Υπάρχει θεσμική λειτουργία της πολιτικής στην Ελλάδα; Ας το δούμε.
Λειτουργεί ο δεύτερος πυλώνας της Δημοκρατίας, όταν η κοινοβουλευτική πλειοψηφία πολιτεύεται αποκλειστικά με την αριθμητική του, παρά την εμφανή αναντιστοιχία των συσχετισμών του με τη λαϊκή βούληση;
Υπάρχει ,ως τρίτος πυλώνας, η Δικαιοσύνη όταν η ηγεσία της διορίζεται από την κυβέρνηση και συντονίζεται με την κυβέρνηση, στις κρίσιμες υποθέσεις, ενώ ο υπουργός Δικαιοσύνης λειτουργεί ως υπέρτατη δικαστική αρχή;
Υπάρχει ενημέρωση όταν, παρά την ευχέρεια να δημοσιευτεί οτιδήποτε, τα -λόγω πόρων – ΜΜΕ δεν υπηρετούν την ενημέρωση, αλλά τα συμφέροντα των ιδιοκτήτων τους, που τα χρηματοδοτούν ως μιντιακά εργαλεία χειραγώγησης του δημοσίου βίου; .
Υπάρχει πολιτικό σύστημα, όταν τα δυο μεγαλύτερα κόμματα της Βουλής είναι καταχρεωμένα και στις γραμμές τους δρουν ιδιωτικοί «στρατοί» παραγόντων εκτός πολιτικής;
Όταν τα υπόλοιπα συγκροτούνται γύρω από ηγετίσκους που προσφέρουν υπηρεσίες, με αντάλλαγμα την διευκόλυνση της παρουσίας τους;
Υπάρχει κυβέρνηση, όταν το υπουργικό συμβούλιο είναι ετερόκλιτο άθροισμα, με κατάχρηση των προνομίων του Πρωθυπουργού να διορίζει υπουργούς ακόμη και τους κηπουρούς του;
Και να τους διατηρεί όταν επιτίθενται στον ΟΗΕ, στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία και σε βασικές αξίες της κοινοτικής Ευρώπης; .
Να χρίζει υπουργούς, κηπουρούς από άλλα κόμματα, που αποδοκιμάσθηκαν, εξωκοινοβουλευτικούς και διάφορους προθύμους να δεχθούν την διαχείριση του χαρτοφυλακίου «τους» από μετακλητούς του μεγάρου Μαξίμου.
Υπάρχει Πρωθυπουργός, ως φορέας της λαϊκής εντολής όταν στο κόμμα του – και σε οικείους του κύκλους εκτός πολιτικής – συζητείται η αντικατάσταση του; Με τη μέθοδο αντικατάστασης του Γ. Παπανδρέου από τον… Παπαδήμο και προηγουμένως του Κ. Σημίτη από τον Παπανδρέου.
Με εναλλακτική να παραμείνει πρόεδρος της Ν Δ, αλλά να αναλάβει άλλος την πρωθυπουργία και τις εκλογές!
Υπάρχει μείζων αντιπολίτευση, όταν προέκυψε με κοπτοραπτική στη Βουλή, επειδή το κόμμα που αναδείχθηκε δεύτερο από το εκλογικό σώμα εξαερώθηκε; Όταν ο πολιτικός που ψηφίσθηκε για το ρόλο, αφού σουλατσάριζε μακράν της Βουλής για 2,5 χρόνια, παραιτείται επειδή τη θεωρεί… κατώτερή του;
Αναγγέλλει πολιτική δράση σαν να προέκυψε ο ίδιος από παρθενογένεση, που λέει και ο Τσακαλώτος. Και όπως φημολογείται, ετοιμάζει κόμμα, που θα είναι απλώς ψηφοδέλτια κατά περιφέρεια, κάτι σαν «πλήρωμα» με τον ανέλεγκτο «καπετάνιο».
Σε αυτό το σκηνικό σημειώθηκε μια έκπληξη από κάποιον που δεν περίμενε κανείς: τον Κώστα Τασούλα.
Ως μονοκομματική επιλογή του Μητσοτάκη για τον υψηλότερο πολιτειακό θώκο, προεξοφλούσε λειτουργία ως… κυβερνητική προέκταση. Όπως η προκάτοχός του που έδωσε στο αξίωμα τις χαρακτηριστικές ιδιότητες του υδρογόνου: άχρωμο, άοσμο και άγευστο.
Ο Πρόεδρος δέχθηκε τον Πρωθυπουργό, που πετάχτηκε από το διπλανό μέγαρο, με τη συνήθη εθιμοτυπική λογική του. Και για πρώτη φορά, μετά από χρόνια, είδαμε τον ανώτατο άρχοντα του πολιτεύματος ,να έχει συναίσθηση του ρόλου του.
Όταν ο Μητσοτάκης του ανακοίνωσε, με πατερναλιστικό ύφος, την αιφνίδια πρωτοβουλία του για τον Άγνωστο Στρατιώτη, για την οποία δεν είχε συνεννοηθεί με τους αρμοδίους – τον δήμαρχο Αθηναίων, τον πρόεδρο της Βουλής και τον υπουργό, τον οποίο θέλει να «τιμωρήσει» με την «προστασία», που στη συνέχεια έγινε «φροντίδα» του Μνημείου – τον… αιφνιδίασε.
Με επίγνωση, αυτοκυριαρχία και σε ζωντανή μετάδοση, έβαλε στον «πάγο» τα πρωθυπουργικά σχέδια. Στα όρια πολιτειακής κρίσης – αν ο επικεφαλής της Εκτελεστικής Εξουσίας αντιδρούσε – τον προέτρεψε να «κάνει διάλογο» και, πρακτικά, να τα εγκαταλείψει…
Πολλοί δεν του το είχαν. Αλλά ήταν ανάσα για το πολίτευμα, υπόδειγμα για τις άλλες δυο εξουσίες του και για την πολιτική που τιμά τους θεσμούς.
