«Κατακαημένε Γκόρτσο, να ήξερες τι σου ξημερώνει…» μονολογούσε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στην ταινία «Τζένη, Τζένη» του Ντίνου Δημόπουλου, όταν ως κομματάρχης Σκούταρης άλλαξε «στρατόπεδο».
Κάπως έτσι έτσι σχολιάσθηκε η πρώτη αντίδραση του Σωκράτη Φάμελλου στην αποχώρηση Τσίπρα από τη Βουλή, ως προαναγγελία δημιουργίας νέου κόμματος.
Το πρώην αφεντικό της Κουμουνδούρου, με τη χειρότερη δήλωση που έκανε ποτέ, δικαίωσε όσους του καταλόγιζαν ελιτίστικη αδράνεια.
Αλλά έχει το σχέδιο του, εγκαταλείποντας, μετά από 2,5 χρόνια «τα προνόμια του βουλευτή» – αλλά όχι και του πρώην Πρωθυπουργού – και την «ασφάλεια των ορεινών εδράνων», που σπανίως τον έβλεπαν.
Υποσχέθηκε να «συναντηθεί με τους πολλούς». Απολύτως θεμιτή επιδίωξη. Αρκεί και οι πολλοί να θέλουν να συναντηθούν μαζί του.
Επιδιώκει επίσης να συναντηθεί με τους παλιούς «συντρόφους». Παρ’ ότι έγιναν μεταξύ τους από πολλά χωριά χωριάτες και πλέον άλλους δεν θέλει κι άλλοι δεν τον θέλουν.
Επισημαίνει ότι «πορευτήκαμε μαζί ως εδώ και μοιραστήκαμε αγώνες, αγωνίες, ελπίδες και όνειρα» – σε ποιους αναφέρεται άραγε; – και τους προσανατολίζει στο κόμμα του: «Δεν θα είμαστε αντίπαλοι».
Ό,τι κι αν σημαίνουν αυτά για κάποιον που δια του ΣΥΡΙΖΑ πήγε τη Δημοκρατική παράταξη – που τον έκανε Πρωθυπουργό – είκοσι χρόνια πίσω, όπως το ΚΚΕ το 1945.
Ανεξήγητη είναι η πρώτη δήλωση Φάμελλου – ως προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – για τον επί θύραις αρχηγό που στέρησε ήδη από το κόμμα του μια ακόμη έδρα και δρομολογεί νέα διάσπαση.
Θα περίμενε κανείς ότι αφού φοβέριζε την προηγουμένη, αυτόν που τώρα τους κουνάει το μαντήλι ,θα του απαντούσε το πολύ: «στο καλό και να μας γράφεις».
Ταυτόχρονα θα έκανε καθαρή εξήγηση στους δικούς του: Αδέρφια, όποιος σκοπεύει να τον ακολουθήσει, να το κάνει τώρα. Και θα γύριζε στη δουλειά του, όπως την ορίζει ο ίδιος: «Κοινό ψηφοδέλτιο των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στη Δεξιά».
Ο Φάμελλος μόνο που δεν δάκρυσε από συγκίνηση. «Τιμάει τον Τσίπρα» και τον κοπιάρει: «Δεν θα τον αντιμετωπίζει ως αντίπαλο». Σαν να του λέει: Αν με χρειαστείς, εδώ είμαι.
Έτσι μάθαμε πως όταν φεύγει ο Μωάμεθ, το βουνό τον ξεπροβοδίζει: Εις το επανιδείν.
Τέτοια πολιτική πατάτα δεν είχαμε δει ποτέ από πολιτικό αρχηγό. Εκών – άκων, έδειξε ότι είναι εκπρόσωπος του μισού κόμματος, δεδομένου ότι το άλλο μισό είναι οργισμένο με τον Τσίπρα.
Μίλησε σαν να έχει να έχει επέλθει η διάσπαση και ο αρχηγός δεν είναι από αυτούς που μένουν, έχοντας να αντιμετωπίσει έναν επιπλέον αντίπαλο. Αλλά από αυτούς που θέλουν να «κρατήσουν επαφή» μαζί του.
Ας τους απαξιώνει συλλήβδην ως κόμμα και μεθοδεύει την εξαφάνισή του από τον χάρτη.
Οι αναλυτές λένε ότι γνωρίζουν την έκβαση του στοιχήματος: Με ποιον έχει μεγαλύτερες διάφορες ο Φάμελλος; Με τον Τσίπρα ή με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Στις θάλασσες ο καπετάνιος εγκαταλείπει τελευταίος το καράβι… Και στην πολιτική, ο ηγέτης υπερασπίζεται το κόμμα του, απέναντι σε κάθε απειλή. Αλλιώς παραιτείται…
Με την αψυχολόγητη δήλωσή του ο Φάμελλος έδωσε άλλοθι σε όσους αλληθωρίζουν προς τον Τσίπρα.
Είτε ως πολιτικός δεν είναι επαρκής ως ηγέτης, είτε ως καπετάνιος δεν αντιλαμβάνεται αν αυτό που συμβαίνει στο πλοίο του, είναι τρικυμία ή ρεσάλτο πειρατών…
