Η Γάζα είναι το σύγχρονο κολαστήριο του πλανήτη. Το δημιούργησε και το συντηρεί ένας διεφθαρμένος πολιτικός του Ισραήλ, καταζητούμενος από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, για εγκλήματα πολέμου.
Μεγάλο μέρος του Ισραηλινού λαού είναι εναντίον του, αλλά με τη στήριξη της Ακροδεξιάς και της Αμερικής, οργανώνει τη γενοκτονία ενός άλλου λαού για να παραμείνει στην εξουσία.
Δεν στέλνει τον ισραηλινό στρατό να πολεμήσει έναν άλλο στρατό που έβλαψε τη χώρα του με την εισβολή 7 Οκτωβρίου 2023, αλλά εξοντώνει, με πολλούς τρόπους αμάχους, για να εξαφανίσει από προσώπου της γης τους Παλαιστίνιους.
Παρά την υποκρισία των κυβερνήσεων, η διεθνής κοινή γνώμη αντιδρά και αξιώνει αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους – υποχρεώνοντας αρκετές χώρες να το υποσχεθούν.
Μαζί τους και διακεκριμένοι Ισραηλινοί, που αντιλαμβάνονται ότι ο Νετανιάχου καθιστά μισητή τη χώρα τους – και καταγγέλλουν ως γελοιότητα ότι η αναγνώριση μιας υπαρκτής κρατικής οντότητας, συνιστά… «υποστήριξη στους τρομοκράτες».
Εναντίον τους ο Τραμπ, που εμποδίζει – παρανόμως – τον εκπρόσωπο της Παλαιστινιακής Αρχής να παραστεί στην προσεχή Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για να υποστηρίξει το αίτημα της πατρίδας του.
Επίσης και ο αποτυχημένος Μερτς, που διαβεβαιώνει ότι δεν θα προχωρήσει στην αναγνώριση.
Σ’ αυτό το σκηνικό, η ελληνική κυβέρνηση – επικαλούμενη τη «στρατηγική σχέση με το Ισραήλ», για να κρύψει τη σχέση των οικογενειών Μητσοτάκη και Νετανιάχου – υποβαθμίζει τη γενοκτονία και τη δολοφονία αμάχων και παιδιών. Αλλά όχι και οι Έλληνες πολίτες.
Αρκετοί μάλιστα ασκούν δημοκρατικό δικαίωμα και ουμανιστικό καθηκόντων όταν αποδοκιμάζουν, ειρηνικά, τις προσεγγίσεις κρουαζιερόπλοιων σε ελληνικά λιμάνια, ως τρόπο να ζητήσουν από ισραηλινούς τουρίστες να πιέσουν την κυβέρνηση της χώρας τους.
Για να σταματήσει την εγκληματική δράση της, όπως ζητούν και διαδηλωτές στο Τελ Αβίβ.
Η κυβέρνηση τους απειλεί και ένας υπουργός της που δηλώνει συχνά τον θαυμασμό του στο Ισραήλ με το πάθος μεταμελημένου αντισημίτη, προκάλεσε αισθήματά ντροπής στον ελληνικό λαό, με αφορμή το γνωστό περιστατικό στη Νάξο.
Μια παρέα Εβραίων δειπνούσε σε ταβέρνα – χωρίς κανείς να τους ενοχλήσει και πάντως όχι το προσωπικό και ο ιδιοκτήτης, που τους εξυπηρετούσαν κανονικά, ως πελάτες.
Όταν ένα μέλος της παρέας, σαν να βρίσκεται σε αποικία της χώρας του, έσκισε μια αφίσα που είχε αναρτηθεί, μάλλον διακριτικά, υπέρ της Παλαιστίνης.
Ευλόγως του ζητήθηκαν εξηγήσεις που κατέληξαν σε διαπληκτισμούς.
Η αναφορά του περιστατικού στα μίντια έδειξε ότι η κοινή γνώμη τάσσεται με τον καταστηματάρχη. Όχι όμως και ο Άδωνις που έκανε, αυτόκλητος, μια ανάρτηση όνειδος για Έλληνα πολιτικό.
Με παράλογο και μάλλον ύποπτο σκεπτικό – που εμπλέκει τους… Τούρκους τουρίστες στους οποίους… δεν επιτίθονται οι Έλληνες, παρ’ ότι είναι εχθροί μας – ανέπτυξε εξωφρενικές θεωρίες, που θα προκαλούσαν απλώς μειδιάματα, αν δεν κατέλυσε ως εξής:
-«Αισθάνομαι ντροπή για το επεισόδιο στη Νάξο από τους ανόητους αυτού του εστιατορίου και γενικά από όλα τα επεισόδια αντισημιτισμού αυτού του θέρους και λέω στους φίλους μας από το Ισραήλ, ότι δεν είναι αυτή η Ελλάδα, ούτε έτσι ο Ελληνικός Λαός. Είστε ευπρόσδεκτοι εδώ και να έρχεστε, είστε φίλοι μας και ασφαλείς».
Ωραίος υπουργός: Εγγυάται σε επισκέπτες της χώρας την ασφάλειά τους, που ουδείς απειλεί.
Αντί να καταδικάσει την απρέπεια και την προκλητική, αλλά και παράνομη, συμπεριφορά ενός τουρίστα εναντίον ενός ελληνικού καταστήματος και του προσωπικού του, συντάσσεται με τον παραβάτη επειδή είναι ισραηλινός.
Ντρέπεται και η ντροπή.
