Άλλη μία παραίτηση, ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί στο ΕΣΥ, έρχεται στο φως της δημοσιότητας – αυτήν τη φορά στην Κρήτη.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το neakriti, ο λόγος γίνεται για τη μοναδική παιδοψυχίατρο που υπηρετούσε στη Δυτική Κρήτη, Αλεξάνδρα Νικολάου, η οποία υπέβαλε την παραίτησή της από το Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων Ρεθύμνου (ΚοιΚεΨυΠΕ) – εξέλιξη που αποτελεί «καμπανάκι» για το μέλλον της δημόσιας ψυχικής υγείας παιδιών και εφήβων στην περιοχή.
Μάλιστα, με μία επιστολή «κόλαφος», η κ. Νικολάου εξηγεί τους λόγους για τους οποίους εγκαταλείπει τη θέση της, μιλώντας για «ακραία κακοποιητικές συνθήκες εργασίας».
Όπως καταγγέλλει η ίδια, η αποχώρησή της έρχεται μετά από έξι χρόνια μάχης σε συνθήκες υποστελέχωσης, υπερφόρτωσης και αδιαφορίας, αφήνοντας πίσω της ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην κάλυψη των παιδοψυχιατρικών αναγκών στη δυτική πλευρά του νησιού. Πλέον, ολόκληρη η Κρήτη μένει με έναν μόνο δημόσιο παιδοψυχίατρο, που υπηρετεί στο Ηράκλειο – γεγονός που εγείρει σοβαρούς προβληματισμούς για την επάρκεια του συστήματος.
Κρήτη: Η επιστολή «φωτιά» της παιδοψυχιάτρου
«Πριν 6 χρόνια ήρθα στο Ρέθυμνο και αποδέχτηκα την πρόκληση της σύστασης από το μηδέν, ενός Κοινοτικού Κέντρου Ψυχικής Υγείας για Παιδιά και Εφήβους. Όχι μόνο δεν είχαμε βοήθεια, αλλά έπρεπε να εργαζόμαστε σε συνθήκες απαξίωσης, κοροϊδίας, υποτίμησης και συνεχούς και ενσυνείδητης παρεμπόδισης του έργου μας.
Πλέον οι συνθήκες εργασίας έχουν γίνει ακραία κακοποιητικές. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόζονται στην ψυχική υγεία. Συγχαρητήρια στο διοικητή και τον υποδιοικητή της 7ης ΥΠΕ για τη συνεπέστατη εφαρμογή αυτών των πολιτικών.
Συγχαρητήρια στον Διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας Ψυχικής Υγείας της 7ης ΥΠΕ και σε όλους τους υπαλλήλους που από θέσεις ευθύνης υπήρξαν τόσο πιστοί υπηρέτες αυτών των πολιτικών.
Δυστυχώς, η κοινωνία τόσα χρόνια δεν κατάφερε να χτίσει εκείνη την κρίσιμη μάζα που χρειάζεται για να υπερασπιστεί αποτελεσματικά το δικαίωμά της στη δημόσια και δωρεάν υγεία.
Θα έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου όλα τα παιδιά –μικρά και μεγάλα– που μου χάρισαν το χαμόγελο ή το κλάμα τους. Μέσα στην καρδιά μου θα είναι πάντα και οι λιγοστοί συναγωνιστές σε αυτήν την πορεία.
Εξαναγκάζομαι και εγώ σε παραίτηση. Εάν παραμείνω, η φυσική εξόντωσή μου δεν θα ωφελήσει κανέναν. Αντίο».
