Όποια πέτρα και αν σηκώσεις σκάνδαλο της ΝΔ θα βρεις από κάτω. Οι εθνικοί και κοινοτικοί πόροι λεηλατούνται από τους ημέτερους.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι εκτεθειμένη σε ό,τι έχει σχέση με το χρήμα. Και ταυτόχρονα με την πρακτική της βάζει σε κίνδυνο τη ροή του χρήματος από τα κοινοτικά Ταμεία, προς τους νόμιμους αποδέκτες του.
Από την – ευρωπαϊκή – έρευνα για τον ΟΠΕΚΕΠΕ προκύπτει ότι εξαγόραζε ψήφους και οσονούπω ανακοινώνεται νέα έρευνα της ευρωπαϊκής Εισαγγελίας για διασπάθιση κοινοτικών πόρων στις βιολογικές πιστοποιήσεις.
Θα ακολουθήσουν τουλάχιστον άλλες δύο, για τη διαχείριση των πόρων του Ταμείου Ανάπτυξης και των κονδυλίων για τους μετανάστες.
Ανεξάρτητά από τις καταδίκες προσώπων, θα συνοδεύονται με διοικητικά πρόστιμα. Σαν τα πρώτα 415 εκατ. ευρώ για τα αγροτικά. Η χώρα κινδυνεύει ό,τι παίρνει από τα κοινοτικά προγράμματα, να το επιστρέφει για τις παραβάσεις της.
Με τις διόλου θεάρεστες κυβερνητικές πατέντες επί Μητσοτάκη – όχι πως ήταν αθώες περιστερές οι προηγούμενοι – η Ελλάδα δείχνει χώρα κομπιναδόρων και τα κοινοτικά όργανα την τρέχουν στα δικαστήρια.
Μαζί με τις επιβαρύνσεις για τις παραβιάσει τους κράτους δίκαιου, τον έλεγχο της ενημέρωσης και την καταπάτηση διεθνών κανόνων, έχει καταστεί δακτυλοδεικτούμενη.
Η γραμμή του κυβερνητικού εκπροσώπου «και άλλοι τα ίδια κάνουν» δεν τη διασώζει. Ό,τι και αν κάνουν δεν βγάζουν λάδι τους υπουργούς τους, όταν τους πιάνουν.
Η Ελλάδα γίνεται πλέον περισσότερο «Βαλκάνια» και λιγότερο «ευρωπαϊκή», λόγω της ποινικής συμπεριφοράς όσων παριστάνουν του πούρους φιλοευρωπαίους.
Το ίδιο άλλωστε συνέβη με τη χρεωκοπία που την οδήγησε σε διεθνή οικονομικό έλεγχο: την προκάλεσαν οι υποτιθέμενες ευρωπαϊκές κυβέρνησης – του ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.
Το σπιράλ που συνδέει τη διοίκηση του κράτους, τη διαχείριση του προϋπολογισμού και την κομματοκρατία, είναι η φαυλότητα.
Η ανακύκλωση των χειροτέρων παραδόσεων του εγχώριου πολιτικού συστήματος, υπονομεύει και τις πλέον ευαίσθητες πλευρές της διοίκησης, όπως είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις.
Εκτός από τα οικονομικά σκάνδαλα, παλαιόθεν ήταν προνομιακό πεδίο ρουσφετολογίας. Αλλά πλέον η ευνοιοκρατία υποσκάπτει το αξιόμαχο και τη σωστή οργάνωσή τους.
Το παραδέχεται προβεβλημένος κυβερνητικός παράγων, με ενδεχόμενη πρόθεση να διαχωρίσει τη θέση από τη νεομητσοτακική κομματοκρατία…
Χωρίς περιστροφές ο Νίκος Δένδιας είπε στη Βουλή ότι «στο Πολεμικό Ναυτικό δεν υπηρετεί παρά το 5% των κληρωτών, ενώ στα Μουσεία υπάρχει πληρότητα 400%».
Με απλά λόγια, η διαχείριση του προσωπικού γίνεται με ρουσφέτια: «Ξέρουμε τι τραβάει οποιοσδήποτε υπουργός, ανεξαρτήτως κόμματος, αν διανοηθεί να πάει κληρωτός σε πλοίο – μόνο ο Αρχιεπίσκοπος δεν τον παίρνει τηλέφωνο».
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Το πρόβλημα δεν είναι ότι υπάρχουν παρεμβάσεις ευνοϊκής μεταχείρισης, αλλά ότι γίνονται αποδεκτές.
Προς τι η εξομολόγηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας; Εξορκισμός για να διαχωρίσει τον εαυτό του – παρ’ ότι έχει ήδη θητεία πέραν των δυο ετών στη λεωφόρο Μεσογείων;
Η έμμεση καταγγελία του πραγματικού χαρακτήρα του επιτελικού κράτους – που αρχίζει και τελειώνει στον ασφυκτικό υδροκεφαλισμό του μεγάρου Μαξίμου και στις παλαιοκομματικές πρακτικές του;
Διαλέγετε και παίρνετε. Η ουσία είναι ότι ο Δένδιας, ρισκάροντας να του καταλογιστεί μέρος της ευθύνης, αναδεικνύει ότι αυτό που διαπερνά τη συνολική διαχείριση από το «σύστημα Μητσοτάκη» είναι η ανομία…
Από τους «Φραπέδες» στα κοινοτικά κονδύλια, μέχρι τα «βύσματα» στις μεταθέσεις των φαντάρων…
