Η Αλεξάνδρα Χαραλαμποπούλου, η μητέρα από την Πάτρα που έγινε γνωστή επειδή δώρισε μέρος του συκωτιού της στον γιο της μίλησε για την ιστορία της πετυχημένης μεταμόσχευσης που έγινε στο Λαϊκό Νοσοκομείο.
Η γυναίκα έλαβε εξιτήριο από το Λαϊκό Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών το μεσημέρι της Τρίτης.
Στο ίδιο νοσοκομείο και συγκεκριμένα στη ΜΕΘ νοσηλεύεται σε εξαιρετική κατάσταση, ο 18χρονος γιος της Χρήστος Μπιλάλης.
Μιλώντας στην «Πελοπόννησο» για το τι σκεφτόταν όταν έμπαινε στο χειρουργείο σημείωσε: «Τίποτα! Ειλικρινά… Είχα κάνει τόσες πολλές σκέψεις τους τελευταίους τρεις μήνες και ειδικά την τελευταία εβδομάδα, που δεν σκεφτόμουν τίποτα εκείνη την ώρα. Ανυπομονούσα…».
Ερωτηθείσα για το πότε έμαθε ότι η επέμβασή της θα γινόταν ρομποτικά η κ. Αλεξάνδρα είπε: «Την παραμονή της επέμβασης! Τότε, μου το είπε ο κ. Σωτηρόπουλος. Μου είπε πως είχε φέρει στο νοσοκομείο ένα μηχάνημα ρομποτικής, για να έπαιρναν από μένα το μόσχευμα και αυτό θα γινόταν για πρώτη φορά. Είχα και έχω τόσο τυφλή εμπιστοσύνη σ’ αυτόν τον γιατρό και άνθρωπο, που ό,τι κι αν μου έλεγε, θα του έδινα πράσινο φως. Δεν μ’ ένοιαζε πώς θα ‘παιρναν από μένα το μόσχευμα. Μ’ ένοιαζε μόνο να το έδιναν στον γιο μου. Και την καρδιά μου να μου ζήταγαν εκείνη την ώρα, και τα μάτια μου, θα τα ‘δινα όλα…».
Αναφέρθηκε στην καθημερινότητά τους μέχρι το χειρουργείο. «Ένας καθημερινός αγώνας. Μία αληθινή μάχη επιβίωσης. Όταν πήγαμε στην Αγγλία, όταν ο Χρήστος ήταν 2,5 ετών, οι γιατροί εκεί απέκλεισαν το ενδεχόμενο μεταμόσχευσης. Μας είπαν πως δεν χρειαζόταν και πως θα μπορούσε να ζει έτσι το παιδί. Και πράγματι. Με πολλή στωικότητα, με πολλή υπομονή, με πολλή αγάπη, με έναν εξαιρετικά δύσκολο αγώνα καθημερινά, με φάρμακα, τα βγάζαμε πέρα. Ώσπου στο τέλος του 2023, η διάγνωση που του έγινε ήταν κίρρωση του ήπατος. Εκεί, άλλαξαν τα πράγματα. Και τότε άρχισε να στριφογυρίζει στο μυαλό μου η μεταμόσχευση. Ο Χρήστος μου θα μπορούσε να πεθάνει. Μου το είπαν ευθέως οι γιατροί. Και μετά, μου είπαν για τη μεταμόσχευση. Για τη ζώσα μεταμόσχευση, δηλαδή από ζώντα δότη. Ο κ. Σωτηρόπουλος, αυτός ο εξαίρετος χειρουργός στο Λαϊκό, μου το εξήγησε καθαρά. Μου πρόσφεραν μία λύση ζωής για τον Χρήστο, η οποία περνούσε από μένα. Το δέχθηκα χωρίς καμία σκέψη. Η σωτηρία τού παιδιού μου θα ερχόταν μέσα από μένα… Ποια μάνα δεν θα το ‘κανε; Και με όλη της την ψυχή…».
Για το αν αλλάζει πλέον η ζωή τους η κ. Αλεξάνδρα σημείωσε: «Και το ρωτάς; Ξέρεις πόσα χρόνια το λαχταρούσα αυτό; Να γεμίσουν τα φτερά του παιδιού μου με πούπουλα, να δυναμώσουν και να μπορέσει να πετάξει μόνος του. Να ζήσει και να χαρεί τη ζωή του. Να μπορέσει να φτερουγίσει μόνο του, χωρίς να μ’ έχει ανάγκη. Και θέλω να στείλω κι ένα μήνυμα απ’ την καρδιά μου: Αυτό που έκανα εγώ για το παιδί μου, να το κάνουν κι άλλοι. Θα σώσουν ζωές. Η ζώσα μεταμόσχευση, πλέον, μπορεί να εξελιχθεί σε μεγάλο δώρο για την ανθρωπότητα».
