Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες, που έγιναν Πρωθυπουργοί. Όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις μέρες μας. Η χώρα που κυβερνάει ηττάται παντού. Έρημος, βαρύς και μόνος, ανάμεσα σε αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων.
Ο Τραμπ τον αγνοεί. Ο Πούτιν τον έχει προγράψει. Ο Ερντογάν συμπεριφέρεται σαν να τον έχει στο τσεπάκι. Οι καθοδηγητές του στην Ευρώπη δεν είναι σε θέση να βοηθήσουν τον εαυτό τους.
Σαθροί ηγέτες στη Λιβύη, στην Αίγυπτο, στα Βαλκάνια, τον περιπαίζουν. Του μένουν ο Νετανιάχου, ο Ζελένσκι και οι μεσαιωνικοί δυνάστες της αραβικής Χερσονήσου.
Στο εσωτερικό, το εθνικό φρόνημα πληγώνεται, η ψιμυθιωμένη οικονομία δεν καλύπτει την κοινωνία, που απορρίπτει συλλήβδην τις πολιτικές του. Τα δημόσια συστήματα στήριξης καταρρέουν, οι ανισότητες μεγαλώνουν, η φαυλότητα και η διαφθορά ρέουν στους δρόμους…
Οι δημοσκόποι ωστόσο τον εμφανίζουν στον δρόμο για την τρίτη τετραετία – χωρίς αντίπαλο… Ποιος όμως, παίρνει τοις μετρητοίς προϊόντα απόλυτης αδιαφάνειας;
Εμφανώς η κυβέρνηση βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ακόμη και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της άρχισε να τρίζει, αν ληφθούν υπόψη οι συμπεριφορές βουλευτών της ΝΔ, στην ψηφοφορία για τον Καραμανλή.
Ορισμένοι από τους υπουργούς του, δεν τιμούν τη πολιτική με τις εμφανίσεις τους στη Βουλή, τις συμπεριφορές τους στα ΜΜΕ και τις απαράδεκτες πρακτικές τους στη διοίκηση.
Ανήκουστο: φορείς εκτελεστικής εξουσίας πανηγυρίζουν για μηχανισμό φαιάς προπαγάνδας, σαν την «Ομάδα αλήθειας»! Όσων απομυζούν δημόσιο χρήμα για να σπιλώνουν αντιπάλους. Και – όπως φάνηκε στο διαβόητο «πάρτι» τους – αναλαμβάνουν και την μακροημέρευση της κυβερνώσας δυναστείας.
Υπάρχουν χειρότερα για Πρωθυπουργό; Υπάρχουν: όσα έρχονται.
Επιβιώνει με τη χειραγώγηση των δυο κεντρικών θεσμών που ορίζουν την ποιότητα της Δημοκρατίας στον κοινοβουλευτισμό: την ενημέρωση και τη δικαστική εξουσία. Αλλά μόνο στο εσωτερικό.
Διεθνώς, η σχέση του με την ενημέρωση στιγματίζεται επανειλημμένα. Σε κάθε έκθεση φορέα που αξιολογεί τις συνθήκες άσκησης της δημοσιογραφίας, η Ελλάδα του Μητσοτάκη κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις.
Αδιαφορεί. Αλλά στον άλλο άξονα προκύπτει κάτι που δεν μπορεί να αποφύγει: αν δεν αναζητά ευθύνες υπουργών του η ελληνική Δικαιοσύνη, το κάνει η ευρωπαϊκή. Με την Αδειλίνη έβρισκε άκρη, με την Κοβέσι δεν τον παίρνει.
Ο φάκελος του σκανδάλου ΟΠΕΚΕΠΕ, σύντομα θα τον υποχρεώσει να στείλει στα αποδυτήρια, έναν υπουργό – κολώνα του οικοδομήματος με τα ετερόκλιτα υλικά που τον στηρίζει.
Ο κόμπος της έρευνας που διενήργησε η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για τον Μάκη Βορίδη – ο Αυγενάκης είναι μόνο βουλευτής – φτάνει στο χτένι του.
Ο «σολίστας» του Γ. Καρατζαφέρη – όπως τον έλεγε στον ΛΑΟΣ – συμβολίζει την ενσωμάτωση των ακροδεξιών ταμιευτήρων της χώρας στο σύστημα επικυριαρχίας του Νεομητσοτακισμού.
Η αναγκαστική αποπομπή από την κυβέρνηση θα είναι προσωπική ήττα του Πρωθυπουργού, εκτός από τη διαχείριση και στα πεδία της πολιτικής και της ιδεολογίας.
Ακριβώς 40 χρόνια από τότε που ο επικεφαλής της ΔΑΠ πρωτοστάτησε στη διαγραφή του από τον φοιτητικό Σύλλογο της Νομικής – με το στίγμα του «φασίστα» – θα του ανοίξει, για δεύτερη φορά, την πόρτα – ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Ο Μάκης Βορίδης θα οδηγηθεί στην έξοδο γιατί εκπροσωπεί ό,τι το σύστημα Μητσοτάκη ήθελε να αποφύγει: να απολογηθεί για σκάνδαλο, σε Δικαιοσύνη που δεν ελέγχει…
