Κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου, η Ελλάδα – όπως και πολλές άλλες χώρες – τιμά τη Γιορτή του Πατέρα, μια γιορτή αφιερωμένη στον ρόλο του πατέρα, στους δεσμούς της πατρικής φιγούρας και στη συμβολή της στην κοινωνία. Αν και λιγότερο εμπορική από τη Γιορτή της Μητέρας, θεωρείται συμπληρωματική της και έχει αποκτήσει σταδιακά τη δική της σημασία.
Το άγνωστο ξεκίνημα για τη Γιορτή του Πατέρα
Η πρώτη καταγεγραμμένη προσπάθεια για την καθιέρωση της Γιορτής του Πατέρα χρονολογείται στις 5 Ιουλίου 1908, στο Φέαρμοντ της Δυτικής Βιρτζίνια, όταν η Γκρέις Γκόλντεν Κλέιτον θέλησε να αποτίσει φόρο τιμής στους 210 πατέρες που σκοτώθηκαν στην τραγωδία του ορυχείου Μόνονγκα, τον Δεκέμβριο του 1907. Η ίδια, επηρεασμένη πιθανότατα από τον πρόσφατο τότε εορτασμό της Ημέρας της Μητέρας, διάλεξε την πλησιέστερη Κυριακή στα γενέθλια του εκλιπόντος πατέρα της. Ωστόσο, η πρωτοβουλία της επισκιάστηκε από άλλα τοπικά γεγονότα και δεν καθιερώθηκε.
Δύο χρόνια αργότερα, ανεξάρτητα από την Κλέιτον, η Σονόρα Ντοντ από το Σποκέιν της Ουάσινγκτον ξεκινά τη δική της προσπάθεια για τη θεσμοθέτηση της Ημέρας του Πατέρα, θέλοντας να τιμήσει τον πατέρα της – βετεράνο του Αμερικανικού Εμφυλίου – και όλους τους άνδρες που μεγάλωσαν μόνοι τα παιδιά τους. Η κίνησή της βρήκε ανταπόκριση, αποκτώντας σταδιακά υποστήριξη και απήχηση.
Η μάχη με την εμπορευματοποίηση
Το 1913 κατατίθεται για πρώτη φορά στο Κογκρέσο νομοσχέδιο για την επίσημη καθιέρωση της γιορτής, το οποίο όμως απορρίπτεται υπό τον φόβο εμπορικής εκμετάλλευσης. Το 1916, ο – τότε – Αμερικανός Πρόεδρος, Γούντροου Ουίλσον, στήριξε την προσπάθεια, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το 1924, ο Πρόεδρος Κάλβιν Κούλιτζ προτείνει τον επίσημο εορτασμό, αλλά δεν προχωρά σε σχετικές ενέργειες.
Χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες ώσπου το 1966, ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον να εκδώσει το πρώτο προεδρικό διάταγμα που αναγνώριζε επισήμως την Ημέρα του Πατέρα, ορίζοντας την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως ημέρα εορτασμού. Το 1972, ο Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον υπέγραψε την επίσημη καθιέρωση της γιορτής ως μόνιμη εθνική αργία στις ΗΠΑ.
Μια καθυστερημένη αναγνώριση
Μόνο μετά την επισημοποίηση της γιορτής ήρθε στο φως η ξεχασμένη ιστορία της Κλέιτον. Ένας από τους ελάχιστους παρευρισκομένους στην τελετή του 1908 κατόρθωσε να τεκμηριώσει την προγενέστερη – αλλά παραγνωρισμένη – διοργάνωση.
Έτσι, το αρχικό βήμα της Κλέιτον αποκαταστάθηκε ιστορικά, έστω και με καθυστέρηση, δίνοντας νέα διάσταση στην προέλευση της Γιορτής του Πατέρα.
