Την ώρα που οι εξελίξεις στην υπόθεση της Κιβωτού του Κόσμου είναι καταιγιστικές, συγκλονίζουν τα όσα αποκάλυψε μια νεαρή κοπέλα, πρώην τρόφιμος της ΜΚΟ, η οποία πέρασε τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια σε δομές της Οργάνωσης.
Η ενήλικη πλέον Ευγενία, που είναι τώρα κοντά στην ηλικία των 22 ετών, καλεσμένη στην εκπομπή «Live News», μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, τις σκληρές τιμωρίες που υπέστη όταν η συμπεριφορά της θεωρήθηκε «παραβατική», αλλά και για την απαράδεκτη συμπεριφορά των παιδαγωγών προς εκείνη και άλλα παιδιά.
Παράλληλα, η ίδια έκανε γνωστό ότι σε ηλικία 17 ετών, έμεινε έγκυος ενώ είχε μεταφερθεί σε δομή της Χίου και τότε τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο περίπλοκα.
Όπως αποκάλυψε, οι άνθρωποι της δομής της γύρισαν την πλάτη, λέγοντάς της ότι μετά τη γέννα θα αναλάβουν εκείνοι το παιδί, έως ότου αυτή μεγαλώσει και θεωρηθεί «υπεύθυνη».
Στο άκουσμα δε πως επιθυμεί να προχωρήσει σε άμβλωση, την παρέπεμψαν σε εισαγγελέα, ώστε να υπογράψει για τη διακοπή της κύησης, ενώ της είπαν οτι «θα σε πετάξουμε έξω μόλις γίνεις 18 ετών» κατήγγειλε η ίδια.
Έτσι και έγινε, το έγγραφο του γιατρού μεταβιβάστηκε στον αρμόδιο εισαγγελέα, η υπογραφή μπήκε σύμφωνα τα γράμμα του νόμου και εκεί η διεκπεραίωση ολοκληρώθηκε.
Το συμβάν από μόνο του πάντως εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την πραγματική προστασία που πρέπει να προσφέρει ένας εισαγγελέας ανηλίκων σε ένα παιδί μόλις 17 ετών το οποίο κυοφορεί και φιλοξενείται σε ίδρυμα.
Κανένα ενδιαφέρον για το ίδιο το παιδί, καμία ερώτηση για τις συνθήκες διαβίωσής του και ειδικά όταν σε αυτό το παιδί το απειλούν και του έχουν διαμηνύσει ότι μόλις κλείσει τα 18 θα βρεθεί εκτός δομής επειδή έμεινε έγκυος.
Αν δε τα πράγματα είχαν πάρει μια άλλη διάσταση, με έναν εισαγγελέα να έσκυβε στα πραγματικά προβλήματα μιας ανήλικης σε ίδρυμα, τότε η ζωή του παιδιού θα είχε πάρει μια άλλη τροπή και θα ένιωθε τουλάχιστον προστατευμένη.
Οι σκληρές «συνέπειες» από τους παιδαγωγούς - Τι είπε για τον πάτερ Αντώνιο
«Όταν πήγα στη δομή μαζί με τα τρία μου αδέλφια, ήμουν 9 χρονών, υπήρχαν προβλήματα στη οικογένεια μου και μας είπαν ότι θα πάμε σε ένα μέρος που θα είναι «σαν το σπίτι μας». Όντως, δεν μας έλειψε τίποτα.
Όμως κάποιες συμπεριφορές των παιδαγωγών δεν μπορούσαν να εξηγηθούν. Υπήρχαν για παράδειγμα πολλά παιδιά σε απομόνωση, ως «συνέπεια» (σσ τιμωρία) και είμαι μεταξύ αυτών των παιδιών. Είναι ό,τι χειρότερο για ένα παιδί να μένει μόνο του».
Σε αυτό το σημείο, η νεαρή μίλησε για τον πατέρα Αντώνιο, εξηγώντας ότι ήταν πάντα διπλά της και θέλησε να τον ευχαριστήσει για τη βοήθειά του.
«Ο πάτερ Αντώνιος μου έχει φερθεί πολύ άμορφα και το εκτιμώ, αν δεν ήταν εκείνος δεν ξέρω πως θα ήμουν, αν θα είχα διαμορφώσει αυτόν τον χαρακτήρα, τον ευχαριστώ».
Επιστρέφοντας στις τιμωρίες, ανέφερε το εξής: «Μπορούσαν για 2-3 ημέρες να σε βγάλουν εκτός ομάδας, να μην συμμετέχεις σε δραστηριότητες. Το φαγητό μου και το νερό μου τα είχα πάντα, όμως έλεγαν ότι είμαι από τα πιο «δύσκολα παιδιά» και αναρωτιόμουν τι τους «έχω κάνει».
