Πριν η κυβέρνηση πάρει τις αποφάσεις της για τη νέα ηγεσία της Δικαιοσύνης, κυκλοφόρησε το εξής απίστευτο: νέος εισαγγελέας του Αρείου Πάγου θα είναι ο… αδελφός του υπουργού Δικαιοσύνης!
Θα ήταν ανέκδοτο, αλλά για να ενισχυθεί αυτό το ενδεχόμενο η ΝΔ τον πριμοδότησε με την πρώτη θέση, στην αντίστοιχη αξιολόγηση της Βουλής.
Ελλάδα 2025: η κυβερνητική πλειοψηφία ζητάει να προέρχονται από την ίδια οικογένεια επόπτης και υποπτευμένος στην Τρίτη εξουσία – που θα έχει δεσμούς αίματος με τη δεύτερη. Ωραίο κράτος Δικαίου.
Από όσους δεν παραλείπουν στις αναλύσεις τους για το σύστημα Μητσοτάκη, τη διαστροφική πλευρά του προβάλλεται μια παραπλήσια εκτίμηση: όλο αυτό ήταν κόλπο!
Ο Πρωθυπουργός το αντίθετο επιδίωκε. Δεν άλλαξε την ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης, ως λόγο αποκλεισμού ενός εισαγγελέα που θα μπορούσε να είναι απρόβλεπτος.
Ωστόσο και μόνο ότι συζητήθηκε αυτό το ενδεχόμενο, υποδηλώνει την αντιμετώπιση της Δικαιοσύνης από τους ενοίκους του μεγάρου Μαξίμου. Θεωρούν το κτήριο της λεωφόρου Αλεξάνδρας με τη μαρμάρινη επένδυση, ως παραμάγαζο της προσωποκεντρικής πρωθυπουργικής εξουσίας.
Η νέα ηγεσία προέκυψε με αλχημείες και προκλητικές αποκλίσεις από τις εισηγητικές ψηφοφορίες, στο Κοινοβούλιο και μεταξύ των δικαστικών.
Επί της ουσίας αναδείχθηκε με παραβίαση του περσινού νόμου – που θα διασφάλιζε στοιχειώδεις αποστάσεις της δικαστικής ηγεσίας από την κυβερνητική.
Πχ οι πέντε πρώτοι προτεινόμενοι από τους δικαστές για τη θέση του προέδρου, αποκλείστηκαν. Δικαστικός με λαμπρή σταδιοδρομία δεν έγινε ούτε αντιπρόεδρος. Ήταν μειονέκτημα ότι στο παρελθόν και σε συγκεκριμένες υποθέσεις δεν συντονιζόταν με την κυβέρνηση.
Επιβεβαιώθηκαν έτσι όσοι δείχνουν με το δάκτυλο την κατάλυση της δικαστικής ανεξαρτησίας – άρα και της αμεροληψίας στην απόδοση Δικαιοσύνης – που επισημαίνουν οι πάντες:
-Η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο της Ευρώπης, οι Έλληνες συνταγματολόγοι – πλην Λακεδαιμονίων – διεθνείς οργανισμοί και άλλοι θεσμοί.
Η κυβέρνηση ψήφισε για τα μάτια τον νόμο για την αντικειμενική ανάδειξη των επικεφαλής της Δικαιοσύνης. Στην πράξη αγνόησε τις προκαταρτικές ψηφοφορίες, την αρχαιότητα, τα βιογραφικά και επέβαλε τις επιλογές της.
Πρακτικά επικύρωσε το – πλην των άλλων και αντιευρωπαϊκό – δόγμα Γεωργιάδη: έχουμε την πλειοψηφία και αποφασίζουμε ό,τι θέλουμε.
Μόνο που την πλειοψηφία την έχουν για την Εκτελεστική Εξουσία, όχι και για τη Δικαστική.
Η κυβέρνηση «δεν επιθυμεί να έχει απέναντί της δικαστές που ενδέχεται να αντιταχθούν στις επιλογές της» σημείωσε ο καθηγητής Ξεν. Κοντιάδης.
Ασφαλώς θα ήταν άδικη η σπουδή για προγραφή της νέας ηγεσίας, ως «ελεγχόμενης» και πρόθυμης για προσφορά διατεταγμένων υπηρεσιών στην κυβέρνηση.
Αλλά με την αρνητική κληρονομιά του απελθόντος ντουέτου Κλάπα, Αδειλινη – και την ανάμνηση του Ντογιάκου στον οποίο ο Μητσοτάκης έστειλε εγγράφως εντολές διαχείρισής της έρευνας για τα Τέμπη – οι νέοι επιτελείς πρέπει να αποδείξουν το αντίθετο.
Στο επίκεντρο βρίσκεται ο νέος εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνος Τζαβέλας.
Πρόσωπο προβεβλημένο, λόγω των θέσεων που κατείχε ως τώρα, δικαστικός με επάρκειες και γνώση του παιχνιδιού με Εκτελεστική εξουσία, μπορεί να διασώσει στο κύρος του αξιώματος του .
Στους δώδεκα τελευταίους μήνες της σταδιοδρομίας του, να αποκαταστήσει την τρωθείσα αξιοπιστία της Δικαιοσύνης στη συλλογική συνείδηση.
Πρακτικά, καλείται να αποδείξει αυτό που είπε πρόσφατα σε μια συνέντευξή του, ο συνάδελφός του που δεν πήρε τη θέση: «Αν θέλεις μπορείς να είσαι ανεξάρτητος».
