Το προσχέδιο απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου που μεταβιβάζει στις Πολιτείες το δικαίωμα νομιμοποίησης η απαγόρευσης των αμβλώσεων βάζει πρόωρη φωτιά στην προεκλογική μάχη του Μπάιντεν και των Δημοκρατικών απέναντι στο Τραμπικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εν όψει των Ενδιάμεσων Εκλογών του Νοεμβρίου όπου επανεκλέγεται η Βουλή των Αντιπροσώπων και το έν τρίτον των μελών της Γερουσίας.
Δεκατρείς Πολιτείες περιμένουν την απόφαση για να απαγορεύσουν τις αμβλώσεις και αναμένεται να τις ακολουθήσουν και άλλες.
Οι μέχρι στιγμής δημοσκοπήσεις προεξοφλούσαν ότι οι Δημοκρατικοί θα χάσουν τον έλεγχο του Κογκρέσου όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια δύο χρόνια μετά την νίκη τους στις Προεδρικές Εκλογές λόγω κυρίως της αποσυσπείρωσης της ριζοσπαστικής πτέρυγας του κόμματος.
Το 1992 ο Κλίντον εκλέγεται Πρόεδρος και δύο χρόνια αργότερα το 1994 το Δημοκρατικό Κόμμα συντρίβεται στις Ενδιάμεσες όπου θριαμβεύουν οι Νεοσυντηρητικοί.
Ίδιο σκηνικό και στις Ενδιάμεσες του 2010 όπου ο Ομπάμα και οι Δημοκρατικοί χάνουν τον έλεγχο του Κογκρέσου.
Το πολιτικό ερώτημα που θέτει η ευθεία αμφισβήτηση του δικαιώματος των γυναικών να επιλέγουν την μητρότητα είναι αν θα προκαλέσει συσπείρωση των ψηφοφόρων του Δημοκρατικού Κόμματος ικανή να ανατρέψει το δημοσκοπικό προβάδισμα των Ρεπουμπλικάνων που έχει ήδη σταθεροποίηση μια ευνοϊκή για τον Τραμπ και τους Τραμπικούς παράσταση νίκης.
Σε κάθε περίπτωση αν το Ανώτατο Δικαστήριο διαβεί τον Ρουβίκωνα τότε δίπλα στην οπλοκατοχή ,την απαγόρευση διδασκαλίας του Δαρβίνου σε κάποιες πολιτείες, μια νέα διαίρεση θα προστεθεί στην εμφυλιοπολεμική αντιπαλότητα και περιχαράκωση που κυριαρχεί στις ΗΠΑ την τελευταία εικοσαετία και συνεχώς βαθαίνει.
Ειρωνεία της Ιστορίας οι ΗΠΑ να είναι όσο ποτέ διχασμένες την ώρα που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις αμφισβητήσεις της παντοδυναμίας τους από την Κίνα, την Ρωσία αλλά και άλλες αναδυόμενες μεγάλες δυνάμεις από την Ομάδα BRICS αλλά και από την Ομάδα των G-20.
O βαθύς διχασμός της χώρας την ώρα που ο Λευκός Οίκος προσπαθεί να δώσει ιδεολογική και αξιακή χροιά στην αντιπαράθεση με το Πεκίνο και την Μόσχα είναι ένα βαρύνων αρνητικό δεδομένο στο επίπεδο των διεθνών συσχετισμών.
Παραπέμπουν περισσότερο στην επόμενη μέρα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου όταν η Γερουσία απέρριψε την Συνθήκη των Βερσαλλιών που ήταν σε μεγάλο βαθμό έργο του Προέδρου Ουίλσον και επέστρεψε στην περιχαράκωση του απομονωτισμού.
Μπορεί η σύγκρουση του Ελευθέρου Κόσμου με τις δύο αυταρχικές δυνάμεις την Ρωσία και την Κίνα όπως περιγράφει ο Μπάιντεν την στρατηγική προτεραιότητα των ΗΠΑ να παράξει συναίνεση ικανή να αμβλύνει την ολοένα και βαθύτερη διαίρεση της κοινωνίας;
Η απάντηση κάθε άλλο παρά αυτονόητη είναι.