Τους έλεγα για παράδειγμα ότι «δεν είμαι καλά, δεν μπορώ να έρθω να φάω», «δεν είστε γονείς μου» τους έλεγα και μου απαντούσαν έντονα, με μείωναν: «αν ήμουν μάνα σου η πατέρας σου δεν θα βρισκόσουν εδώ τώρα». Έτσι μου έλεγαν.
Θυμάμαι πως όταν ήμουν στη δομή της Πωγωγιαννής στα Ιωάννινα, είχα τσακωθεί με μια κοπέλα, πιαστήκαμε στα χέρια. Ο παιδαγωγός με άρπαξε από τα μαλλιά, με έβαλε στην τουαλέτα και μου χτύπησε το κεφάλι στο καζανάκι. Δεν με πίστεψε κανείς όταν τους το είπα.
Τότε, μια κυρία με πήγε βόλτα με το αυτοκίνητό της να με ηρεμήσει, είχε δεθεί μαζί μας η συγκεκριμένη, όμως της είπαν ότι αυτό που έκανε ήταν «απαράδεκτο». την απέλυσαν, όμως στη συνέχεια την ξανά προσέλαβαν με άλλους «κανόνες».
«Με χώρισαν από τα αδέλφια μου, δεν είχαν επαφή με άλλα παιδιά»
Την πρώτη απομόνωση την έλαβα στα Γιάννενα, επειδή δεν έπρεπε να μιλάμε με αγόρια. Όταν με χώρισαν από τα αδέλφια μου, από Πωγωγιαννή με πήγαν στη Χίο και μου είπαν ότι «εκεί δεν θα έχεις επικοινωνία με τα παιδιά». Έτσι και έγινε.
Από τα 16 μέχρι τα 18 ήμουν στην απομόνωση, δεν μπορούσα να έρθω σε επαφή με τα παιδιά για ήμουν «κακή επιρροή». Δεν είχα επικοινωνία με τα αδέλφια μου, δεν με άφηναν να τους μιλάω.
Μόνο μετά από κάποιο διάστημα άρχιζαν να με βγάζουν έξω και όταν με έβλεπαν τα παιδιά μου έλεγαν «γύρνα πλάτη να μην σε δουν». Το καλοκαίρι, επειδή είχα σχέση με ένα αγόρι, έμεινα κλειδωμένη στο δωμάτιο για τρεις μήνες.
«Όταν έμεινα έγκυος με απειλούσαν ότι θα με πετάξουν έξω»
Έμεινα έγκυος στα 17 μου, λίγο πριν ενηλικιωθώ. Αν κρατούσα το παιδί, μέχρι να «γίνω ώριμη» θα το έπαιρναν εκείνοι και μετά θα μου το έδιναν, όταν θα έκριναν εκείνοι.
Αν το έριχνα, με απειλούσαν ότι θα με πετάξουν έξω γιατί ήταν «αντιχριστιαννικό». Τελικά δεν το κράτησα, αποφάσισα ότι δεν θα ήθελα ένα παιδί να μεγαλώσει όπως εγώ, Δεν θα το ήθελα αυτό για κανένα παιδί.
Έμεινα στη δομή μέχρι να ενηλικιωθώ και την ημέρα των γενεθλίων μου μου λένε «χρόνια πολλά, μπορείς να φύγεις». «Δεν έχω που να πάω» τους λέω και μου απάντησαν «Τόσο καιρό ήθελες να φύγεις. Επιλογή σου ήταν. Δεν μπορούμε να σε βοηθήσουμε. Βρες δουλειά».
Η Ευγενία δήλωσε επίσης πως στη δομή της Χίου υπήρχε και ψυχολόγος, όμως αποκάλυψε πως όταν μιλούσε μαζί του, ότι του έλεγε μετά το ήξεραν και οι παιδαγωγοί της και έτσι δεν μπορούσε να εμπιστευτεί ούτε εκείνον.
Πήγα σε κάτι γνωστούς που είχα στη Χίο και από τη δομή τους έπαιρναν τηλέφωνο, πιθανότατα για να μην χαλάσει η εικόνα τους. Έπειτα αποφάσισα να έρθω στην Αθήνα, σε κάτι μακρινούς συγγενείς που είχα, οι οποίοι με βοήθησαν αρκετά.
Και εδώ όμως τα πράγματα ήταν δύσκολα, έμεινα για έναν χρόνο στο δρόμο στα Εξάρχεια. Τώρα προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου. Δουλεύω, έχω νοικιάσει σπίτι.
Το μόνο που θέλω να πω ακόμα είναι για τον αδελφό μου, που ξέρω ότι είναι ακόμα σε δομή της Κιβωτού, δεν ξέρω που, αλλά σίγουρα θα τον έχουν σε απομόνωση αυτή τη στιγμή που μιλάμε.