Καμία αντίρρηση: να γίνουν πιο αυστηροί οι κανόνες για τους μετανάστες όπου χρειάζεται. Άλλο αυτό κι άλλο το ιδεολόγημα των ακραίων της ΝΔ που έγινε νόμος – με αποκρουστικά συμφραζόμενα για την υποστήριξή του…
Από το «δεν θα κάνουμε φρούριο την Ευρώπη» του Γιούνκερ – με επίτροπο Μετανάστευσης τον Αβραμόπουλο – στο «θα κάνουμε φυλακή την Ελλάδα», με τον Πλεύρη υπουργό Μετανάστευσης.
Εισπράττοντας δόξα για ιδέα του προκατόχου του, αποβάλει ίσως το σύμπλεγμα πολιτικής κατωτερότητας από την ιεραρχία του κόμματος Καρατζαφέρη: τρίτος, μετά τον Βορίδη και τον Άδωνη.
Τώρα τους ξεπερνάει, με μιντιακή στήριξη. Προβεβλημένοι αρθρογράφοι της νεομητσοτακικής κομπανίας, τον αβαντάρουν. Όταν δεν παροτρύνουν τον εγκληματία Νετανιάχου, να βάλει τάξη στη Γάζα.
Ακραίοι, ανιστόρητοι, και μισαλλόδοξοι. Το είδος του «πατριωτισμού» που θέλουμε να ξεχάσουμε…
Άβυσσος η ψυχή του πολιτικού, ή του αρθρογράφου, που αντιμετωπίζουν με ρατσισμό και απαξίωση, ανθρώπους από περιοχές κολαστήρια. Εισέρχονται χωρίς άδεια, αλλά η χώρα ως τώρα δεν ζημιώθηκε από την παρουσία τους.
Πρόκειται για αταβιστική αντίδραση. Υπόκλιση στον παλαιό αιμοσταγή αποικιοκράτη, που εισέβαλε στη χώρα του σημερινού «εισβολέα» με την ψαρόβαρκα, τη λεηλάτησε και τον καταδίκασε σε εξαθλίωση – με μόνη διέξοδο πλέον, να μετακινηθεί στα τυφλά.
Αποτελεί κατάκτηση του ουμανισμού και ιδρυτική κορωνίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η διακήρυξη ότι οι εισελθόντες παράνομα στο έδαφός της, αξίζουν ανθρώπινης μεταχείρισης. Η αίτηση ασύλου αναγνωρίζεται ως δικαίωμά τους.
Ο Πλεύρης απευθύνεται σε κατώτερα συλλογικά αισθήματα για να συσπειρώσει ελεεινούς χειροκροτητές και καθάρματα, κομματικούς εγκάθετους και καλόπιστους, παραπληροφορημένους.
Με φρασεολογία που καταδικάζει ο ‘Αρειος Πάγος: «Ο όρος «λαθρομετανάστης» δεν είναι δόκιμος και μπορεί να καταστεί μειωτικός και ρατσιστικός για την προσωπικότητα ενός ατόμου». Οι δόκιμες διατυπώσεις είναι: «άτομα παράτυπα εισερχόμενα», «πρόσφυγες», «μετανάστες», «οικονομικοί μετανάστες», «αιτούντες άσυλο».
Ποιο άσυλο; Η νομοθεσία Μητσοτάκη – Πλεύρη το αναστέλλει υπέρ του δόγματος: «όποιος μπαίνει έχει να επιλέξει φυλακή, ή επιστροφή». Με τον ισχυρισμό: αν το μάθουν, δεν θα έρχονται. Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει…
Πόσο ανίδεος – ή απάνθρωπος – είναι όποιος παραβλέπει ότι οι μετανάστες ούτε θα σταματήσουν να «έρχονται», ούτε που να επιστρέψουν έχουν – και συνεπώς μένει ως μόνη κατάληξη η φυλακή.
Μέχρι πότε και για πόσους;
Δια της ακροδεξιάς διολίσθησης – για αντιπερισπασμό και ψηφοθηρία – η κυβέρνηση μετατρέπει την Ελλάδα σε χώρα – στρατόπεδο. Με αντιμετώπιση «κρατουμένων» που δεν απέχει από βασανιστήρια και τελικά μετατροπή της απελπισίας τους σε παραφροσύνη.
Ο υπουργός και οι φίλοι του στα ΜΜΕ αντιμετωπίζουν ως κατώτερο είδος τους «τριτοκοσμικούς», που ζητούν να εξεταστεί η αίτηση ασύλου τους με ανθρώπινα κριτήρια. Ήτοι, όπως τα εννοούν ο ΟΗΕ και οι διεθνείς οργανισμοί.
Δεν νοείται στέρηση δικαιωμάτων, στο όνομα της «πατρίδας» – που δεν κινδυνεύει από τους πεινασμένους…
Δεν αντέχεται ο κυνισμός του Πλεύρη όταν επικαλείται τη μαρτυρική Μυρτώ της Πάρου και τον εγκληματία δράστη από το Πακιστάν – για να εξαγνίσει τα κίνητρά του, εναντίον όλων των μεταναστών.
Στιγματίζουν τη χώρα, όσο η Πύλος, η παραβίαση των διεθνών κανόνων και η αντιμετανστευτική υστερία. Προστατεύονται τα σύνορα της «χώρας μου», λέει ο Πλεύρης, με σπουδαιοφάνεια.
Δεν είναι χώρα «του». Είναι η Ελληνική Δημοκρατία, με τις ευρωπαϊκές αρχές. Χώρα απογόνων των «τουρκόσπορων», που εισήλθαν παράνομα, πριν από 103 χρόνια.
Κάποιος να σταματήσει αυτό το ανατριχιαστικό πολιτικό παιχνίδι…
