Στη συλλογική συνείδηση, η φιγούρα του Κ. Φρουζή τοποθετείται δίπλα στον Μιχ. Χριστοφοράκο. Ωστόσο, αντίθετα με τον άλλοτε ισχυρό άνδρα της Siemens που απλώς δραπέτευσε, ο μίστερ Novartis είναι εδώ και αποδίδει… Δικαιοσύνη.
Ως μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη που προκάλεσαν οι μηνύσεις πολιτικών προσώπων εναντίον των «μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος», τους οποίους η κυβέρνηση αποκάλυψε, πλήττοντας τον θεσμό. Όχι τυχαία. Αυτό μας έλειπε τώρα: Να μένουν ατιμώρητοι όσοι προσφεύγουν σε εισαγγελείς.
Με την κατάθεσή του, ο Φρουζής επιχειρεί να μπει στην πινακοθήκη των «θυμάτων της σκευωρίας». Δίπλα στα πολιτικά πρόσωπα που βρέθηκαν στη δίνη του σκανδάλου Novartis, που όλοι αναγνώρισαν έστω ως «σκάνδαλο γιατρών».
Οι πολιτικοί, καβάλα στα αλόγά τους πλέον, μαστιγώνουν τους Συριζαίους και τον Τσίπρα, που θεωρούν προσωπικά υπεύθυνο και το κατέθεσαν στο δικαστήριο.
Έχουν με το μέρος τους τον ίδιο τον… Τσίπρα, που εμφανίστηκε μετανιωμένος για τους «ατυχείς» χειρισμούς του, αυτοτοποθετούμενος σε ρόλο μαριονετίστα. Έβαλε τα χέρια του και έβγαλε τα μάτια του. Και δεν έγινε συμπαθέστερος σε ένα συγκεκριμένο σύστημα και εκτέθηκε σε όσους είχαν προσπαθήσει να φωτίσουν την υπόθεση.
Τι θα πει άραγε σε δημοσιογράφους, όπως οι Κ. Βαξεβάνης, Γιάννα Παπαδάκου, Αλ. Τάρκας και άλλους, που κοντέψαν να βρεθούν στη φυλακή για το ρεπορτάζ τους; Κυρίως, όμως, τι μπορεί να πει στους δικαστικούς λειτουργούς της – τότε – Εισαγγελίας Διαφθοράς; Ότι δεν έπρεπε να κάνουν το καθήκον τους; Ή ότι τους… καθοδηγούσε λάθος;
Όσοι γνωρίζουν την εισαγγελέα Ελένη Τουλουπάκη μειδίασαν, ακούγοντας τον Φρουζή να της καταλογίζει ότι τον πίεσε να καταθέσει σε βάρος πολιτικών προσώπων, που του… υπέδειξε!
Απλώς εκτέθηκε ο ίδιος στους πολιτικούς της υπόθεσης: Στο διάστημα που οι άνθρωποι ήταν υπό έρευνα, γιατί δεν αποκάλυπτε τις «πιέσεις» από την Τουλουπάκη να τους ενοχοποιήσει; Θα είχε καταρρεύσει αμέσως η έρευνά της.
Δεν θα την αθώωνε ομόφωνα το Ειδικό Δικαστήριο, στο οποίο την έστειλε, με σκοπιμότητα, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ούτε θα της αναγνώριζαν τα αρμόδια διοικητικά όργανα της Δικαιοσύνης ότι έκανε, νομίμως, τη δουλειά της.
Εμφανιζόμενος στο δικαστήριο ο Φρουζής, απευθύνθηκε σε κύκλους που δεν αρκούνται στην «εξημέρωση του Τσίπρα», αλλά θέλουν την οριστική εξόντωση της Τουλουπάκη. Όχι γιατί είχε προσάψει κάτι επιλήψιμο στα πολιτικά πρόσωπα που ερεύνησε. Ουδέποτε διατύπωσε κατηγορία για κανέναν – πλην μιας ποινικής δίωξης που άσκησε.
Αντίθετα, οι 7 από τις 10 περιπτώσεις πολιτικών αρχειοθετήθηκαν από την ίδια. Ουδείς αθωώθηκε, γιατί ουδείς κατηγορήθηκε.
Τυπική εισαγγελική έρευνα έγινε για την οποία ίσως δεν θα μαθαίναμε τίποτε, αν δεν είχαν φροντίσει οι πολιτικοί από χρόνια: Κάνουν βούκινο το όνομά τους, με τη διαβόητη ρύθμιση που βρίσκεται πάλι στο προσκήνιο αυτές τις μέρες, για ανάμειξη της Βουλής «αμελλητί».
Εκ καθήκοντος, η Τουλουπάκη δεν θα μπορούσε να μην ερευνήσει, από τη στιγμή που υπήρξαν επώνυμες μαρτυρίες. Αν τις υποκίνησε ο …Τσίπρας, όπως είπαν στη δίκη ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς και άλλοι, είναι διαφορετικό θέμα.
Από χαρακτήρα δεν θα έστελνε στο δικαστήριο κάποιον χωρίς ισχυρές αποδείξεις. Και δεν έστειλε – πλην ενός – γιατί αυτές οι αποδείξεις δεν βρέθηκαν. Τόσο απλό.
Παραμένει στόχος, γιατί δεν δέχθηκε το «ακαταδίωκτο» και το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» της πολιτικής τάξης. Αλλά αυτό αποτελεί τίτλο τιμής για δικαστικό λειτουργό.
