Το 2017 στην αρχή ήταν η «Ευρυδίκη».
Στη συνέχεια ήρθε η σειρά της «Αριάδνης», η οποία είχε εξελιχθεί σε 4 στάδια με ισχυρό παγετό και πολικές αέριες μάζες.
Ακολούθησε η «Ιοκάστη», η οποία έφερε ισχυρές βροχές, καταιγίδες και πυκνές χιονοπτώσεις στα ορεινά της χώρας. Μετά ο Ξενοφώντας και ο Κρέοντας.
Κάπου εκεί αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε τι μπορεί να συμβαίνει.
Βλέποντας τις πρώτες αντιδράσεις οι μετεωρολόγοι εξήγησαν το σκεπτικό τους.
Από τις αρχές του 2017, λοιπόν, αποφάσισαν να δίνουν ονόματα σε διαταραχές οι οποίες αναμένεται να προκαλέσουν καιρικά φαινόμενα με σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις.
Με τον τρόπο αυτό πιστεύουν, όπως οι ίδιοι λένε, ότι γίνεται πιο «αποδοτική» η μετάδοση της πληροφορίας στους πολίτες ώστε να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία της ζωής και της περιουσίας τους.
Πάντως η πρακτική αντιμετώπιση της «ονοματοδοσίας» των καταιγίδων και ειδικά των τροπικών χρησιμοποιείται συστηματικά παγκοσμίως από τη δεκαετία του ’50 με ένα τρόπο που εξασφαλίζει αφενός την άμεση και ομοιόμορφη προειδοποίηση προς το παγκόσμιο κοινό και τα διεθνή μέσα μεταφορών και αφετέρου τη γεωγραφική διαχείριση του κινδύνου, όταν αρκετές τροπικές θύελλες αναπτύσσονται και εξελίσσονται ταυτόχρονα στην ίδια κλιματική ζώνη.
Εξάλλου, η μεθοδολογία αυτή τηρείται από διεθνή επιτροπή του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού (World Meteorological Organization-WMO), που, μεταξύ άλλων, δημιουργεί και συντηρεί καταλόγους ονομάτων για τις τροπικές θύελλες που «γεννιούνται» από τη φύση σε συγκεκριμένες περιοχές του πλανήτη, όπως ο Κεντρικός Ατλαντικός ωκεανός, ο Βορειοανατολικός Ειρηνικός ωκεανός, οι Αυστραλιανές θάλασσες κ.λπ.
Η πρακτική αυτή της μετεωρολογικής κοινότητας, είχε ως πρωτοπόρο τον Αυστραλό μετεωρολόγο Clement Wragge, που στα τέλη του 19ου αιώνα χρησιμοποίησε γυναικεία ονόματα – αλλά και ονόματα πολιτικών που δεν συμπαθούσε – για να ονομάζει τις τροπικές θύελλες που εμφανίζονταν στα Αυστραλιανά πελάγη. Η πρακτική της ονομασίας των τυφώνων με γυναικεία ονόματα επικράτησε για τον Ινδικό και Ειρηνικό Ωκεανό και μάλιστα ο Αμερικανός συγγραφέας George R. Stewart, έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο στη Θύελλα του Ειρηνικού «Μαρία» στο μυθιστόρημα του «Storm» το 1941.
Τη σκυτάλη πήραν οι μετεωρολόγοι της Πολεμικής Αεροπορίας και του Ναυτικού των ΗΠΑ, που άρχισαν να δίνουν γυναικεία ονόματα στις θύελλες του Ειρηνικού ωκεανού που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Από το 1953, η Μετεωρολογική Υπηρεσία των ΗΠΑ και το Παγκόσμιο Σύστημα Κλιματολογικής Παρατήρησης χρησιμοποιούν γυναικεία ονόματα για όλες τις τροπικές θύελλες που εμφανίζονται σε όλο τον πλανήτη.