Σκάνδαλο Siemens, σκάνδαλο Novartis, σκάνδαλο υποκλοπών, διπλό σκάνδαλο Τεμπών… Ο κατάλογος της ανομίας που βαρύνει τη σημερινή κυβέρνηση, μακραίνει. Με συνήθη προορισμό την ατιμωρησία, για κάθε εμπλεκόμενο.
Συνηθίσαμε πλέον και δεν κάνει εντύπωση – ακόμη και όταν αντί να τιμωρηθούν οι δράστες, διώκονται τα θύματα.
Τώρα επί σκηνής βρίσκεται το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Ίσως η πιο χονδροειδής μορφή διασπάθισης κοινοτικών πόρων. Αλλά ακόμη νεφελώδες, απρόσωπο και σκοτεινό.
Θα ποντάρει στα σίγουρα όποιος στοιχηματίσει ότι αν δεν είχε μπει στη μέση η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, η κυβέρνηση θα σφύριζε κλέφτικα:
-Ποιο σκάνδαλο; Κάτι λογιστικές παρατυπίες και λάθη στις διεκδικήσεις αγροτικών αποζημιώσεων. Σπουδαία τα λάχανα. «Παθογένειες πολλών ετών» ήταν η πρώτη αντίδρασή της.
Μαζεύτηκε γιατί το σκάνδαλο είναι καραμπινάτο. Με καμία εκατοστή εμπλεκόμενους από τον κρατικό μηχανισμό και μερικές χιλιάδες ωφελημένους – κυρίως στην Κρήτη. Δεν εξαλείφεται με την άσκηση μεθόδων διοικητικής χρονοτριβής και δικαστικής… πλύσης.
Είναι σκάνδαλο σήμα κατατεθέν της ΝΔ που δεν μπορεί να το κατανείμει στον χρόνο, όπως με τα Τέμπη: φταίνε ασυνείδητοι υπάλληλοι και όλες οι κυβερνήσεις του παρελθόντος.
Εδώ «υπάρχουν χαρτιά». Από τα οποία προκύπτει ότι αγρότες και υποτιθέμενοι «νέοι αγρότες», εισέπρατταν περισσότερα από όσα είχαν δικαίωμα. Ακόμη και αν δεν είχαν δικαίωμα, αφού δεν υπήρχαν οι καλλιέργειες που δήλωναν.
Η κυβερνητική ρητορική το χαρακτηρίζει «σκάνδαλο υπάλληλων». Όμως με τη Novartis, που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ περιόριζαν σε «σκάνδαλο συνταφογράφησης γιατρών» – στους οποίους δεν φτάσαμε ποτέ.
Για υπουργούς δεν ακούσθηκε ακόμη τίποτε. Ξέρουμε όμως ότι η φάμπρικα ξεκίνησε όταν έκανε κουμάντο στο υπουργείο Γεωργίας ο Βορίδης και έφτασε μέχρι της ημέρες του Αυγενάκη.
Αν κάποιοι από τους μανδαρίνους που κατηύθυναν την επιχείρηση καταθέσουν ότι «εκτελούσαν εντολές», θα κλάψουν μάνουλες.
Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν μπορεί να αποσυνδέσει το σκάνδαλο από τις ψηφοθηρικές επιχειρήσεις των κυβερνήσεων Μητσοτάκη. Όσοι επικύρωναν τις αλλοιώσεις των δηλώσεων, δεν το έκαναν για να σώσουν την ψύχη τους.
Να σώσουν την κυβέρνηση μάλλον επιδίωκαν. Αυτοβούλως – και για καμιά μίζα – ή καθ’ υπόδειξη, είναι ζητούμενο αυτή τη στιγμή. Και για την ακρίβεια είναι το νέο φάντασμα που πλανάται πάνω από την κυβέρνηση.
Η ίδια διόρισε 4-5 διοικήσεις στον αμαρτωλό Οργανισμό και καρατομούσε όσους δεν έμπαιναν στο πνεύμα της ρεμούλας. Από την ίδια πήρε παράδειγμα ο διοικητής πρώην δικαστής που απειλούσε την… Ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη μέχρι να τον αποκεφαλίσουν, γιατί έκανε τα πράγματα χειρότερα.
Τώρα η καυτή πατάτα βρίσκεται στα χέρια ενός γιατρού από την Καρδίτσα που ζωγραφίζει και μιλάει πέντε γλώσσες.
Αλλά δεν είναι βέβαιο ότι ο Κώστας Τσιάρας αντιλαμβάνεται τα κομματικά παιχνίδια πίσω από τις πλάτες του. Τουλάχιστον περισσότερο από όσο αντιλαμβάνονταν ως υπουργός Δικαιοσύνης – ότι χτιζόταν, ερήμην του, το «δικαστικό κράτος» του Νεομητσοτακισμου.
Δήλωσε ότι «είμαστε αποφασισμένοι να καθαρίσουμε τον ΟΠΕΚΕΠΕ». Αλλά το ξεκαθάρισμα δεν γίνεται χωρίς να θίγουν προκάτοχοι του. Και για να «επιστραφούν τα χρήματα», από όσους τα πήραν παράνομα, πρέπει να κατονομαστούν κι αυτό έχει κόστος.
Έχουμε καεί στον χυλό και όταν ακούγεται, από κυβερνητικά χείλη, «όλα στο φως», συγκάλυψη μυρίζει.
Ο Τσιάρας λέει ότι «δεν έχει να φοβηθεί τίποτα». Ο ίδιος. Κάποιοι από τους προηγούμενους όμως;
