Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πόσα αδέσποτα ζώα θα είχαν κακοποιηθεί και πεθάνει στην Ελλάδα, αν δεν υπήρχαν οι φιλοζωικές οργανώσεις.
Τα καταφύγια είναι πάντοτε γεμάτα και υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι για να υιοθετήσει κανείς (υπεύθυνα!) ένα τετράποδο πλάσμα, που η μοίρα θέλησε να γεννηθεί τον δρόμο.
Σίγουρα η κάθε ράτσα έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και γι’ αυτό πολλοί επιλέγουν να αγοράσουν κατοικίδιο, όμως στην πραγματικότητα, τα ημίαιμα σκυλάκια διαθέτουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που ίσως αποζητούμε στο νέο μέλος της οικογένειας μας!
Υιοθετώντας έναν σκύλο ή μια γάτα (ξαναλέμε, υπεύθυνα!), αυτόματα δίνει κανείς τέλος στη μαρτυρική ζωή που θα είχε το ζώο αυτό ζώντας στον δρόμο, η στη μοναξιά ενός καταφυγίου.
Επίσης, ανοίγοντας μια αγκαλιά για ένα αδέσποτο, είναι σίγουρο πως θα ανταμειφθείτε με αγάπη και αφοσίωση, μιας και τα ζώα αισθάνονται ευγνωμοσύνη όταν τα σώζουμε από μία δύσκολη ζωή!
Στην Ελλάδα των εκατομμυρίων αδεσπότων, οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει κάθε φιλοζωικός σύλλογος είναι πολλές, ειδικά στην επαρχία.
Η Χριστίνα Αφεντάκη, αντιπρόεδρος της Οργάνωσης «Φίλοι Καρδιάς» που δραστηριοποιείται στα Καμένα Βούρλα, μίλησε στο iEidiseis για όσα αντιμετωπίζουν οι φιλόζωοι αλλά και οι αδέσποτες ψυχές της περιοχής.
Λίγα λόγια για τους «Φίλους Καρδιάς»
«Η οργάνωση ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2017 και έχει περίπου 289 μέλη. Ονομάζεται φιλοζωικός σύλλογος του δήμου Καμένων Βούρλων «Φίλοι Καρδιάς» και φροντίζει τον αδέσποτο πληθυσμό του δήμου.
Πολλές φορές στις δημοσιεύσεις χρησιμοποιώ και το δικό μου φιλοζωικό προφίλ «Για την Νέδα», που έχω κάνει για να προωθώ τα αδέσποτα που συναντώ. «Νέδα» λεγόταν ένα καναδέζικο λυκόσκυλο που είχα βρει στον Άγιο Κωνσταντίνο με σπασμένο πόδι, μόλις 4 μηνών. Έζησε 13.5 χρόνια!»
Ποια η διαδικασία που ακολουθείτε μόλις βρείτε ένα αδέσποτο ζωάκι;
«Ένα νέο ζώο που θα εμφανιστεί στον δήμο μας πρώτα - πρώτα το σκανάρουμε για να δούμε αν έχει τσιπ. Αν δεν έχει και είναι θηλυκό μπαίνει στην λίστα για στείρωση, εμβολιασμό και ηλεκτρονική καταγραφή (τσιπ) με τίτλο αδέσποτο του δήμου Κ. Βούρλων.
Η μεταφορά στον κτηνίατρο γίνεται δυστυχώς με δικά μας αυτοκίνητα ακόμα, όπως και η φύλαξη ενός χειρουργημένου ζώου γίνεται είτε στο σπίτι μας, είτε σε κάποιον πρόχειρο χώρο».
Ποια η φιλοζωική συνείδηση των ανθρώπων της περιοχής;
«Η μεγαλύτερη «πηγή» αδέσποτων προέρχεται από γέννες βοσκών και κυνηγών, οι οποίοι πιστεύουν πως αν στειρώσουν το ζώο τους, δεν θα κάνει καλά τη δουλειά του. Ίσα - ίσα όμως, στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο, γιατί μετά τη στείρωση είναι πολύ πιο συγκεντρωμένα στο «καθήκον» τους».
Πού φιλοξενούνται τα ζωάκια έως ότου βρεθεί ιδιοκτήτης;
«Δεν διαθέτουμε κυνοκομείο, γι' αυτό υπάρχουν κάποιοι πρόχειροι χώροι, δανεικοί ας πούμε».
Κάποια ζώα φιλοξενούνται προσωρινά σε παλιές αποθήκες, των οποίων οι ιδιοκτήτες δεν τις χρησιμοποιούν και πολλά άλλα, τα φιλοξενούμε οι ενεργοί εθελοντές στα σπίτια μας».
Με ποια κριτήρια γίνεται η επιλογή κηδεμόνα για την υιοθεσία;
«Συζητώντας με τον υποψήφιο κηδεμόνα, του επισημαίνουμε τη διαδικασία της υιοθεσίας βάσει νόμου (τσιπ, συμβόλαιο υιοθεσίας)
Έπειτα του κάνουμε κάποιες ερωτήσεις, αν έχει άλλο σκυλάκι, αν είναι στειρωμένο και για τι χώρο τον ενδιαφέρει το ζώο, μέσα ή έξω δηλαδή από το σπίτι. Του εξηγούμε τις ανάγκες του σκυλιού - κουταβιού (ότι πχ χρειάζεται υπομονή για να μάθει πού θα κάνει την ανάγκη του, να μην κάνει ζημιές κλπ).
