Η Ιστορία δεν γράφεται με υποθέσεις. Αλλά πάντα στην ιστορική αφήγηση αποτελεί πρόκληση η διατύπωση υποθέσεων. Δίκην εικασίας για ενδεχόμενη διαφορετική εξέλιξη των πραγμάτων. Με απλά λόγια: Τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν…
Ο κινηματογράφος, η λογοτεχνία, αλλά και οι αγορεύσεις καφενείου έχουν περιγράψει ποικιλοτρόπως τη διαφορά ανάμεσα σε γεγονότα και στην άλλη τροπή τους, με άλλες αποφάσεις την κρίσιμη στιγμή.
Τα «αν» της τραγωδίας των Τεμπών ενισχύθηκαν περισσότερο αυτές τις μέρες, με μια απόφαση της εταιρείας που διαχειρίζεται τον ελληνικό σιδηρόδρομο:
– Τριάντα μήνες μετά τη σύγκρουση και περισσότερο από τότε που πήρε το μήνυμα ότι τα τρένα της δεν λειτουργούν σωστά, αποκεφάλισε τον αγγελιαφόρο: Τον πρώην – αλλά ενδεχομένως και εκ νέου – πρόεδρο των μηχανοδηγών της, Κώστα Γενηδούνια.
Η αμφιλεγόμενη – πλην όμως επιδοτούμενη πάντα από τον κρατικό προϋπολογισμό – Hellenic Train έκρινε ότι «δεν της κάνει».
Με χρονοκαθυστέρηση και μόλις απέτυχε η μεθόδευση να αποτραπεί μια επώδυνη διαδικασία για την ίδια και την κυβέρνηση. Ο αρμόδιος ανακριτής ζητάει έρευνα για τον πρώην υπουργό Μεταφορών.
Ουδείς αιφνιδιασμός. Η σύνδεση της εταιρείας με τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, είναι γνωστή και έδινε εξαρχής πολιτικό επίχρισμα στην υπόθεση. Αλλά πλέον μετατρέπεται σε συνενοχή – με εναρμονισμένες πρακτικές.
Ο Γενηδούνιας είναι ουσιώδης μάρτυρας. Ήταν θέση να γνωρίζει ότι όποιος έμπαινε στο τρένο, έπαιρνε – εν αγνοία του – ρίσκο για τη ζωή του. Και αυτό που ήξερε, το μετέφερε – όπως έκαναν και άλλοι, ακόμη και υπηρεσιακά εμπλεκόμενοι στους πλέον αρμοδίους: Στην εταιρεία, στην κυβέρνηση και στην αρμόδια ανεξάρτητη Αρχή. Εγκαίρως και με την υπογραφή του.
Εδώ αναδεικνύονται τα δύο δραματικά «αν», που χαρακτηρίζουν αυτή την υπόθεση ως σκάνδαλο μέσα στο οποίο κρύβεται άλλο σκάνδαλο.
Το πρώτο «αν» είναι εύλογο: Τι θα είχε συμβεί στην περίπτωση που οι αρμόδιοι έπαιρναν τοις μετρητοίς τις προειδοποιήσεις των μηχανοδηγών, για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων; Προφανώς, η 28η Φεβρουαρίου 2023 δεν θα είχε εγγραφεί στο ημερολόγιο ως ημέρα εθνικού πένθους.
Το δεύτερο «αν» αφορά στη διαχείριση της τραγωδίας πρωτίστως από την κυβέρνηση, χωρίς να εξαιρείται η εταιρεία: Ποια θα ήταν η εξέλιξη της έρευνας χωρίς τις παρεμβάσεις στο σημείο της σύγκρουσης; Ενδεχομένως, θα γνωρίζαμε ήδη τι ήταν αυτό που προκάλεσε το πύρινο μανιτάρι, που ακολούθησε.
Η δικαστική έρευνα για τη σύγκρουση και τη φωτιά θα έπαιρνε τον φυσικό της δρόμο και η κοινή γνώμη δεν θα αναζητούσε απαντήσεις, που η κυβέρνηση εμφανέστατα δεν επιθυμεί να δοθούν.
Διόλου τυχαία η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή «έκοψε» τον Κώστα Γενηδούνια από μάρτυρα στην Εξεταστική Επιτροπή, που εκ των υστέρων δηλώθηκε ως «ατυχής». Και τώρα η εταιρεία τον βγάζει από τις λίστες των εργαζομένων της ως εν δυνάμει εκ νέου συνδικαλιστικό τους εκπρόσωπο.
Η σειρά των λαθών μακραίνει, σαν τα «Κεριά» του Καβάφη. Η εγκυρότητα της μαρτυρίας του, δεν μειώνεται, γιατί αφορά στην περίοδο πριν από τη σύγκρουση. Είτε στις αναμενόμενες δίκες η Καραμανλή – Τριαντόπουλου είτε στη τακτική δίκη θα είναι παρών.
Οι συνέπειες του «αν» η εταιρεία και η κυβέρνηση έπαιρναν αλλιώς τις προειδοποιήσεις του, θα διαπερνούν τα κατηγορητήρια για τους 57 νεκρούς.
Αυτό θα δίνει νόημα και στο «αν» δεν υπήρχαν παρεμβάσεις αλλοιώσεων, μετά τη σύγκρουση…
