Οι εαρινές συνάξεις αγροφυλάκων που κάποτε συναποτελούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίστηκαν στην Πάτρα. Με οιονεί εκπροσώπους από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά – συν το ΠΑΣΟΚ: Αρβανίτης, Κατσέλη, Αχτσιόγλου, Καστανίδης κ.α.
Υπήρχε και εκπρόσωπος του Κόκκαλη, ίσως και του Κοτζιά. Αν κάποιος εκπροσωπούσε τον Τσίπρα, δεν δηλώθηκε.
Δεν είπαν τίποτε καινούργιο. Απλώς η Έφη Αχτσιόγλου εστίασε στη φράση: «βρείτε τα» – με στόμφο μεγαλύτερο και από του Φάμελλου.
Η προτροπή προκύπτει από συνδυασμό εμπειρικών παρατηρήσεων και δημοσκοπικών ευρημάτων που απεικονίζουν, υποτίθεται, τη βούληση «αριστερών» ψηφοφόρων.
Το νόημα είναι: αν «τα βρουν», θα έχουν λαμπρό μέλλον. Μπορεί. Αλλά, όχι προτού δώσουν κάποιες διευκρινίσεις.
Πρώτο. Ποιοι ακριβώς «να τα βρουν;» Δεδομένου ότι με το ΠΑΣΟΚ αποκλείεται, μένουν οι πρώην Συριζαίοι. Μεταξύ τους, ή και με τον Τσίπρα; Αν ισχύει το δεύτερο πρέπει να του δώσουν και το τιμόνι – και δεν υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι.
Μάλιστα κάποιοι επιδιώκουν «να τα βρουν»… εναντίον του Τσίπρα. Ο οποίος από την πλευρά του, δεν δείχνει να θεωρεί «εναλλακτική λύση» το πρώην κόμμα του. Προφανώς όπως κατάντησε – με δική του ευθύνη πρωτίστως.
Δεύτερο. Γιατί «να τα βρουν»; Η επικρατέστερη απάντησή τους είναι: «για να κερδίσουμε τις εκλογές και να κυβερνήσουμε». Ωραία φιλοδοξία. Αλλά στην πολιτική η επιδίωξη διακυβέρνησης δεν μπορεί να είναι – ιδιοτελής – αυτοσκοπός.
Έτσι κι αλλιώς όμως είναι χλωμό. Κατά τις ίδιες δημοσκοπήσεις – που, όπως νομίζουν, τους μεταφέρουν το συγκεκριμένο λαϊκό αίτημα – αφεντικό στην πολιτική σκηνή θα παραμένει ο Μητσοτάκης.
Ακόμη και στα χειρότερά του. Κατά την τελευταία δημοσκόπηση όλοι μαζί οι καλούμενοι «να τα βρουν», δεν τον φτάνουν στα ποσοστά – ούτε καν αθροίζοντας και το ΠΑΣΟΚ.
Η βεβαιότητα ότι «όλοι μαζί» θα γίνουν εν δυνάμει κυβέρνηση, ούτε σαν νούμερο σε θερινή επιθεώρηση δεν κόβει εισιτήρια… Είναι σαν τον πρόσφατο ισχυρισμό του Ανδρουλάκη, για την «κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ», που έρχεται.
Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα δεχθεί ότι μπορεί να γίνουν πλειοψηφικό ρεύμα τα συντρίμμια του πρώην ΣΥΡΙΖΑ; Με τον Τσίπρα επικεφαλής, χωρίς αυτόν ή και εναντίον του.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός ασκεί αντιλαϊκή πολιτική και καταγράφει διαρκώς αποτυχίες, αμαρτήματα και ενοχλητικές συμπεριφορές. Αλλά όσο δεν έχει αντίπαλο, θα προηγείται. Η πολιτική είναι συγκριτική αναμέτρηση…
Η συμπαθής πάλαι ποτέ δελφίνα του Τσίπρα, έχασε την ευκαιρία της όταν νόμιζε ότι πολιτική είναι να δίνεις συνεντεύξεις σε όσους δεν σου έλεγαν καλημέρα προηγουμένως.
Μεταξύ μας: η αλήθεια είναι ότι όσοι ισχυρίζονται πως ακούνε τις φωνές «πρέπει να τα βρείτε», δεν έχουν ψευδαισθήσεις. Αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να γίνουν κυβερνώσα δύναμη. Απλώς θέλουν να επιβιώσουν ως πολιτικοί – και δεν βρίσκουν καλύτερο τρόπο.
Ωστόσο επειδή ως κυβερνώντες κρίθηκαν ήδη και ο καθένας έχει αξιολογηθεί, σήμερα έρχονται από το παρελθόν τους. Και όπως έλεγε ο Πορτογάλος λογοτέχνης Φερνάντο Πεσσόα: «Το παρελθόν μου είναι όλα όσα απέτυχα να είμαι».
Ο Μητσοτάκης υπολογίζει στην καλπονοθευτική εύνοια της νομοθεσίας υπέρ του πρώτου κόμματος και ακολούθως στα δεκανίκια, που στήνει σε άλλα κόμματα.
Έχει απωλέσει τη λαϊκή υποστήριξη. Αλλά από την αντίπαλή παράταξη θα ηττηθεί μόνο όταν βρει – ως επικεφαλής της – κάποιον που θα έρχεται από το μέλλον…