Στην ουσία τους φέρνουμε σε επαφή με την πραγματικότητα για να δούμε αν είναι προετοιμασμένοι για υιοθεσία».
Ποιος καλύπτει τα έξοδα του κτηνιάτρου;
«Τα έξοδα του κτηνιάτρου καλύπτονται από τον δήμο και παράλληλα συμπληρώνουμε και εμείς από τον Σύλλογο, με τα μπαζάρ που κάνουμε».
Έχετε συναντήσει κάποια αρκετά δύσκολη περίπτωση με τραυματισμένο ζώο;
«Μια πολύ δύσκολη περίπτωση ήταν ένα σκυλί που βρήκαμε με τα δυο πίσω πόδια σπασμένα πάνω από 15 ημέρες. Δύσκολο χειρουργείο, που όμως πήγε καλά.
Άλλο ένα σκληρό περιστατικό ήταν ένα σκυλί που μετά από τροχαίο είχε σπάσει η γνάθος του. Σοβαρή περίπτωση γιατί έπρεπε να τρέφεται μόνο με αλεσμένη τροφή. Ευτυχώς και με αυτό πήγαν όλα καλά».
Υπάρχουν ζωάκια τα οποία δεν έχουν υιοθετηθεί για μεγάλο χρονικά διάστημα; Ποιος τα φιλοξενεί;
«Έχει τύχει να φιλοξενήσω κουτάβια που έχουν υιοθετηθεί μετά από 3 μήνες. Όσα φιλοξενούνται και καθυστερούν να υιοθετηθούν είναι ένα άγχος για εμάς , γιατί το κουτάβι αυτό είναι δύσκολο να το επανεντάξεις, καθώς έχει χάσει την επαφή με τους κινδύνους και δεν ξέρει να προφυλάσσεται .
Ξέρουμε βέβαια πως όταν έχουμε κουταβάκια λιγότερο «αρεστά», ότι θα δυσκολευτούμε, γιατί οι περισσότεροι αναζητούν λευκά, μπεζ και μικρά σε ηλικία».
Ποια τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια φιλοζωική οργάνωση στην επαρχία;
«Οι φιλοζωικές στην επαρχία έχουν να «παλέψουν» με βοσκούς και κυνηγούς, οι οποίοι - όπως είπαμε και νωρίτερα - εκ πεποιθήσεως θεωρούν ότι αν στειρώσουν το ζώο τους θα «χαλάσει» το σκυλί – εργαλείο, κάτι που είναι παντελώς λανθασμένη αντίληψη.
Επίσης, η επαρχία χρειάζεται μεγαλύτερα κονδύλια και πολλούς ελέγχους στους ιδιοκτήτες ζώων ώστε να μπουν τα πράγματα σε μια τάξη.
Φυσικά χρειαζόμαστε και περισσότερους εθελοντές, ώστε να μοιράζεται το βάρος εργασίας μας και για να προβούμε και στο κομμάτι της ενημέρωσης των πολιτών και των σχολείων».
Υπάρχει ένας «μύθος» γύρω από τις φιλοζωικές, που θέλει τους εθελοντές να μην έχουν άλλα ενδιαφέροντα και είναι «υποχρεωμένοι», εφόσον αγαπούν τα ζώα, να τρέχουν ανά πάσα στιγμή.
«Ο εθελοντισμός σε οποιονδήποτε τομέα γίνεται λόγω κουλτούρας. Αν ανοίξει κανείς τις πόρτες των σπιτιών μας, θα δει από το πρώτο λεπτό αδέσποτα, άστεγα, χτυπημένα, άρρωστα ζώα.
Φυσικά άλλες φορές προσφέρουμε λιγότερα και άλλες φορές προσφέρουμε περισσότερα, ανάλογα με τις υποχρεώσεις της ημέρας. Όλοι έχουμε οικογένειες, εργασία, σπίτια και παιδιά που χρειάζονται φροντίδα.
Προσωπικά έχω τρία παιδιά ηλικιών από 3 έως 15 ετών, εργάζομαι και έχω και 10 σκυλιά στο σπίτι, συν αυτά που προσέχω στον δρόμο, με την βοήθεια του συζύγου μου βέβαια».
{https://www.facebook.com/photo/?fbid=971109863542304&set=ecnf.100019298981330}
Υπάρχουν τόσα πλάσματα στις φιλοζωικές, που περιμένουν κάποιον να ανοίξει το σπίτι και την αγκαλιά του για εκείνα.
Περιπλανώμενα τετράποδα που εγκαταλείφθηκαν, που γεννήθηκαν απ’ την ανευθυνότητα και την αδιαφορία ορισμένων να στειρώσουν τα ζώα τους.
Τα ζώα δεν ζητούν πολλά από εμάς, αντιθέτως, έχουν να μας προσφέρουν τόσα. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, υιοθετούμε μόνο όταν είμαστε σίγουροι πως επιθυμούμε έναν παντοτινό σύντροφο και πως δεν θα δώσουμε απλώς παράταση στον κύκλο της εγκατάλειψης και της παραμέλησης.
Η φιλοζωική δράση χρειάζεται την υποστήριξη όλων μας.