Κοιμήθηκε υπουργός και ξύπνησε σχεδόν αποδιοπομπαίος. Η απομάκρυνση του Τάκη Θεοδωράκου από την κυβέρνηση, είναι «γρίφος τυλιγμένος σ ένα μυστήριο το οποίο βρίσκεται τοποθετημένο μέσα σ” ένα αίνιγμα», όπως έλεγε ο Τσόρτσιλ για το «ρωσικό παράδοξο».
Ο Πρωθυπουργός έδιωξε έναν από τους λίγους επιτυχημένους υπουργούς του. Γιατί;
Λάθος ερώτηση. Το θέμα δεν είναι γιατί αποκεφάλισε τον Τάκη από την κυβέρνησή του, αλλά γιατί τον προσέλαβε στο επιτελείο του. Δεν είναι γιατί τα έσπασαν. Είναι γιατί τα βρήκαν.
Για το πρώτο, κάποιοι λένε ότι ήταν ασύμβατος με το είδος των εκλογών που ετοιμάζει ο Μητσοτάκης. Άλλοι, ότι δεν κατάλαβε με ποιά οικογένεια έχει να κάνει και απλωσε το χέρι του εκεί που δεν έπρεπε.
Η φράση του «ως υπουργός Εσωτερικών ακολούθησα πάντα και εφάρμοσα την πολιτική της κυβέρνησης και τις κατευθύνσεις του Πρωθυπουργού- πάντοτε, σε όλα τα θέματα, χωρίς καμία εξαίρεση» σαν απολογία ακούσθηκε περισσότερο, παρά σαν παράπονο..
Υπάρχει και η ερμηνεία ότι πήγε να δαγκώσει στο κόμμα περισσότερο από όσο μπορούσε να μασήσει: την είδε δελφίνος του Κυριάκου. Παραβλέποντας ότι -με την ευγενική χορηγία των Συριζαίων- η σκληρή ΝΔ ελέγχει το σύνολο της Αυτοδιοίκησης και του κράτους.
Απορία: τι μεσολάβησε και ενώ την ημέρα της καρατόμησης ανάρτησε κείμενο που υποδήλωνε δυσφορία, με την παράλειψη αναφοράς στον Πρωθυπουργό, την επόμενη αναλύθηκε σε λιβανωτούς;
Κατόπιν ώριμου σκέψεως, καθώς δεν έχει βρει ακόμη εκλογική περιφέρεια για να παραμείνει βουλευτής ; Ή δούλεψε η «μέθοδος Μαξίμου»- με τα τηλεφωνήματα συγκεκριμένου ύφους;
Όσα δοξαστικά είπε για το πρώην αφεντικό του παραδίδοντας το υπουργείο, ενισχύουν το ερώτημα: Τι ακριβώς οδήγησε έναν πρώην γραμματέα της ΚΝΕ- και ακόμη περισσότερο έναν πρώην συνεργάτη του Κώστα Λαλιώτη- σε «πανίσχυρη σχέση: ανθρώπινη, διανοητική και πολιτική» με ένα Μητσοτάκη;
Παρεμπιπτόντως: Τι έβρισκε ένας «όξω καρδιά» άνθρωπος από το Κερατσίνι, με τον εντελώς διαφορετικής κουλτούρας και συμπεριφοράς Κυριάκο; Αυτό κι αν είναι παράδοξο.
Ως υπάλληλός του -τον συμβούλευε πώς θα γίνει αρχηγός της ΝΔ. Πώς τα κατάφερε σε μια καμπάνια για την οποία κανονικά δεν έπρεπε να έχει ιδέα, με βάση την προϊστορία του στον Περισσό , το ΠΑΣΟΚ και τον Καλογρίτσα;
Αν δεχθούμε ότι υπάρχει Θεός της πολιτικής, ήταν μάλλον «γραμμένο» το τέλος ενός νέου ανθρώπου που εγκαταλείπει την κοσμοθεωρία που θα άλλαζε τον κόσμο για να ανακαλύψει την εκσυγχρονιστική αποστολή του υιού Μητσοτάκη-με καταλύτη τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
«Με συνέδεσε με τον πρόεδρο – Μητσοτάκη- μια διαχρονική αξία που τονίζει και επαγγέλλεται ο ιδρυτής της παράταξης Κωνσταντίνος Καραμανλής». Άλλο παράδοξο: και Μητσοτακικός και Καραμανλικός;
Τι στην ευχή; Τις εποχές που όλοι νόμιζαν ότι διάβαζε Μαρξ και Λένιν, ξενυχτούσε με την «Ιδρυτική διακήρυξή της η ΝΔ, που υπόσχεται ότι θα υπηρετεί πάντα και μόνο τα αληθινά συμφέροντα του έθνους>;
Ο Θεωδωρικάκος είναι ικανός και συμπαθής άνθρωπος. Αλλά ότι διήνυσε τη διαδρομη από την ορθόδοξη Αριστερά ως την ανορθόδοξη Δεξια , τον καθιστά αρνητικό πρότυπο πολιτικού.
Και ατελέσφορο. Εφόσον «ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή για την Ελλάδα» και ο ίδιος δεν είναι πια κατάλληλος για τον Μητσοτάκη, θα δυσκολευτεί να βρει εκλογική περιφέρεια που θα τον κρατήσει στη Βουλή με το συγκεκριμένο κόμμα . Οπερ έδει δείξαι…
Δεν έμεινε και τίποτε άλλο να δοκιμάσει. Ίσως ένα βιβλίο με τις αναμνήσεις του «σε πολύ δύσκολες εποχές». Όταν «διετέλεσε σύμβουλος στρατηγικής του σημερινού Πρωθυπουργού, προτού εκλεγεί καν Πρόεδρος της ΝΔ». Πειρασμός ε;
