Ελλάς το μεγαλείο σου! Μαγικές εικόνες κυριαρχούν εσχάτως στην επικαιρότητα της χώρας.
Η κυβέρνηση «ασχολείται με την καθημερινότητα» και οι πολίτες το ανταποδίδουν -τάχα- ενισχύοντας τις δημοσκοπικές επιδόσεις της.
Κάνει ευαγγέλιο την αμφιλεγόμενη έκθεση ενός καθηγητή του ΕΜΠ για τα Τέμπη και αμέσως στο συλλογικό υποσυνείδητο τα αισθήματα που διαμορφώσαν τα ογκώδη συλλαλητήριά εκπνέουν.
Ο Πρωθυπουργός οργανώνει επισκέψεις αβροφροσύνης στους υπουργούς του και επί τόπου τα προβλήματα επιλύονται: σαν το κρασί το γάμο της Κανά και τον πολλαπλασιασμό των άρτων και των ιχθύων στην έρημο.
Οι χώρες που παράγουν όπλα στην Ευρώπη κάνουν «μπάι-πας» στην Ελλάδα, για να βάλουν στο παιχνίδι τους την Τουρκία και οι εθνικοί κίνδυνοι εξ ανατολών εξανεμίζονται.
Αυτά και αλλά παρόμοια κυριαρχούν το τελευταίο διάστημα, δια των μηχανισμών της ελεγχόμενης ενημέρωσης. Αλλά, παρά είναι ιδανικά για να είναι αληθινά. Πίσω από τα παραμορφωτικά κάτοπτρα η πραγματικότητα βοά.
Η οικονομία αφελληνίζεται, η αγορά παραδίδεται στα καρτέλ και τα ολιγοπώλια, το χρηματοπιστωτικό σύστημα αποκόπτεται από τις παραγωγικές δυνάμεις, οι ανισότητες διευρύνονται, ο δημόσιος τομέας ισοπεδώνεται, τα πραγματικά εισοδήματα συρρικνώνονται και η έννοια της κοινής ωφέλειας καταργείται, προς όφελος της ιδιωτικής βουλιμίας.
Αποδυναμώνεται η δημόσια τάξη, και το κοινό αίσθημα ασφάλειας αποδυναμώνονται και παράλληλα «νομιμοποιείται» η ανομία, η φαυλότατα η διαφθορά και η κρατική αυθαιρεσία.
Επιπροσθέτως ξεδοντιάζονται θεσμοί που εξισορροπούν τη λειτουργία του Πολιτεύματος, διαλύεται το πολιτικό σύστημα υπέρ της «εξουσίας του ενός» και της ισχύος του χρήματος και των ΜΜΕ.
Η επικοινωνιακή κρούστα που διαμορφώνει ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του Μεγάρου Μάξιμου, ως «πολιτική αντεπίθεση» δεν μπορεί να κρύψει τα αρνητικά αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής.
Αν και εδώ που τα λέμε, δεν χρειάζεται να τα κρύψει, αφού δεν υπάρχει αντιπολίτευση να εκμεταλλευτεί οτιδήποτε. Ούτε καν τις ήττες στην εξωτερική πολιτική.
Ο συσχετισμός δυνάμεων με την Τουρκία έχει επιδεινωθεί σε βάρος της Ελλάδας και ενώ ο Ερντογάν διαχειρίζεται «μεγάλα μεγέθη» της διεθνούς συγκυρίας, ο Μητσοτάκης συζητάει με τον… Σίσι!
Για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία της η χώρα ταυτοχρόνως: Δεν έχει καλές σχέσεις με την Αμερική, έχει καταστρέψει τις σχέσεις με τη Ρωσία και χειραγωγείται από ένα αμαρτωλό διευθυντήριο στην Ευρώπη.
Σ’ αυτό το σκηνικό δέχεται -για την ακρίβεια προκαλεί- ένα ηθικό τραύμα στον εαυτό της, απουσιάζοντας από μια διεθνή ουμανιστική πρωτοβουλία: τη διακοπή της γενοκτονίας στη Γάζα.
Ο Πρωθυπουργός να μένει θεατής -ακόμη και από την κίνηση των 17 χωρών- για μην εναντιωθεί στον φίλο του Νετανιάχου, που δείχνει με το δάκτυλο ο πλανήτης ως δολοφόνο αμάχων και αφήνει τον υπουργό Εξωτερικών του να εκτεθεί.
Ο Γιώργος Γεραπετρίτης, χωρίς αντανακλαστικά πραγματικού πολιτικού, επαναλαμβάνει το ρόλο του αναλωσίμου, που είχε φορτωθεί και στα ελληνοτουρκικά, προθυμοποιούμενος να στιγματιστεί ως «μειοδότης, αρκεί να εξασφαλιστεί η ειρήνη»
Στη σφαγιαζόμενη Παλαιστίνη, υιοθετεί ρητορική «ίσων αποστάσεων» και «ζητά άμεση κατάπαυση του πυρός», χωρίς να καταγγέλλει κανέναν, πέραν των αναφορών στην… 7η Οκτωβρίου!
Σαν το αποτρόπαιο που συμβαίνει στη Γάζα, να είναι πολεμική σύγκρουση με αντιμέτωπους δυο στρατούς.
Δεν καταλαβαίνει ή πιστεύει ότι η δουλειά του επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας είναι η αχθοφορία των ΙΧ πρωθυπουργικών επιλογών;
