Τελικά το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στη χώρα είναι να έχει ο σημερινός Πρωθυπουργός καλές σχέσεις με ομολόγους του:
-Στα «ήρεμα νερά» με τον Ερντογάν, χάσαμε την Αγιά Σοφιά. Οι αγκαλιές με τον δικτάτορα Σίσι έβαλαν στο σημάδι τη μονή Σινά. Το «κύρος» του στην Ευρώπη συναρτά την εθνική άμυνα με την… Τουρκία!
Είναι το πλαίσιο που διαμορφώνει το αμαρτωλό τρίγωνο φον ντερ Λάιεν – Μακρόν – Μέρτς, σε συνεργασία με τον… Ερντογάν! Ο συνεταιρισμός συμφερόντων που διέγραψε την προοπτική για ομόσπονδη Ευρώπη «από το Γιβραλτάρ ως τα Ουράλια» που θεμελίωσαν οι ιδρυτές – πατέρες.
Άντεξε μέχρι τις μέρες της Μέρκελ στη Γερμανία, του Σαρκοζί στη Γαλλία και του Γιούνκερ στην Κομισιόν. Όσοι βρίσκονται σήμερα στις θέσεις τους, κάνοντας την κοινοτική Ευρώπη μηχανισμό υποστήριξης των αμερικανικών σχεδίων στην Ουκρανία, την ακύρωσαν.
Οξυδέρκεια μηδέν. Με την παράνομη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, χάριν του ΝΑΤΟ, πόροι από τα κοινοτικά ταμεία και τους εθνικούς προϋπολογισμούς, πολεμικό υλικό, διπλωματικό κεφάλαιο και πολιτικό κύρος, θυσιάσθηκαν υπέρ του Ζελένσκι.
Μετά την ήττα της Ευρώπης όταν η Αμερική άλλαξε πολιτική, για να μην απολογηθούν στους λαούς τους οι ηγεσίες στον άξονα Παρίσι – Βερολίνο – Βρυξέλλες, στήνουν τυχοδιωκτικά μετα-ουκρανικό σκηνικό πόλεμου. Με τη Ρωσία των 5.500 πυρηνικών κεφαλών και των ενεργειακών πηγών που τροφοδοτούσαν την οικονομία της Ένωσης.
Επικαλούνται μια νέα «ρωσική αρκούδα», που θα επιτεθεί στις ευρωπαϊκές χώρες και «εξοπλίζουν». Παρακάμπτοντας ακόμη και μεταπολεμικές δεσμεύσεις για περιορισμό της πολεμικής μηχανής της Γερμανίας.
Χωρίς πολιτική, οικονομική – και νομική – κατά το Ευρωκοινοβούλιο – βάση, το εγχείρημα είναι μετέωρο… Μαζί με την κρυφή ατζέντα Γερμανών και Γάλλων να καλύψουν τις ζημιές τους στην Ουκρανία, με υποκλοπή πόρων από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, υπέρ της πολεμικής βιομηχανίας τους.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός συντάσσεται πειθήνια, παρ’ ότι βάζουν στο παιχνίδι και τον αντιευρωπαίο Ερντογάν – που ως μέλος του ΝΑΤΟ δεν έστειλε στην Ουκρανία ούτε σφενδόνη.
Κατά το πρότυπο του Γ. Παπανδρέου – που έλαβε στρατηγικές αποφάσεις χωρίς λαϊκή εντολή – εγκλωβίζει τη χώρα, διευκολύνοντας, εκών, άκων, την παράκαμψη της ασφάλειας που της παρέχει η προσήλωση στην ομοφωνία.
Αν η Τουρκία με την υπέρτερη ισχύ, καταστεί εταίρος Γάλλων και Γερμανών στην πολεμική βιομηχανία – ήδη είναι των Ιταλών – η Ελλάδα θα περιέλθει στο έλεος της.
Καθώς δεν υπάρχει αντιπολίτευση να το αναχαιτίσει – και εντός της ΝΔ πρώην Πρωθυπουργοί της είναι σφαγμένοι πετεινοί, από καιρό – η αντίσταση προήλθε από μέλος του υπουργικού Συμβουλίου.
Ο Νίκος Δένδιας ανατίναξε την κυβερνητική ρητορική για «πολιτική επιτυχία». Αναδεικνύοντας ότι ο μηχανισμός SAFE για την ευρωπαϊκή άμυνα, με τουρκική συμμετοχή, χωρίς ελληνικό έλεγχο, δημιουργεί «Κερκόπορτα».
Πρακτικά αμφισβητεί τη «διαπραγμάτευση» και τις διπλωματικές δεξιότητες του Μητσοτάκη, που απενεργοποιούν το ελληνικό βέτο. Κοπιάροντας τους χειρισμούς Σημίτη με το περίφημο 4ο χρηματοδοτικό Πρωτόκολλο ΕΟΚ – Τουρκίας για να διευκολύνει την τουρκική ένταξη, που δεν σκόπευε να ολοκληρώσει η Άγκυρα.
Πώς νοείται να κατευθύνεται ο Μητσοτάκης, από το καταστροφικό ευρωπαϊκό διευθυντήριο, ακόμη και όταν θέλει να κάνει πολεμικό εταίρο του αυτόν που διαμελίζει την Κύπρο και απειλεί την Ελλάδα;
Σαν να έγινε για τα μάτια, η πρωθυπουργική αναφορά στο casus belli, ο υπουργός Άμυνας δηλώνει την αντίθεσή του στις αφύλακτες διαβάσεις, συμπεριλαμβάνοντας και το τμήμα του «ευρωπαϊκού χώρου» που «κατέχεται» από τον «Αττίλα».
