονίκη – Ηγουμενίτσα.
Ο Νίκος μου εξηγεί ότι έρχονται από δω για να αποφύγουν το κόστος των διοδίων της Εγνατίας. Ταυτόχρονα μου εκφράζει το παράπονο ότι κυκλοφορούν ασύδοτα χωρίς ελέγχους και υποβολή προστίμων. «Καταστρέφουν το οδόστρωμα από την συνεχή χρήση. Τα περισσότερα φορτηγά υπέρβαρα με φθαρμένα λάστιχα και αποτελούν «κίνδυνος – θάνατος» για τους κατοίκους των χωριών. Δεκάδες ατυχήματα και δυστυχήματα γίνονται κάθε χρόνο αλλά κανείς δεν νοιάζεται ούτε για την ασφάλεια των πολιτών αλλά και ούτε για την είσπραξη κρατικών εσόδων.
Στη διασταύρωση προς τα Βουλγαρικά σύνορα πολλά αυτοκίνητα με ελληνικές πινακίδες παίρνουν κατεύθυνση προς τη γειτονική χώρα. «Ντόπιοι είναι» μου λέει ο Νίκος «πάνε για ψώνια και για να φουλάρουν τα ρεζερβουάρ. Όλα είναι πιο φθηνά και συμφέρει παρά το χαράτσι που πληρώνεις περνώντας επί Βουλγαρικού εδάφους».
– Χαράτσι;
«Ναι χαράτσι οκτώ (8) ευρώ το κάθε αυτοκίνητο (Βινέτκα το λένε στα βουλγάρικα). Αντιθέτως, δεν ισχύει το ίδιο επί ελληνικού εδάφους για τα αυτοκίνητα που εισέρχονται από την Βουλγαρία. Φαίνεται ότι εμείς είμαστε υπεράνω»…
Μετά από μια ολόκληρη βδομάδα στην Ξάνθη και την Ροδόπη με την υπέροχη φιλοξενία του Νίκου και της Εύης ήρθε η στιγμή του αποχωρισμού. Τελευταία αποστολή η μετακίνηση μου στο αεροδρόμιο της Ελευθερούπολης στην Καβάλα με το «υπηρεσιακό» αυτοκίνητο του Στέφανου που αυτές τις μέρες κάνει γενική ανακαίνιση στον παραδοσιακό φούρνο που διατηρεί με παλιές συνταγές της γιαγιάς του , της Κυρίας Βούλας, ξακουστή φουρνάρισσα στην Παλιά Πόλη της Ξάνθης.
Πριν μπούμε στην Εγνατία ο Νίκος σταματάει σ ένα από τα βενζινάδικα που είναι παραταγμένα δεξιά και αριστερά της κεντρικής εισόδου της πόλης. «Κάτσε να φουλάρουμε γιατί στην Εγνατία εξακολουθεί να συμβαίνει το εξής παράδοξο. Από τους Κήπους στα σύνορα με την Τουρκία μέχρι τη διασταύρωση της Χρυσούπολης στον νομό Καβάλας που οδηγεί στην Κεραμωτή για να πάρεις το πλοίο για την Θάσο, σε μια διαδρομή 200 χιλιομέτρων δεν υπάρχει ούτε ένα βενζινάδικο. Από το 1998 που ο Λαλιώτης παρέδωσε αυτό το κομμάτι της Εγνατίας μέχρι και σήμερα όλο λένε ότι θα ανοίξουν βενζινάδικα και αυτό δεν γίνεται».
Άλλο ένα απίστευτο αλλά αληθινό. Μου το φύλαγε για έκπληξη ο Νίκος ως τελευταία ρόγα από τα «σταφύλια της οργής» της πολύπαθης Θράκης.
Αποχαιρετώ τη Θράκη με μια υπόσχεση : Όσο έχω τον Νίκο στην Ξάνθη και δύναμαι, θα παραμένω ακοίμητος φρουρός τούτου του ευλογημένου και πολύπαθου τόπου όπου χριστιανοί και μουσουλμάνοι πασχίζουν να επιβιώσουν κάτω από αντίξοες συνθήκες που επιδεινώνονται από την αδιαφορία, την άγνοια και τις χαζές προκαταλήψεις του Αθηνοκεντρικού κράτους. Ελάτε πρώτα στη Θράκη, γνωρίστε τον κόσμο και τα προβλήματα τους και μετά μιλήστε και εκφέρετε άποψη.
Μην διαπράξατε ξανά το εθνικό έγκλημα της τελευταίας προεκλογικής περιόδου. Όπως και στις Πρέσπες, έτσι και στη Θράκη θα τρίζουν τα κόκαλα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τις ακραίες προεκλογικές θέσεις που έλαβε το ´19 και ´23 η ΝΔ. Ότι έγινε – έγινε , τώρα ας γυρίσουμε σελίδα. Η Θράκη μας περιμένει.
