Αυτοσχέδιο: Πέφτουν οι φάπες στην κυβέρνηση σαν το χαλάζι, ο Μητσοτάκης αναστενάζει και η αντιπολίτευση περί άλλων τυρβάζει.
Κατά τον πρωθυπουργό για κάθε σκάνδαλο και κάθε φιάσκο της κυβέρνησής του, ο ίδιος είναι απλώς… θύμα! Φταίνε «οι παθογένειες του παρελθόντος». Οι οποίες αρχίζουν από το 2019 και πίσω.
Όταν κυβερνούσε ο Τσίπρας δεν υπήρχαν παθογένειες από το ΠΑΣΟΚ και τη Δεξιά.
Η χώρα έχει περιέλθει σε διεθνή ανυποληψία και συλλέγει διπλωματικές ήττες στην περιοχή, τη ΙΧ εξωτερική πολιτική και τις κακές παρέες του: Νετανιάχου, Ράμα, Ζελένσκι και μεσαιωνικά Αραβικά καθεστώτα.
Μέχρι κι ο απεχθής Σίσι κατάλαβε με ποιους έχει να κάνει και έβαλε τους δικαστές του να διαλύσουν τη Μονή Σινά. Τώρα παρακαλάμε να το αναβάλει. Εκτός από τον Γεραπετρίτη που νομίζει ότι είναι φίλος μας.
Ο Τραμπ τον αγνοεί, η Μελόνι κάνει πάρτι με ελληνικά λεφτά και το «τρίγωνο της διάλυσης» – Μακρόν, φον ντερ Λάιεν, Μερτς – μας σέρνει από το καπίστρι στην ευρωπαϊκή καταστροφή.
Στο εσωτερικό διαφθορά, φαυλότητα, κομματισμός και business as usual. Η δημόσια περιουσία εκποιείται, η αγορά καρτελοποιείται, το έλλειμα στο εξωτερικό ισοζύγιο δρομολογεί νέο Μνημόνιο.
Μισθοί και συντάξεις χάνουν αγοραστική αξία, η δημόσια υγεία και εκπαίδευση σαπίζουν, κοινωνική πρόνοια και δημόσια ασφάλεια δεν υπάρχουν, οι κομπίνες κάνουν παρέλαση, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχαίνουν περισσότερο.
Αυτή την κυβέρνηση, μια στοιχειωδώς σοβαρή αντιπολίτευση θα την τέλειωνε με ένα «φου». Αλλά δεν υπάρχει καν αντιπολίτευση.
Ακόμη και η σειρά εκλογής κομμάτων το 2023 έχει αλλοιωθεί στη Βουλή, καμία 30 βουλευτές έχουν αλλάξει κόμμα και ένας Θεός ξέρει ποιος θα εκλεγεί με ποιον στις επόμενες εκλογές.
Το σύστημα Μητσοτάκη επιβιώνει, ενώ χάνει τη λαϊκή στήριξη, επειδή βασίζεται στα «ντιλς» με τους ισχυρούς του χρήματος και των ΜΜΕ.
Κυρίως όμως στην αποδιάρθρωση των αντιπολιτευόμενων κομμάτων – στην οποία έχει βάλει το χέρι του. Θέλει να ορίσει ακόμη και τον αντίπαλό του στις επόμενες εκλογές.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου χωρίς κόμμα, στελέχη και πρόγραμμα, πάει καρφωτή για αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αδίκως; Καθόλου.
Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί είναι καλύτερη από τους άλλους: σπουδές, άνετος δημόσιος λόγος χωρίς χειρόγραφο – ενώ οι άλλοι τραυλίζουν διαβάζοντας ό,τι τους γράφουν – και πρωτίστως: πραγματική αντιπολίτευση.
Όποιος βρίσκεται απέναντι στην κυβέρνηση δεν νοείται να χάνεται σε «παραγωγική αντιπολίτευση» και «συναίνεση» για οποιοδήποτε λόγο. Αυτά είναι συνθηκολόγηση.
Η αποστολή της αντιπολίτευσης είναι να πάρει τη θέση της κυβέρνησης. Και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με πολιτική αναμέτρηση, χωρίς συμβιβασμούς.
Αν πάρουμε τοις μετρητοίς την, κάποτε κραταιά, MRB η μονοπρόσωπη «Πλεύση Ελευθέριας» – που μπήκε με το ζόρι στη Βουλή το 2023 – δεν αφήνει πίσω μόνο τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και τη ΝΔ στις ηλικίες 17-24 και 25-34 ετών.
Γιατί όχι; Ο Τσίπρας που θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στον Μητσοτάκη, οργανώνει σεμινάρια και καλοπιάνει το κατεστημένο, ενώ τα τιμάρια που κληροδότησε όταν δεν τσακώνονται μεταξύ τους, πλακώνονται με τους δικούς τους εσωκομματικά. Ο Ανδρουλάκης βάζει και τον ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε κατηγορητήριο για τη ΝΔ.
Η Κωνσταντοπούλου – τους – κερδίζει, όχι γιατί αυτό βολεύει τον Μητσοτάκη. Αλλά γιατί κάνει πολιτική. Στοιχειώδες Γουότσον…
