Είτε επιβεβαιωθούν είτε διαψευσθούν οι φήμες που κυκλοφορούσαν από το πρωί για την υγεία του Ερντογάν όλα δείχνουν τέλος εποχής, της μακράς δηλαδή πολιτικής ηγεμονίας του ΑΚΡ στην διακυβέρνηση της χώρας. Στην συνάντησή του με τον Μπάιντεν στην Ρώμη, λίγες βδομάδες μετά τη συνάντηση του στο Σότσι με τον Πούτιν, κατάλαβε ότι το παιχνίδι του εκκρεμούς ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και την Μόσχα τελείωσε και ότι είναι μονόδρομος η επιστροφή του στην συμμαχική νατοϊκή κανονικότητα με τους όρους που θέτει ο Μπάιντεν.
Τέλος εποχής όμως φαίνεται να είναι η κυρίαρχη ατμόσφαιρα και εντός συνόρων με την αντιπολίτευση συσπειρωμένη εναντίον του με σημείο σύγκλισης την κατάργηση του προεδρικού καθεστώτος και την επαναφορά του κοινοβουλευτικού. Με τη σημερινή πολιτική δυναμική, έτσι όπως την καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, η ραγδαία φθορά δεν είναι ανατάξιμη στο πλαίσιο ακόμη και της τραυματισμένης ομαλότητας της Τουρκίας. Πριν από ένα χρόνο τρεις παλιοί στενοί του συνεργάτες οι Γκιουλ, Νταβούτογλου και Μπαμπατζαν απεχώρησαν από το κυβερνών κόμμα για να έχουν ελευθερία κινήσεων στην μετά Ερντογάν εποχή.
Εδώ και μερικούς μήνες τα σενάρια διαδοχής δίνουν και παίρνουν στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ, με την προβολή ως επικρατέστερων Δελφίνων του υπουργού Άμυνας και πρώην επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Ακάρ, αλλά και του επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών ΜΙΤ Φιντάν. Από τον τερματισμό της χειραγώγησης της Κεντρικής Τράπεζας την Τουρκίας μέχρι την αποσταθεροποιητική παρεμβατική εξωτερική του πολιτική, ο Ερντογάν καλείται να αρνηθεί τον ίδιο του τον εαυτό εάν επιθυμεί να διατηρήσει τον έλεγχο των εξελίξεων. Το αφήγημα Ερντογάν εξατμίζεται σε όλες του τις πτυχές.
Τι λέει το αφήγημα; Προσπάθησα να δώσω στην Τουρκία γεωπολιτικό περιφερειακό ρόλο αντίστοιχο με την αλματώδη οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών και έτσι μπήκα στο στόχαστρο των απίστων σταυροφόρων της Δύσης που δεν σταματούν την συνεχή τους προσπάθεια να με ανατρέψουν.
Με άλλα λόγια ο Ερντογάν συνέδεσε την στερέωση της οικονομικής ανάπτυξης με την ανάδειξη της χώρας σε περιφερειακή δύναμη που διεκδικεί προνομιακή επιρροή σε όλες τις περιοχές που έλεγχε στην ακμή της η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Στον αναθεωρητικό του ζήλο ο Ερντογάν καταπάτησε την κόκκινη γραμμή που είχε χαράξει ο Κεμάλ το 1926 μετά το κλείσιμο της υπόθεσης της Μοσούλης η διεκδίκηση της οποίας παρολίγο να τον φέρει σε πολεμική σύγκρουση με την Βρετανία.
Μια κόκκινη γραμμή που λέει ότι η ανάμειξη σε συγκρούσεις εκτός συνόρων είναι ασύμβατες με την πολιτική και οικονομική σταθερότητα της χώρας και η οποία συμπυκνώθηκε στην φράση «Ειρήνη στην χώρα, ειρήνη στον κόσμο.