Εντάξει, στις διακρατικές σχέσεις δεν υπάρχει ηθική. Στη διεθνή πολιτική προέχουν τα συμφέροντα και οι σκοπιμότητες. Η ευαισθησία για δημοκρατία, ελευθερίες και δικαιώματα είναι υποκριτική.
Αλλά οι ηγέτες δημοκρατικών κρατών και κυβερνήσεων που συναλλάσσονται με ομολόγους τους, που δεν έχουν αυτές τις ευαισθησίες, είναι μαζί τους «κουμπωμένοι» – στον δημόσιο χώρο τουλάχιστον.
Ο ημέτερος Κυριάκος Μητσοτάκης, όχι. Δεν συναλλάσσεται απλώς με απεχθείς φιγούρες άλλων χωρών, αλλά και εκδηλώνει μαζί τους και αισθήματα προσωπικής φιλίας.
Εκτός από τις, έως μελό, παραστάσεις με τον διεφθαρμένο Ζελένσκι, δεν κρύβει τους «αδελφικούς» δεσμούς του με τον εγκληματία Νετανιάχου, τις παρτίδες με μεσαιωνικά αραβικά καθεστώτα – ακόμα και τον φασίστα Σίσι υποδέχθηκε «θερμά».
Τώρα βρέθηκε ενθουσιώδης φιλοξενούμενος της ακροδεξιάς Τζόρτζια Μελόνι που θέτει τα κολλητιλίκια με τον Μασκ και τον Τραμπ, πάνω από τα ευρωπαϊκά όργανα και συμφέροντα.
Η Ελλάδα εγκαινιάζει «νέα περίοδο συνεργασίας» μαζί της, παρακάμπτοντας την αμαρτωλή σύμβαση με την ιταλική Hellenic Train. Την οποία η εταιρία παραβίαζε προτού πάρει τα δραματικά χαρακτηριστικά της τραγωδίας των Τεμπών και ο Πρωθυπουργός την αποδοκιμάσει για παραπληροφόρησή του.
Οι Ιταλοί εγκαταστάθηκαν – με μόλις 45 εκατ. ευρώ – από τις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, ως μνημονιακή υποχρέωση, αλλά επί Μητσοτάκη άρχισαν να μην υλοποιούν τις δεσμεύσεις τους.
Οι επενδύσεις που όφειλαν δεν έγιναν και για την αδυναμία να διεκπεραιώσουν επαρκώς το μεταφορικό έργο που ανέλαβαν, έριχναν την ευθύνη στον ΟΣΕ – που διαχειρίζεται το δίκτυο. Διεκδικώντας… αποζημιώσεις, χωρίς να πληρώνουν τις δικές τους οφειλές.
Μετά τη σύγκρουση, ο επικεφαλής της κλήθηκε στη Βουλή για εξηγήσεις και η άρνηση του να απαντήσει τον έστειλε στον εισαγγελέα. Επιπλέον η εταιρία διαολίσθηκε σε «απόπειρες εξαγοράς συγγενών θυμάτων και τραυματιών» κατήγγειλε ο, εκ των δικηγόρων τους, Λουκάς Αποστολίδης.
Είχε λοιπόν επιβαρύνσεις και «όλα τα ενδεχόμενα ήταν ανοιχτά» για ευθύνες της εταιρίας, κατά κυβερνητική διαβεβαίωση. Το μέλλον της στην Ελλάδα έδειχνε δυσοίωνο – και είχε αρχίσει η αναζήτηση αντικαταστάτη.
Οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δημοσίου ξεσκόνισαν τη σύμβαση και η πρόβλεψη ότι θα υποχρεωθεί να αποχωρήσει από την Ελλάδα είχε ως αφετηρία κυβερνητικούς παράγοντες.
Αλλά ξαφνικά μια επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Ιταλία, της έδωσε ρόλο… μέλλοντος εγγυητή της αρτιότητας των ελληνικών τρένων – και εκ νέου πελάτη του ελληνικού δημοσίου.
Πλέον για τον Κυριάκο Μητσοτάκη «στα Τέμπη απλώς δοκιμάσθηκε η συνεργασία» με την εταιρία. Αλλά πλέον η κυβέρνησή του «οικοδομεί νέα σχέση».
Οι ως χθες υπόλογοι και αφερέγγυοι Ιταλοί θα εισφέρουν «επενδύσεις 360 εκατ. ευρώ. για νέα τρένα και αμαξοστάσια». Για τα περασμένα νερό κι αλάτι.
Βρήκε μάλιστα «πραγματική ευκαιρία» τη «συνεργασία μεταξύ της κρατικής εταιρείας κρατικών σιδηροδρόμων της Ιταλίας με το ελληνικό υπουργείο Μεταφορών».
Χαρακτήρισε τη συνεργασία του με τη Μελόνι – η οποία μόλις προ ημέρων άνοιξε ευρύ δρόμο στρατιωτικής συνεργασίας με τον Ερντογάν – «ουσιαστική ευκαιρία να συντονίσουμε τον βηματισμό μας σε όλα τα επίπεδα με πολύ μεράκι».
Εδώ κάτι συμβαίνει. Πώς ακριβώς θα συνεργαστεί η ιταλική εταιρία με τον ΟΣΕ, με τον οποίο βρίσκεται στα δικαστήρια; Τι θα την καταστήσει περισσότερο αξιόπιστη απέναντι στο ελληνικό δημόσιο – όταν ερευνάται για ενδεχόμενες ευθύνες στα Τέμπη;
Τι είδους «μεράκι» με τη Μελόνι είναι αυτό που την κρατάει στους ελληνικούς σιδηροδρόμους; Οι περισσότεροι κάτι υποψιάζονται…
