Τον περασμένο Μάιο η κυβέρνηση διαβεβαίωνε «μπαίνουμε θωρακισμένοι στην αντιπυρική περίοδο». Ωστόσο, από τον Μάρτιο υπήρχαν επιφυλάξεις για το πρόσωπο που τοποθέτησε ο πρωθυπουργός στο Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας στον «ανασχηματισμό των 40άρηδων».
Πριν βγει το καλοκαίρι επιβεβαιώθηκαν. Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης – πολιτικός από τζάκι της Κρήτης με Κολούμπια και Χάρβαρντ στο βιογραφικό του – δυσκολευόταν εμφανώς να σηκώσει το βάρος της προστασίας της χώρας και του πληθυσμού.
Τα πρώτα δείγματα στην οργάνωση της προστασίας από τα φυσικά φαινόμενα τον τοποθετούσαν στην κατηγορία του υδρογόνου: Άχρωμο, άοσμο και άγευστο. Ούτε καν εθελοντικές ομάδες δεν οργάνωσε που λέει – άκαιρα – η Βούλτεψη. Σχεδόν δεν θα παρατηρούσε κανείς ότι είναι ο κεντρικός υπεύθυνος για την πυρόσβεση, που δεν πάει καθόλου καλά ούτε φέτος, αν επιπόλαιοι συνεργάτες του δεν τον εφοδίαζαν με ένα κείμενο 1.215 λέξεων, με έμφαση σε δύο σημεία.
Πρώτα επαινεί τον εαυτό του για την καλή προετοιμασία και τα εξαιρετικά αποτελέσματα – και πρέπει να είναι ο μόνος Έλληνας που τα είδε. Οι αριθμοί του ευημερούν, αλλά η χώρα καίγεται.
Στη συνέχεια, την έπεσε στον δήμαρχο Πατρέων, Κώστα Πελετίδη, με το ανακριβές ότι ο δήμος απουσίαζε και τη μομφή ότι «τον άκουσε» να «ενθαρρύνει τους πολίτες να μην εφαρμόσουν τις οδηγίες του 112». Μόνο που ο δήμαρχος άλλο είπε: «Εκφύλισαν το 112, καλούν τον κόσμο να φύγει, χωρίς σχέδιο προστασίας περιουσιών».
Το είχε ήδη παρατηρήσει ο παλαίμαχος δημοσιογράφος, Παύλος Αλέπης: Για την κυβέρνηση «το 112 είναι η καλύτερη κρυψώνα». Στην επικοινωνιακή φούρια του, ο υπουργός άνοιξε μια συζήτηση που αποδυναμώνει τον μόνιμο κυβερνητικό ισχυρισμό: «Εμείς έχουμε το 112, ενώ οι άλλοι είχαν το Μάτι».
Προφανώς αγνοεί τους πραγματικούς λόγους της εκατόμβης του 2018, αντισταθμίζοντας και τη δική του αποτυχία, με τη νοοτροπία «και εσείς βασανίζετε τους μαύρους». Η χρήση του συναγερμού για την εκκένωση περιοχών, προφανώς είναι αναγκαία, στον βαθμό που μηδενίζει τον κίνδυνο να χαθούν ανθρώπινες ζωές. Αλλά η πλήρης έννοια της εκκένωσης – άρα και της πραγματικής αξίας του 112 – είναι: «Φύγετε και αφήστε στο κράτος την προστασία της περιουσίας σας».
Όταν το κράτος δεν εμφανίζεται, η φωτιά βρίσκει απροστάτευτη την περιοχή και την κατακαίει. Φως φανάρι! Άλλο να απομακρύνονται οι ευπαθείς κάτοικοι και άλλο να εκδιώκονται και όσοι «ντόπιοι» μπορούν να συμβάλουν στην ανάσχεση του κίνδυνου – για ευνόητους λόγους. Τους έχουν εξηγήσει ήδη οι δασολόγοι: Οι κάτοικοι γνωρίζουν τις περιοχές τους και η συνδρομή τους είναι αποτελεσματική. Το επιβεβαιώνουν στην πράξη όσοι αγνόησαν την προειδοποίηση του 112 και μένοντας, έσωσαν το σπίτι τους. Ή καθοδήγησαν τους πυροσβέστες που δεν γνωρίζουν τις προσβάσεις.
Άρα ο δήμαρχος Πελετίδης είχε δίκιο: Το 112 δεν σβήνει φωτιές και προβάλλεται ως άλλοθι. Η κυβερνητική θεωρία «τα σπίτια ξαναφτιάχνονται», ισχύει για όσους έχουν λεφτά, καθώς η συμβολή της Πολιτείας είναι ασήμαντη.
Το 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε δεχθεί ως «προσχέδιο για τα βήματα που θα ακολουθήσουμε» το πόρισμα της Επιτροπης Γκολντάμερ – του ΣΥΡΙΖΑ – που έδινε ρόλο στις τοπικές κοινωνίες. Στην πράξη το αντικατέστησε με αδιαφανείς αγορές μέσων και ρουσφετολογικές προσλήψεις ανεκπαίδευτων εποχικών. Ο Κεφαλογιάννης πρόσθεσε και τον επικοινωνιακό αντιπερισπασμό.
