Από όσα ακούστηκαν στη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η πιο τροχιοδεικτική ομιλία ήταν του Νίκου Φίλη.
Το θέμα της διακυβέρνησης, είπε από νωρίς, δεν προσεγγίζεται με όρους Κεντροαριστεράς.
Είναι υπόθεση της Αριστεράς και των συμμάχων της. Κάπως έτσι η Συνδιάσκεψη χωρίσθηκε στα δυο: ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ ως «Αριστερά» και η κεντροαριστερή Προοδευτική Συμμαχία ως … «σύμμαχοι».
Η αναζήτηση και άλλων «συμμάχων» είναι επιθυμητή, αλλά όχι και αναγκαία. Μια χαρά τα καταφέρνει η Αριστερά και μόνη της.
Αλλά και να μην τα καταφέρει δεν χάλασε ο κόσμος. Αν πρόκειται να αλλοιώσει τα πανάρχαια χαρακτηριστικά της καλύτερα στην αντιπολίτευση ως «πόλος» να στήνει «μέτωπα».
Κάπως έτσι κάποιοι έπαθαν Βαρουφάκη και προέκυψε η κορωνίδα της Συνδιάσκεψης: «Να στρίψουμε αριστερά για να κερδίσουμε το Κέντρο».
Σαν να πιστεύει ο Μητσοτάκης ότι με τον Μπογδάνο και τον Βορίδη, θα σαγηνεύσει τους μετριοπαθείς κεντροδεξιούς.
Αυτός που το σκέφθηκε, ακριβώς το αντίθετο επιθυμεί: να χαθεί το Κέντρο . Η ώσμωσή του με τον ΣΥΡΙΖΑ του είναι οχληρή.
Πίσω από αυτά κρύβεται μια περίεργη θεωρία.
Ο -οργανωμένος- ΣΥΡΙΖΑ είναι μια «φωτισμένη πρωτοπορία», εγκυβωτισμένη στους τέσσερις τοίχους της Κουμουνδούρου.
Δείγματά της υπάρχουν στις αραχνιασμένες «Νομαρχιακές»- τις πόρτες των οποίων διαφυλάσσουν οι Κέρβεροι των 53+ του Τσακαλώτου και έτεροι Καπαδόκες. Πλέον «+» σημαίνει: Σκουρλέτης, Βούτσης, Φίλης, ο αναχωρητής Παπαδούλης και κάτι λιμά.
Όσοι συναποτελούν αυτή την «Αριστερά» ψάχνουν για κορόιδα από την Κεντροαριστερά να τους ψηφίσουν.
Νομίζουν ότι τους βρήκαν το 2015 , αλλά και το 2019. Δεν τους περνάει από το μυαλό ότι αυτοί που διαμόρφωσαν το 36% δεν ψήφισαν καμία «Αριστερά».
Ψήφισαν τον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά- όταν προδόθηκαν από τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ. Με το 32% του έδωσαν την εντολή να μετεξελίξει το κόμμα του σε σύγχρονο πολιτικό φορέα, με ριζοσπαστικό πρόγραμμα και ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Αυτό σημαίνει Αριστερά σήμερα.
Το δημοκρατικό εκλογικό σώμα, με την ισχυρή εκλογική επιρροή και ταξική αντιστοίχηση, τον ακολουθούν όχι ως «αριστεροί».
Ως κυβερνώσα Δημοκρατική Παράταξη, την συγκροτούν πληθυσμιακοί όγκοι Κεντροαριστερών, Αριστερών, Οικολόγων. Με αυτή τη σειρά.
Θα ψηφίσουν Τσίπρα για να δημιουργηθούν όροι εκλογικής νίκης και προοδευτικής κυβέρνησης, που θα βγάλει τη χώρα από τη κρίση.
Ο Νίκος Φίλης είναι πλέον η αιχμή μιας συσπείρωσης με παλιά υλικά της κομματικής γραφειοκρατίας- και στιγμές αντιηγετικής απρέπειας .
Αυτή η «παρδαλή» εσωκομματική αντιπολίτευση, οργανωτικά είναι ανίσχυρη απέναντι στον Τσίπρα.
Αλλά στην τελική έκβαση της Συνδιάσκεψης επέβαλε την κουλτούρα της- πολιτική δεν έχει. Περιέργως συνεπικουρουμένη από φιλοτσιπρικές δυνάμεις του φάσματος , από Μπίστη ως Πολάκη.
«Πιο αριστερά» σημαίνει ίσως περισσότερος Κουφοντίνας; Ή απλώς περισσότερο βιτριόλι για τον καπιταλισμό και περισσότερη αρμπουμπολογία υστέρησης;
Το συμπέρασμα το είχε βγάλει ήδη στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου ο θυμόσοφος Παν-Παν: «Αυτοί εδώ, δεν σώζονται με τίποτε».
