Με λόγια γεμάτα ανθρωπιά, ο Γκόγκα Λεβιάν, που βούτηξε στον Άραχθο για να σώσει τα δύο ανήλικα αγόρια, μιλά για την πράξη του που συγκίνησε τη χώρα.
Ο 41χρονος από την Αλβανία, πατέρας και ο ίδιος, έδρασε χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν είδε τα παιδιά να παλεύουν με τα ρεύματα του ποταμού.
«Είμαι πατέρας και έκανα ό,τι μπορούσα για τα παιδιά», δήλωσε στο MEGA, προσθέτοντας ότι σκοπεύει να κάνει τατουάζ με τα ονόματά τους για να τα έχει «πάντα στην καρδιά του».
Ο ίδιος ξεκαθαρίζει ότι η πράξη του δεν είχε στόχο την ελληνική υπηκοότητα: «Δεν το έκανα για αυτό. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πως μέσα στο ποτάμι ήταν το παιδί μου».
Ο κ. Λεβιάν μεταφέρθηκε το Σάββατο στο νοσοκομείο Άρτας με νερό στα πνευμόνια και ίχνη αίματος, αλλά όπως λέει: «Είμαι καλά. Όλες οι εξετάσεις ήταν καλές. Ευχαριστώ τους γιατρούς στην Άρτα, έκαναν την καλύτερη δουλειά με εμένα και τα παιδιά».
Ο ίδιος ευχαρίστησε την Πυροσβεστική, τους γιατρούς στην Πάτρα και «όλο τον κόσμο, όσους βοήθησαν και όσους δεν βοήθησαν», ενώ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον υπουργό Υγείας που τον κάλεσε προσωπικά και μερίμνησε για την περίθαλψή του.
Αναφερόμενος στην υπηκοότητα, είπε πως ενημερώθηκε ότι του χορηγήθηκε και ότι ο υπουργός τον κάλεσε στο γραφείο του. Ωστόσο, τόνισε πως για τον ίδιο η Ελλάδα είναι ήδη πατρίδα του:
«Είμαι στην Ελλάδα από 17 χρονών, τώρα είμαι 41. Με ή χωρίς χαρτιά, 20 χρόνια εδώ. Δεν έχω φύγει ποτέ, ούτε Ιταλία. Έχω μεγαλώσει εδώ, είναι η δεύτερη χώρα μου».
Ο ίδιος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για το ότι η πολιτεία σκοπεύει να δώσει ταυτότητες και στην οικογένειά του.
Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η τοποθέτησή του για την οικογένεια του 12χρονου παιδιού που έχασε τη ζωή του στον ποταμό:
«Θέλω να βοηθήσουν τον πατέρα και τη μάνα. Δεν έχουν χαρτιά και θέλουν να μείνουν εδώ για να βάλουν λουλούδια στο παιδί τους. Αν πάνε στα σύνορα, κινδυνεύουν με πρόστιμο 1.000 ευρώ. Ζητούν να μείνουν κοντά του».
Κλείνοντας, υπογράμμισε την ανάγκη να τοποθετηθεί προειδοποιητική πινακίδα στην επικίνδυνη περιοχή του ποταμού, όπου το βάθος φτάνει τα επτά μέτρα:
«Είναι δύσκολο το ποτάμι εκεί. Τα παιδιά δεν μπορούμε να τα σταματήσουμε πάντα. Δεν μπορείς να κάθεσαι όλη μέρα πίσω από το παιδί».
