Φίλος της Ρωσίας και του Πούτιν δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Αμερικανός οικονομολόγος, Τζέφρι Σακς, που είπε στο ρωσικό πρακτορείο TASS τα εξής: «Οι Ευρωπαίοι βρίσκονται σε κατάσταση πολεμοκαπηλείας», αυτό είναι «εξαιρετικά επικίνδυνο» και στην Ουκρανία «ενώ θα μπορούσε να υπάρξει ειρήνη, συνεχίζεται ο πόλεμος».
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις – και η Κομισιόν με τον τυχοδιωκτισμό της φον ντερ Λάιεν – με αμερικανικές υποδείξεις, γονάτισαν τις οικονομίες τους για να στηρίξουν τον Ζελένσκι. Αλλά όταν οι Αμερικανοί άλλαξαν πολιτική με τον Τραμπ, βρέθηκαν μπροστά στη χρεοκοπία.
Για να την αποφύγουν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί, πρωταγωνιστούν στη λαφυραγώγηση των ευρωπαϊκών ταμείων προκειμένου να στηρίξουν τις πολεμικές βιομηχανίες τους – και γι’ αυτό δημιουργούν πολεμική ατμόσφαιρα με άλλοθι την ευρωπαϊκή ασφάλεια.
Αυτό όμως βάζει σε κίνδυνο την ύπαρξη της κοινοτικής Ευρώπης – που είναι μέγεθος μεγαλύτερο από το Ουκρανικό ζήτημα.
Έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των λαών της και ενισχύει το πολιτικό αίτημα της ακροδεξιάς: Να επιστρέψουν οι αποφάσεις στα κράτη μέλη.
Σ’ αυτή την κλυδωνιζόμενη Ευρώπη, ο Πορτογάλος σοσιαλιστής που βρίσκεται στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου – παρά το πλήγμα που δέχθηκε στην πατρίδα του, με την εμπλοκή του σε σκάνδαλο – συνεχίζει μια φαρσοκωμωδία: Την ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η κινητοποίηση του Αντόνιο Κόστα σημαίνει συμφωνία των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων – άρα και του ημέτερου Μητσοτάκη. Πλην του Όρμπαν, που χαλάει τη σούπα της ομοφωνίας.
Όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες του iΕidiseis.gr, o πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου επιχειρεί να σύρει τα κράτη μέλη σε αλχημείες που θα διευκολύνουν την ένταξη της Ουκρανίας. Παραβιάζοντας όλα τα κριτήρια που έχουν ισχύσει ως τώρα.
Πρόκειται για πολιτική εξαπάτηση. Γιατί απλούστατα η Ουκρανία δεν μπορεί να ενταχθεί στην Ένωση. Αν την εντάξουν άλλες σκοπιμότητες, θα οδηγήσει στη διάλυσή της.
Με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, το μόρφωμα που κυβερνάει ο Ζελένσκι δεν ικανοποιεί ούτε μια από τις προϋποθέσεις που ορίζουν οι διαδοχικές Συνθήκες – όπως συνομολογήθηκαν στις διακυβερνητικές Διασκέψεις.
Τα κριτήρια για να αρχίσει η διαδικασία ένταξης απαιτούν από την υποψήφια χώρα να έχει σταθερούς δημοκρατικούς θεσμούς, σεβασμό στο κράτος Δίκαιου και τα ανθρώπινα δικαιώματα, να λειτουργεί η οικονομία της αγοράς και να διαθέτει ικανότητα προσαρμογής στους ευρωπαϊκούς κανόνες και στα κεκτημένα της Ενημέρωσης, της Δικαιοσύνης, κλπ.
Αυτή, καθ’ αυτή, η ταυτότητα της Ουκρανίας ως κράτους, την αποκλείει. Είναι ακατάλληλη για ένταξη και επικίνδυνη για τις χώρες-μέλη.
Αυτή η αχανής χώρα – δεύτερη σε έκταση στην ευρωπαϊκή ήπειρο μετά τη Ρωσία – έχει οικτρά οικονομικά στοιχεία (που επιδεινώνονται με τον πόλεμο) σε ό,τι αφορά στο χρέος της, στον πληθωρισμό στα ελλείματα, στο ΑΕΠ, στο κατά κεφαλήν εισόδημα κλπ.
Για να ενισχυθεί με κοινοτικούς πόρους ο πληθυσμός της – κάπου 48 εκατ. ευρώ στην απογραφή του 2001 – θα χρειαστεί για χρόνια, ολόκληρο τον προϋπολογισμός της Ένωσης. Οπότε θα γονατίσουν οι οικονομίες ιδίως των μικρότερων χωρών της.
Είναι προφανές ότι η συζήτηση για ένταξη μιας από τις πιο διεφθαρμένες χώρες του πλανήτη, συνιστά πολιτικό παιχνίδι αποτυχημένων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, με μικροανοϊκούς επικεφαλής.
Αν συνεχιστεί σήμερα στη Σύνοδο Κορυφής, θα οδηγήσει σε αποσύνθεση το κοινοτικό οικοδόμημα, που χρειάσθηκε εφτά δεκαετίες για να δημιουργηθεί.
