Τα είχαμε χύμα, μας έρχονται και τσουβαλάτα: «Ο Τσίπρας είναι ο Καραμανλής της Αριστεράς, θα του ζητήσουν να γυρίσει ως παράκλητος, αλλά θα είναι αργά».
Υπογραφή: Πάνος Καμμένος.
Προφανώς στην πραγματικότητα εννοεί: ποτέ δεν είναι αργά…
Έχουν γραφεί τόμοι για το σκανδαλώδη δημόσιο βίο και την ανατριχιαστική δραστηριότητα του… προφήτη: από πολιτικό τέκνο του Κώστα Μητσοτάκη, βρέθηκε υφυπουργός του Καραμανλή, αρχηγός δικού του κόμματος και δοξάστηκε ως κυβερνητικός εταίρος και υπουργός της Αριστεράς.
Δεν έχει αποσαφηνιστεί πώς ακριβώς ο Αλέξης Τσίπρας ήλθε τόσο κοντά με κάποιον στον οποίο κανονικά δεν θα έπρεπε να δίνει ούτε το χέρι του.
Εν γνώσει του ότι έτσι επιβαρύνει το βιογραφικό του, με το δεύτερο ανοσιούργημα της μεταπολιτευτικής Αριστεράς, μετά το «βρώμικο ‘89».
Η «καλή» εκδοχή είναι ότι αυτή την ανάρμοστη σχέση επέβαλε το εκλογικό αποτέλεσμα τον Ιανουάριο του 2015. Νικηφόρο μεν, αλλά στερούσε από τον Τσίπρα έξι έδρες για την αυτοδυναμία και δεν μπορούσε να τις βρει από το ΠΑΣΟΚ ή το Ποτάμι που είχαν μνημονιακή ταυτότητα.
Η «κακή» λέει ότι μάλλον προϋπήρχε και όλα ήταν «μιλημένα, ξηγημένα». Αν κριθεί από την άμεση ανακοίνωση της συγκυβέρνησης και όσα ακολούθησαν, όπως οι δημόσιοι εναγκαλισμοί και οι οικειότητες.
Για τη νέα εμφάνιση του «Μπούλη», πολλοί παρατήρησαν ότι συνεχίζει να εκθέτει τον πρώην Πρωθυπουργό, προβάλλοντας ότι παραμένουν αμοιβαία αποδεκτοί.
Η αλήθεια είναι ότι παρ’ ότι το κόμμα του Καμμένου συρρικνώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2015 – και οι βουλευτές του φλέρταραν με τον ΣΥΡΙΖΑ – ο Τσίπρας συνέχισε να ανέχεται τις ακρότητες του – και ας μην κρατούσε ούτε τα προσχήματα.
Παραμένει μυστήριο γιατί μετά τον Αύγουστο το 2018 έχασε την ευκαιρία να αποκατασταθεί στη συνείδηση όσων δεν κατάπιαν ποτέ την ετερόκλητη συμμαχία του, με κάποιον που όταν δεν ασχημονούσε, ραδιουργούσε.
Ο πολιτικός στόχος της – «αναγκαστικής» – σύμπραξης είχε εκπληρωθεί με την έξοδο της χώρας από το Μνημόνιο. Γιατί τον κρατούσε στο υπουργικό Συμβούλιο, παρ’ ότι κατήγγειλε την… κυβέρνηση στο Μακεδονικό και αντί για τον Καμμένο, έδιωξε τον… Κοτζιά;
Η λύτρωση ήλθε τελικά από το εκλογικό σώμα, που έκλεισε την παρένθεση των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», οι μισοί από τους οποίους πέρασαν στον… ΣΥΡΙΖΑ.
Την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος, ο Καμμένος περιορίσθηκε σε σποραδικές εμφανίσεις για να επιτρέψει εσχάτως ως αυτοχρισθείς… εκπρόσωπος του Τραμπ στην Ελλάδα. Με την απειλή να πολιτευτεί εκ νέου, αν «κινδυνεύσει η πατρίδα και η Δημοκρατία» -, ή αν κάνει κόμμα ο… Σαμαράς.
Η εμφάνιση του – στο iefimerida.gr – για να ερμηνεύσει το γράμμα και το πνεύμα της σύσκεψης του 2015, θα μπορούσε να είναι απλώς η ευκαιρία του για λίγο χρόνο δημοσιότητας. Με ιστορικές ανακρίβειες – ακόμη και τον χρόνο των εκλογών μετέθεσε -, προσωπικές ασυναρτησίες και μυθοπλαστικές αναβιώσεις.
Αλλά εκτός της αυθεντίας, δια της οποίας κατέθεσε πιστοποιητικά πολιτικής ορθότητας για τον Καραμανλή, τον Τσίπρα, την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ – της οποίας εμφανίζεται ως διαφημιστής και οικείος – αλλά και τον… Κυριάκο, κομίζει και περίεργες ιδέες:
-«Σύμπραξη βουλευτών από όλα τα κόμματα, χωρίς εκλογές και τη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας με στόχο την προώθηση της ατζέντας Τραμπ, ώστε να μετατραπεί η Ελλάδα σε ενεργειακό κέντρο»!!!.
Καθώς διακινούνται θεωρίες που εμπνέονται από την αριστερά της… Αμερικής και προωθούν τον «δημοκρατικό καπιταλισμό», παίζει κάτι που δεν γνωρίζουμε;
Με άλλα λόγια: υπάρχει περίπτωση να ξανασμίξουν τ’ αηδόνια;
