Στην πολιτική όποιος βρίσκεται σε δύσκολη θέση είναι σαν τον κατηγορούμενο στην ανάκριση: Μπορεί να λέει ότι θέλει για να υπερασπιστεί τον εαυτό του – ή έστω για να πάρει κουράγιο.
Πχ ο Σαρκοζί ισχυρίζεται ότι «στη φυλακή θα κοιμηθεί με το κεφάλι ψηλά». Ιδέα που θα εξασφαλίσει χώρο στα συναφή ιδρύματα, αν βάλουν τα κρεβάτια όρθια.
Ο δικός μας Κυριάκος Μητσοτάκης, πάλι, ενώ η παρουσία του στην Αμερική αυτές τις μέρες αποτελεί τον ορισμό της διπλωματικής απομόνωσης, προσπαθεί να πει: «Καλά πήγε αυτό».
Το προσωπικό – αλλά ατυχώς και εθνικό – «Βατερλό», επιταχύνει την αποδρομή του. Σε βαθμό που το κατάλαβαν στο μέγαρο Μαξίμου και κατέβασαν τα μολύβια.
Ορισμένοι ωστόσο, προσπάθησαν να τον κρατήσουν σε στάση Σαρκοζί – όταν μπει στη φυλακή. Ο Σαρκοζί… Δηλαδή με το κεφάλι ψηλά.
Στα ΜΜΕ η γνωστή κομπανία Mitsotakis and friends. Από την κυβέρνηση μόνο ο Κωστής Χατζηδάκης.
Αλλά μάλλον τον εξέθεσε λέγοντας ότι «υπήρξε σύντομη συνάντηση με τον Τραμπ, στο πλαίσιο του γεύματος των ηγετών».
Συνάντηση ή απλώς χειραψία; Φωτογραφία πάντως, όπως συνηθίζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, δεν υπάρχει.
Ο αντιπρόεδρος το πούλησε ως αποκάλυψη, ενώ δεν ήταν παρά μια αναφορά που είχε κάνει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός προηγουμένως. Σε «συζήτηση» με τη διευθύντρια της εφημερίδας «Wall Street Journal».
Την οποία το Γραφείο Τύπου του υποβάθμισε σε αρχισυντάκτρια, όπως τους κάρφωσε ο Μητσός στα «Νέα».
Κοπιάροντας τον Τσίπρα – άρχισε να «γλύφει» – που λέει ο Ρούμπιο – τον Τραμπ: «Έχει τον δικό του τρόπο να εκφράζεται, αλλά ορισμένα από τα ζητήματα που θέτει όσον αφορά στην Ευρώπη είναι λογικά».
Αλλά η δημοσιογράφος τον προσγείωσε: «Είμαι περίεργη να μάθω αν έχετε συναντηθεί, από τότε που εξελέγη».
Αμήχανος απάντησε: «Όχι, τον είδα χθες στη δεξίωση, είχαμε μια συνομιλία». Και ξανάπιασε τη σπάτουλα: «Στη διάρκεια της πρώτης θητείας του είχαμε πολύ καλή συνεργασία». Περασμένα μεγαλεία…
Σ’ αυτή τη συζήτηση μιλούσε σαν έβαλε ο ίδιος τη χώρα από το Μνημόνιο. Σύγκρινε τις επιδόσεις της κυβέρνησής του – στην ανεργία και το χρέος – με όσα παρέλαβε ο Τσίπρας το 2015 και όχι όσα του παρέδωσε το 2019.
Δίκην σύγκρισης που τον καθιστά καλύτερο και στο κόμμα του, άφηνε αιχμές για τον Σαμαρά και τον Καραμανλή: «Πριν από δέκα χρόνια η Ελλάδα βρισκόταν στο χείλος τεράστιας χρεοκοπίας…»
Πριν από δέκα χρόνια όμως ήταν 2015 και τη χρεοκοπία δεν την προκάλεσε ο «λαϊκισμός» του Τσίπρα. Τον οποίο επίσης δεν αφορά η διαπίστωση:
-«Τα στοιχεία πριν από την χρεοκοπία, δεν αντανακλούσαν πραγματικά την ευρωστία της οικονομίας καθώς τελικά χρεοκοπήσαμε, διότι ξοδεύαμε πέρα από τις δυνατότητές μας».
Ειδικά στον Καραμανλή χρέωσε και τη συμφωνία με τους Κινέζους, για το λιμάνι του Πειραιά – την οποία επιδιώκουν τώρα να ακυρώσουν οι Αμερικανοί.
Κατά τον Πρωθυπουργό «έγινε κατά τη διάρκεια της κρίσης», ήταν «οι μόνοι που κατέθεσαν προσφορά » και ο ίδιος, παρ’ ότι «σέβεται τις συμφωνίες που έχουν συνάψει προηγούμενες κυβερνήσεις», διαπιστώνει ότι έκτοτε οι Κινέζοι… «δεν έχουν κάνει άλλες επενδύσεις στην Ελλάδα». Το πιάσαμε το υπονοούμενο.
Κοντολογίς, η προσπάθεια διάσωσης του Πρωθυπουργού παρουσιάζει τα συμπτώματα του πνιγμού: Ο παθών πιάνεται από τα μαλλιά του…
