Το άρθρο του Αντώνη Σαμαρά– στα ΝΕΑ – καλύτερα να διαβαστεί από το τέλος: «Αυτή δεν είναι πια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Είναι κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη».
Μετάφραση: ότι με διέγραψε ο Μητσοτάκης, δεν σημαίνει ότι διαγράφτηκα και από τη ΝΔ. Για λογαριασμό της μιλάει άλλωστε. Το πυκνό πρώτο πληθυντικό διαβάζεται: «εμείς οι Νεοδημοκράτες»
Αν συνδυαστεί η πολιτική συγκυρία με την ορθογραφική πρωτοβουλία του πρώην Πρωθυπουργού, κάποιοι προσανατολισμοί της επικαιρότητάς πρέπει να αλλάξουν: δεν θα έλθει από τον Αλέξη Τσίπρα η ίδρυση νέου κόμματος.
Μάλλον προηγείται ο Σαμαράς. Μεταξύ μας: για τον ίδιο είναι μονόδρομος. Αλλιώς θα κλείσει την πολιτική σταδιοδρομία του με την ταπείνωση της αποβολής από το κόμμα «του» από έναν «ξένο» – την οικογένεια του οποίου έπαιζε κομπολόι: ανέτρεψε τον πατέρα Μητσοτάκη, έκοψε το δρόμο της κόρης και τον άνοιξε για τον γιο.
Δεν μπορεί να κάνει το 2005 ότι έκανε το 1993 αλλά δεν θα μείνει άπραγος: θ αποδυναμώσει τον Κυριάκο, ως αντίπαλός του στην κάλπη. Τα υπόλοιπα θα αποφασίσει ο ξενοδόχος.
Το άρθρο δείχνει σαν το πρώτο μέρος Μανιφέστου με δόσεις. Αρχίζει από τη εξωτερική πολιτικής και τα εθνικά θέματα και όταν ολοκληρωθεί θα είναι πολιτική Διακήρυξη έπαρσης νέας κομματικής σημαίας στη Συντηρητική παράταξη,
Για αυτό προσπαθεί να αναδείξει ότι ο Μητσοτάκης είναι απών από τα μέτωπα της εξωτερικής πολιτικής- κατά τη Νεοδημοκρατική παράδοση -και ταυτόχρονα εκπροσωπεί τα αντίθετά της: ήττες και τους συμβιβασμούς.
Εκλαμβάνει ότι στο συλλογικό υποσυνείδητο της Δεξιάς υπάρχουν προβληματισμοί και ερωτηματικά , αν όχι ενόχληση, για την – Ι. Χ. εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη. Και ότι λίγοι τη βρίσκουν αποδοτική και επιτυχημένη- ειδικά στα ελληνοτουρκικά- η εντός του «εθνικού πλαισίου»
Ο Σαμαράς πιστεύει ότι έχει πάντα συνάφεια με την παραταξιακή συνείδηση, στο όνομά της οποίος ανατίναξε την κυβέρνησή του πατρός Μητσοτάκη πριν από 32 χρόνια- και έτσι προέκυψαν Έβερτ και Καραμανλής. Και ότι μπορεί στις επόμενες εκλογές να τερματίσει την κυβερνητική διαδρομή του υιού.
Μπορεί; Με το άρθρο, επιδιώκει αναμέτρηση στα κεφάλαια του πατριωτισμού, της συνέπειας στην «πραγματική ΝΔ» και της επικοινωνίας με το εθνικό φρόνημα- όπως εγγράφεται στην πολιτική κουλτούρα και το βίωμα των «Δεξιών»
Όταν ανοίξει κεφάλαια της εσωτερικής πολιτικής θα δείξει, αν μπορεί να πάει πέρα από τους «λαθρομετανάστες»- ως αγαπώμενο θέμα της ακροδεξιάς- με φορείς ιδεών της οποίας εμβολίασε τη ΝΔ και άφησε ως κληροδότημα στον Μητσοτάκη.
Ήτοι αν μπορεί να μιλήσει στην ευρύτερη Δεξιά για την οικονομία και την κοινωνική οργάνωση .
Θα χρειαστεί μιντιακή υποστήριξη – και δεν άρχισε τυχαία από Συγκρότημα με τη μεγαλύτερη επιρροή στο κοινό- και την εμφανή στήριξη προσώπων από κεντρικό ιδεολογικό ρεύμα της Κεντροδεξιάς: των Καραμανλικων
Ο Καραμανλής – πέραν της «δωρεάς» που έκανε – όταν τον έβγαλε από την έρημο και δια της υπουργοποίησης του άνοιξε το δρόμο για τη ηγεσία- με την κοινή εμφάνισή τους έδωσε όση ώθηση επιτρέπεται, ως φορέας του «ιδρυτικού» ονόματος και προκάτοχός του.
Στο εξής θα τον παρακολουθεί από απόσταση, αλλά ασμένως, και αν ο Σαμαράς αποδυναμώσει τον Μητσοτάκη δεν θα βάλει τη γάτα του να κλαίει.
Ο Μεσσήνιος πολιτικός, ξεκινάει πόλεμο με τους «απόντες»- του Νεομητσοτακισμού. Αλλά στην πολιτική δεν αρκεί: κερδίζεις αν εσύ διαθέτεις «παρόντες» σε επάρκεια!
