Η λέξη «πανάκεια» έχει μια μακρά ιστορία, καθώς προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα, ενώ έτσι ονομάζονταν και θεότητα της εποχής.
Σύμφωνα με τον καθηγητή γλωσσολογίας, Γιώργο Μπαμπινιώτη, η λέξη σημαίνει «θεραπεία ή φάρμακο θεραπείας των πάντων».
Επιπλέον, εντοπίζεται στην αρχαία Ελλάδα με την μορφή της ανθρωπομορφης δευτερεύουσας θεότητας. Συγκεκριμένα, η Πανάκεια ήταν συνυφασμένη με την έννοια της θεραπείας (ή βοτανοθεραπείας) επί πάσας νόσου.
Φέρεται ως κόρη του Ασκληπιού και της Ηπιόνης αδελφή της θεάς Υγιείας, της Ιασούς, του Μαχάωνα και του Ποδαλείριου, Ιατρών του Τρωικού Πολέμου κατά τον Όμηρο. Λατρευόταν κυρίως στον Ωρωπό Αττικής, στην Κάλυμνο, στην Κω κ.α.. Η μορφή της παρίσταται και στο Ασκληπιείο Αθηνών.
Επειδή θεωρούνταν ως θεά ικανή να θεραπεύει κάθε νόσο, το όνομά της διαδόθηκε γρήγορα σε όλες τις ελληνικές πόλεις, ειδικότερα σε φάρμακα ικανά να θεραπεύουν αν όχι όλες τις νόσους τουλάχιστον τις περισσότερες από αυτές.
Επίσης πανάκεια ονομάζεται ένα είδος βοτάνου. Κατά τον λεξικογράφο Ησύχιο «την πόα ταύτην και πάνακα και πανάκην προσαγορεύουσι», ενώ με το όνομα πάνακες φέρονται διάφορα βότανα όντως θεραπευτικά μεταξύ των οποίων ο οποπάναξ για επούλωση πληγών και ως αντιϊοβολικό, καθώς και τέσσερα που αριθμεί ο αριστοτελικός Θεόφραστος: το ασκληπιείο, το ηράκλειο (οποπάναξ ο ανατολικός), ο οποπάναξ ο συριακός και το χειρώνιο (γνωστό ως ηλιάνθεμο).
