«… Άκου όμως και κάτι που το λέω για πρώτη φορά: Ο Μητροπάνος, για λόγους καλλιτεχνικούς και ιδεολογικούς, είχε όνειρο ζωής να τραγουδήσει Μίκη. O Μίκης κάποια στιγμή αποφάσισε να κάνει έναν δίσκο, μετά από πολλά χρόνια απουσίας. Ήθελε να σταματήσει οριστικά τη δικογραφία. Εκείνο διάσημα έτυχε να βρισκόμαστε στη Μόσχα για να παραλάβει το Βραβείο Λένιν. Μαζί μας ήταν η γυναίκα μου και ο Θεόδωρος Κρίτας, πρώην άντρας της μεγάλης ηθοποιού Βάσως Μανωλίδου. Ένας πανύψηλος και γοητευτικός άνθρωπος. Ήταν φίλος, κατά κάποιον τρόπο ιμπρεσάριος του Μίκη. Οι Σοβιετικοί μας φέρθηκαν άψογα.
»Ο Μίκης ήταν μια προσωπικότητα παγκόσμιας εμβέλειας. Εκεί τα βάζουμε κάτω και αποφασίζουμε να κάνουμε τον δίσκο. Απείχε πολλά χρόνια συνειδητά από τη δισκογραφία. Για πολλούς λόγους. Γράφω τους στίχους. Γράφει τη μουσική, και μάλιστα ταχύτατα. Όταν ήρθε η ώρα για την επιλογή του τραγουδιστή, είπε απλά και αφοπλιστικά: “Μητροπάνος!” Τον αγαπούσε για πολλούς λόγους τον Δημήτρη. Μουσικά και ιδεολογικά. Ο Δημήτρης τραγουδούσε στις πρώτες συναυλίες του Μίκη στη δεκαετία του 1960. Εκεί ο Μίκης τον γνώρισε καλύτερα…»
Εκπληκτικός Λευτέρης Παπαδόπουλος περιγράφοντας τη σχέση του Μίκη με τον Δημήτρη Μητροπάνο στο βιβλίο των Κωνσταντίνου και Θανάση Κάππου με τίτλο «Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο» , που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΑΛΗΘΕΙΑ. Ένα βιβλίο που κάλλιστα κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «φάντασμα» με την έννοια του ότι δεν κυκλοφορεί στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και κάποιος μπορεί να τοι προμηθευτεί μόνο μέσω ηλεκτρονικής παραγγελίας. Σπάνιες συνεντεύξεις και σπονδυλωτές ιστορίες ανθρώπων που έζησαν τον Μητροπάνο σε εκείνα τα δύσκολα που κάθε μάχη είχε και το δικό της πονεμένο τίμημα…
Θυμάται με ένα απλό και γλυκό τρόπο τον πραγματικά απλό Μητροπάνο ένα παλιό γκαρσόνι: «Έρχεται ένα βράδυ στο παλιό “Στορκ”, που αργότερα έγινε η μουσική σκηνή “Μύλος”, στο τέρμα της Πατησίων, να δει τη Γλυκερία που τραγουδούσε. Με τον μπουζουξή της το προηγούμενο διάστημα είχαν κάνει συναυλίες και κάποιες δουλειές μαζί. Κάθεται στα μπροστινά τραπέζια που σέρβιρα εγώ. Τι μου έκανε εντύπωση; Πως για Μητροπάνος ήταν απλός, λαϊκός, προσηνής και καταδεκτικός. Ένας δικός μας άνθρωπος». H μεγάλη αλήθεια!
Θυμάται ο μεγάλος Βασίλης Κωσταντίνου, αδελφικός φίλος του Μήτσου, για εκείνο το βράδυ που κατέβηκαν παρέα με ένα κολλητό του και μοίραζαν χιλιάρικα σε όποιο φτωχό είχε ανάγκη. «Υπάρχει κάτι όμως απ΄ όλα αυτά που όποτε το θυμάμαι σχεδόν ανατριχιάζω. Ένα βράδυ κάναμε κάτι μοναδικό. Μου λέει από την προηγούμενη μέρα, αν έλθεις αύριο στο μαγαζί θα πάμε από το Σύνταγμα με τα πόδια μέχρι τον Ιππόδρομο στο Φάληρο. Θα πάρουμε σβάρνα όλα τα μαγαζιά και όποιον βρίσκουμε απ’ έξω, στους μισούς θα δίνεις χαρτζιλίκι εσύ και στους άλλους μισούς εγώ. Πραγματικά, κάναμε με τα πόδια τη διαδρομή και δώσαμε σε όποιον είχε ανάγκη. Δώσαμε σε πολύ κόσμο χρήματα. Όμως συνέβη κάτι το εξαιρετικά αναπάντεχο! Ο κόσμος μας αναγνώρισε και το ανταπέδωσε με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Την μεθεπόμενη μέρα βρήκαμε στα αυτοκίνητά μας ευχαριστήρια μπιλιέτα! ”Ευχαριστούμε”. “Είστε μοναδικοί”. Φανταστείτε πως ο Δημήτρης έμενε στην Πεντέλη. Έψαξαν και μας βρήκαν. Αυτό τα λέει όλα!» Αυτός ήταν ο Δημήτρης Μητροπάνος. Μοναδικός, λαϊκός, αυθεντικός και σπάνιος. Αυτό ακούσαμε από όλους. Κακή κουβέντα από κανένα!
alitheia.publications@gmail.co
