Μ’ από την κόλασή μου, σου φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω…
Το «Αμαρτωλό» ποίημα που έγραψε η Γαλάτεια Καζατζάκη , σχεδόν πριν ένα αιώνα, έρχεται σήμερα να λάβει «σάρκα και οστά» στον Κολωνό με τα όσα φοβερά και τρομερά αποκαλύπτονται με τον εξακολούθηση βιασμό του 12χρονου κοριτσιού μέλους μιας εννιαμέλους φτωχής και προβληματικής οικογένειας που βίωνε διπλή εγκατάλειψη απο τον χρήστη πατέρα αλλά και την ίδια την πολιτεία αφού η οικονομική κρίση γκρέμισε ότι είχε απομείνει από το κράτος κοινωνικής πρόνοιας που είχαν χτιστεί με όραμα , μεράκι και ανιδιοτελή προσφορά την εικοσαετία 1984-2004.
Η πολιτεία είχε δημιουργήσει ένα ισχυρό δίχτυ προστασίας για τις ευάλωτες ομάδες της ελληνικής κοινωνίας. Δομές, συσσίτια, ξενώνες ήταν διάσπαρτες σε ολόκληρη την επικράτεια και παρείχαν φροντίδα σε εξαρτημένα άτομα και με ειδική μέριμνα για τα παιδιά που έφερναν στον κόσμο.
Η τάση που επικρατούσε αρχές της δεκαετίας του ´90 - λόγω οικογενειακής εμπειρίας- ήταν ότι τα παιδιά από την βρεφική περίοδο θα έπρεπε να είναι αποκομμένα από τους εξαρτημένους γονείς, ιδίως από εκείνους που δεν είχαν καταβάλει οργανωμένη προσπάθεια απεξάρτησης. Τον πρώτο λόγο είχαν οι οικογένειες των εξαρτημένων γονέων μέλη των οποίων έπρεπε να αναλάβουν την επιμέλεια των βρεφών - παιδιών. Σε περίπτωση αδυναμίας της οικογένειας την «ιερή αποστολή» αναλάμβαναν οι παιδικοί ξενώνες που ήταν πλαισιωμένοι από εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό και τα έξοδα λειτουργίας τους αναλάμβαναν το κράτος και οι έχοντες !
Το 2012 με το που ήρθε στην Ελλάδα το ΔΝΤ και οι δανειστές από τα πρώτα πράγματα που γκρεμίστηκαν ήταν αυτές οι δομές για τους εξαρτημένους και κυρίως των παιδιών αυτών ! Στο παιδιατρικό νοσοκομείο «Αγγλία Κυριακού» διέθετε πρότυπη παιδοψυχιατρική κλινική με φωτισμένους γιατρούς και καθηγητές , με «ιεραποστολικό» νοσηλευτικό τιμ.
Σήμερα ποιοι ξενώνες θα φιλοξενήσουν τα επτά αδέλφια του Κολωνού και ποιοι θα τα βοηθήσουν για να απαλύνουν τον πόνο, την δυστυχία και την καταφρόνια τους;
Αναζητούνται: Η Κατερίνα, η Μένη, η Μαρίνα… Οι ιέρειες του ´80 που αντιμετώπισαν την εξάρτηση από τοξικές ουσίες και αλκοόλ ως ασθένεια! Αναζητούνται και οι συνεργάτες τους, τα «παιδιά» τους που σήμερα είναι μεστωμένα πια και καλούνται να ξαναπλέξουν το διαλυμένο κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας για την ευάλωτη ομάδα των εξαρτημένων και κυρίως για τα πλάσματα που φέρνουν στην ζωή.
Το δράμα του Κολωνού αποτελεί κοινωνικό στίγμα στον σύγχρονο κόσμο που μπορεί να εξαλειφθεί μόνο με την ενεργό δράση κοινωνικών ομάδων που διαθέτουν γνώση, εμπειρία, ευαισθησία, φιλότιμο και ανθρωπιά. Όσο αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις παραμένουν αγκυλωμένες και εγκλωβισμένες στα ερείπια που άφησε η οικονομική κρίση τόσο περισσότερο θα κυκλοφορούν ανενόχλητοι οι αρουραίοι του υποκόσμου και της Πατριδοκαπηλίας. Δυστυχώς δεν είναι μόνο ο 53χρονος του Κολωνού, υπάρχουν και πολλά ανθρωπόμορφα τέρατα με διεστραμμένο σεξουαλικό προσανατολισμό που εκμεταλλεύονται την ανέχεια και την δυστυχία των συνανθρώπων τους και προβαίνουν σε αποτρόπαια εγκλήματα όπως είναι η παιδοφιλία.
Γι αυτό αναζητούνται επείγοντος η Κατερίνα Μάτσα, η Μαρίνα Λαλιώτη η Μένη Μαλλιώρη…